Skowronik piaskowy

Występuje na rozległym obszarze północnej połowy Afryki oraz od Bliskiego Wschodu po Azję Środkową i północno-zachodnie Indie^[3]. Zamieszkuje otwarte pustynne tereny, często pagórkowate lub skaliste, a także zbocza gór z gołoborzami^[5].

Długość ciała 15–16,5 cm^[5]. Upierzenie ciemnobrązowe, jaśniejsze wokół oczu i na gardle z rudym brzuchem i ogonem^[6]. Dziób jasny, nogi szare^[6]. Występują różnice w intensywności koloru upierzenia w zależności od podgatunku^[6]. Brak dymorfizmu płciowego^[6].

Tryb życia

Ptak osiadły, spotykany zazwyczaj pojedynczo lub w niewielkich grupach^[6][5]. Prowadzi skryty tryb życia, lecz jest zwykle niepłochliwy^[5]. Spotykany także na terenach oddalonych o około 6 km od najbliższego źródła wody^[6].

Pożywienie

Pokarm stanowią nasiona, części roślin oraz bezkręgowce^[6].

Lęgi

W okresie lęgowym, który rozpoczyna się w marcu, zarówno samiec jak i samica zbierają materiał roślinny do budowy gniazda^[6]. Samica samotnie wysiaduje 2–3 białe jaja z ciemnymi plamkami, w gnieździe umieszczonym na ziemi wśród kamieni^[6]. Młode opuszczają gniazdo, początkowo niezdolne w pełni do lotu i pozostają z rodzicami jeszcze przez pewien czas^[6].

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje skowronika piaskowego za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Liczebność światowej populacji nie została oszacowana, ale jej trend uznawany jest za wzrostowy ze względu na zaobserwowane poszerzanie zasięgu występowania^[3].

Opisano ponad 30 podgatunków A. deserti, jednak niektóre nie są obecnie uznawane^[2]. Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 22 podgatunki^[7]:

• A. d. payni E. Hartert, 1924 – południowe Maroko, południowo-zachodnia Algieria
• A. d. algeriensis Sharpe, 1890 – północna Algieria, Tunezja, północno-zachodnia Libia i północno-zachodni Czad
• A. d. whitakeri E. Hartert, 1911 – południowo-wschodnia Algieria i południowo-zachodnia Libia
• A. d. mya E. Hartert, 1912 – środkowa Algieria
• A. d. geyri E. Hartert, 1924 – Mauretania do południowej Algierii i północno-zachodniego Nigru
• A. d. kollmannspergeri Niethammer, 1955 – północno-wschodni Czad i zachodni Sudan
• A. d. deserti (Lichtenstein, 1823) – wschodni Egipt do północnego Sudanu
• A. d. erythrochroa Reichenow, 1904 – zachodni Czad do środkowego Sudanu
• A. d. isabellina (Temminck, 1823) – północny Egipt do południowej Turcji, Syrii i środkowego Półwyspu Arabskiego oraz północny i południowo-zachodni Irak; obejmuje proponowany podgatunek coxi
• A. d. samharensis Shelley, 1902 – północno-wschodni Sudan, Erytrea i południowy Półwysep Arabski
• A. d. taimuri Meyer de Schauensee & Ripley, 1953 – północny Oman i Zjednoczone Emiraty Arabskie
• A. d. assabensis Salvadori, 1902 – południowa Erytrea, Etiopia i północno-zachodnia Somalia
• A. d. akeleyi D.G. Elliot, 1897 – północna Somalia
• A. d. azizi Ticehurst & Cheesman, 1924 – wschodnio-środkowy Półwysep Arabski
• A. d. saturata Ogilvie-Grant, 1900 – południowy Półwysep Arabski
• A. d. insularis Ripley, 1951 – Bahrajn
• A. d. annae R. Meinertzhagen, 1923 – Jordania i południowa Syria
• A. d. cheesmani R. Meinertzhagen, 1923 – wschodni Irak i zachodni Iran
• A. d. parvirostris E. Hartert, 1890 – północno-wschodni Iran i zachodni Turkmenistan
• A. d. orientalis Zarudny & Loudon, 1904 – północno-wschodni Iran, północny Afganistan, południowy Turkmenistan, południowy Uzbekistan i południowy Tadżykistan
• A. d. iranica Zarudny, 1911 – środkowy, południowy i wschodni Iran do południowego Afganistanu i zachodniego Pakistanu; obejmuje proponowany podgatunek darica
• A. d. phoenicuroides (Blyth, 1853) – południowo-wschodni Afganistan, wschodni Pakistan i północno-zachodnie Indie

• Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).