Galapagosek reliktowy

gatunek gryzonia
(Przekierowano z Nesoryzomys indefessus)

Galapagosek reliktowy[4] (Nesoryzomys indefessus) – gatunek ssaka z podrodziny bawełniaków (Sigmodontinae) w obrębie rodziny chomikowatych (Cricetidae), który występował endemicznie na wyspach Galapagos.

Galapagosek reliktowy
Nesoryzomys indefessus[1]
(O. Thomas, 1899)
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

chomikowate

Podrodzina

bawełniaki

Plemię

Oryzomyini

Rodzaj

galapagosek

Gatunek

galapagosek reliktowy

Synonimy
  • Oryzomys indefessus O. Thomas, 1899[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania

Galapagosek reliktowy występował na wyspach Santa Cruz i Baltra, należących do archipelagu Galapagos u wybrzeżu Ekwadoru[5].

Taksonomia

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1899 roku brytyjski zoolog Oldfield Thomas nadając mu nazwę Oryzomys indefessus[2]. Holotyp pochodził z Academia Bay, na wyspie Santa Cruz, w Galapagos, w Ekwadorze[6].

Gatunek ten był łączony z N. narboroughi i N. swarthi, które różnią się od niego ubarwieniem ciała. Różnice w budowie czaszki i zębów dowodzą odrębności N. swarthi[6]. Status N. narboroughi jako odrębnego gatunku wymaga bardziej szczegółowych badań i jeśli zostanie on uznany za podgatunek N. indefessus, będzie to oznaczało, że gatunek ten jeszcze nie wymarł[3]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[5].

Etymologia

  • Nesoryzomys: gr. νησος nēsos „wyspa” (tj. Galapagos); rodzaj Oryzomys S.F. Baird, 1857 (ryżniak)[7].
  • indefessus: łac. indefessus „niestrudzony”[2].

Wymarcie

Osobniki tego gatunku były ostatni raz schwytane w 1936 roku[5]. Wyginięcie tego gatunku wiązało się najprawdopodobniej z zawleczeniem na wyspę szczurów śniadych, które konkurowały z rodzimym gatunkiem i sprowadziły patogeny, na które nie był on odporny. Ludzie wprowadzili do ekosystemu Santa Cruz także szczury wędrowne, myszy domowe i zdziczałe koty, które również mogły przyczynić się do wymarcia N. indefessus[3].

Przypisy