Tadorna

Rodzaj obejmuje gatunki występujące w Afryce, Eurazji i Australii^[13].

Długość ciała 58–72 cm, rozpiętość skrzydeł 94–145 cm; masa ciała samców 830–2200 g, samic 562–1850 g^[14].

Etymologia

• Tadorna (Tradena, Tadoma, Todarna): epitet gatunkowy Anas tadorna Linnaeus, 1758^[15]; fr. Tadorne „kazarka” (Tadorne de Belon „ohar”), od średniofr. Tadorne i Tadourne „rodzaj kaczki”^[15].
• Rhynchoceros: gr. ῥυγχος rhunkhos „dziób”; κερας keras, κερως kerōs „róg”^[16]. Gatunek typowy: Anas tadorna Linnaeus, 1758.
• Casarca (Casarka): epitet gatunkowy Anas casarca Linnaeus, 1768^[17]; ros. казарка kazarka „mała gęś”, nazwa stosowana na określenie różnych gęsi ikazarek, od tatar. Karakchás „czarna gęś”^[17]. Gatunek typowy: Anas casarca Linnaeus, 1768 (= Anas ferruginea Pallas, 1764).
• Vulpanser: średniowiecznołac. vulpanser „kazarka” lub „tracz”, od łac. vulpes, vulpis „lis”; anser, anseris „gęś”^[18]. Gatunek typowy: Anas tadorna Linnaeus, 1758.
• Nettalopex: gr. νηττα nētta „kaczka”; αλωπηξ alōpēx, αλωπεκος alōpekos „lis”^[19]. Nowa nazwa dla Casarca.
• Pseudotadorna: gr. ψευδος pseudos „fałszywy”; rodzaj Tadorna Boie, 1822, kazarka^[20]. Gatunek typowy: Pseudotadorna cristata N. Kuroda, Sr., 1917.
• Zesarkaca: zbitka wyrazowa nazwy Zelandia (tj. Nowa Zelandia) i nazwy rodzaju Casarca Bonaparte, 1838^[21]. Gatunek typowy: Anas variegata J.F. Gmelin, 1789.

Podział systematyczny

Do rodzaju należą następujące gatunki^[22]:

• Tadorna tadorna (Linnaeus, 1758) – ohar
• Tadorna ferruginea (Pallas, 1764) – kazarka rdzawa
• Tadorna cana (J.F. Gmelin, 1789) – kazarka szarogłowa
• Tadorna tadornoides (Jardine & Selby, 1828) – kazarka obrożna
• Tadorna variegata (J.F. Gmelin, 1789) – kazarka rajska
• Tadorna cristata (N. Kuroda, Sr., 1917) – kazarka czubata – takson krytycznie zagrożony, najprawdopodobniej wymarły^[23]

Opisano również gatunek wymarły w miocenie^[24]:

• Tadorna minor Kessler & Hír, 2012

Fragment kladogramu z uwzględnieniem gatunków z rodzaju Tadorna^[25]:

• The Key to Scientific Names, J.A.J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca  (ang.).