Pekarczyk czakoański

Pekarczyk czakoański
	Parachoerus wagneri
	(Rusconi, 1930)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	ssaki
Podgromada	żyworodne
Rząd	parzystokopytne
Podrząd	świniokształtne
Rodzina	pekariowate
Rodzaj	pekarczyk
Gatunek	pekarczyk czakoański
Synonimy
	Platygonus (Parachoerus) carlesi wagneri Rusconi, 1930;
	Platygonus (Parachoerus) carlesi wagneri Rusconi, 1930;
	Kategoria zagrożenia (CKGZ)
	; zagrożony
	Zasięg występowania
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Pekarczyk czakoański^[3] (Parachoerus wagneri) – gatunek ssaka z rodziny pekariowatych (Tayassuidae), jedyny przedstawiciel rodzaju pekarczyk (Catagonus). Występuje w Paragwaju, Boliwii i Argentynie. Charakteryzuje się dłuższymi uszami, nosem i ogonem od pozostałych gatunków pekari, jest też z nich największy. Żyje w stadach liczących do 10 osobników. Żywi się głównie kaktusami, gdyż występuje w regionie suchym. Po raz pierwszy został opisany na podstawie skamieniałości w 1930. Uważano go za gatunek wymarły^[4]. Jest zagrożony wyginięciem w wyniku utraty naturalnych siedlisk.

Przypisy

Bibliografia

Wetzel, Ralph M. (1977a). "The extinction of peccaries and a new case of survival." Annals of the New York Academy of Science 288, 538-544.

[3]

[4]

[1]

[2]