Wysysowate

Pluskwiaki osiągające od 4 do 16 mm długości ciała^[3][4], którego kształt najczęściej jest wydłużony bądź owalny^[4]. Większość gatunków ma matowe, maskujące, często brązowawe ubarwienie. Niektóre jednak jaskrawością kolorów i kształtem przypominają Lygaeinae, kowalowate i Largidae^[3]. Głowa jest trójkątna lub czworokątna^[4]. Nadustek wykracza przed płytki szczękowe (jugae)^[3][5]. Oczy złożone są dobrze wykształcone, okrągłe w zarysie^[4]. Dwa przyoczka ulokowane są na niskich wzgórkach^[3][5]. Czułki są dość cienkie, pozbawione rozszerzeń, o członie pierwszym najkrótszym i u nasady przewężonym^[3][4]. Przedplecze jest w zarysie trapezowate lub prostokątne^[4], u Serinethinae ma brzegi boczne wyraźnie wcięte tuż za kołnierzem, u Rhopalinae takiego wcięcia natomiast brak^[3]. Powierzchnia przedplecza ma w przedniej części bruzdę. Tylne kąty przedplecza są tępe, zaokrąglone. Tarczka ma trójkątny kształt i płaską powierzchnię^[4]. Półpokrywy mają często na przykrywkach duże obszary niezesklerotyzowanego, prześwitującego oskórka między żyłkami^[3][4]. Na zakrywkach występują liczne żyłki. Charakterystyczny jest dla rodziny całkowity zanik lub silna redukcja ujść gruczołów zapachowych zatułowia^[3][5]. Odnóża mają uda pozbawione kolców^[4]. Odwłok ma wszystkie przetchlinki umieszczone po stronie brzusznej. Zazwyczaj wewnętrzne laterotergity są wykształcone^[3]. Trichobotria na sternitach od czwartego do szóstego rozmieszczone są w prostych, a na siódmym w skośnych szeregach^[5]. Lokalizacja trichobotrii na sternitach trzecim i czwartym jest środkowo-boczna, a na dalszych boczna^[3]. Piąty tergit jest pośrodku zwężony^[4]. Samica ma całobrzegi siódmy sternit, płytkowate pokładełko oraz spermatekę z okrągłym zbiornikiem, małą pompą i długim, poskręcanym przewodem^[3].

Stadia larwalne mają ujścia grzbietowych gruczołów zapachowych odwłoka zlokalizowane pomiędzy tergitami czwartym i piątym oraz piątym i szóstym, przy czym te ostatnie przesunięte są ku przodowi^[3].

Wszystkie wysysowate są fitofagami ssącymi. Żerują na rozmaitych roślinach drzewiastych i zielnych. Spotykane są wśród nich gatunki polifagiczne, oligofagiczne i monofagiczne^[3].

Rodzina kosmopolityczna^[3]. Rhopalinae największą różnorodność osiągają w krainie palearktycznej, zaś Serinethinae w strefie tropikalnej^[5]. W sumie z Palearktyki znanych jest około 70 gatunków z 14 rodzajów^[4]. Z Polski wykazano 14 gatunków należących do 6 rodzajów (zobacz: wysysowate Polski)^[6][4]. W Australii stwierdzono występowanie 7 gatunków z 2 rodzajów^[5].

Do rodziny tej należy ponad 220 opisanych gatunków^[7], sklasyfikowanych w 30 rodzajach^[8][9]. Takson ten wprowadzony został w 1843 roku przez Charlesa Jean-Baptiste'a Amyota i Jeana Guillaume'a Audinet-Serville'a^[10]. Wcześniej umieszczany był w szerzej zdefiniowanych wtykowatych^[11]. Współcześnie klasyfikowany jest wraz z nimi oraz smyczykowatymi, Hyocephalidae, Stenocephalidae, Trisegmentatidae i Yuripopovinidae w nadrodzinie Coreoidea w obrębie infrarzędu Pentatomomorpha^[8][12].

W 1873 roku podwaliny pod podział wysysowatych położył Carl Stål wyróżniając w ich obrębie cztery działy: Harmostaria, Corizaria, Myrmaria oraz Serinetharia^[13]. W 1967 roku N.P. Chopra wprowadził podział na dwie podrodziny, Rhopalinae i Serinethinae, w obrębie tej pierwszej rozpoznając sześć plemion^[14]. Współcześnie stosuje się podział na dwie podrodziny i pięć plemion, przy czym rodzajów wymarłych nie przyporządkowano do żadnego z nich^[8][9]:

• podrodzina: Rhopalinae Amyot & Serville, 1843
  • plemię: Chorosomatini Fieber, 1860
    • rodzaje: Agraphopus, Chorosoma, Ithamar, Leptoceraea, Myrmus, Xenogenus
  • plemię: Corizomorphini Kiritshenko, 1964
    • rodzaj: Corizomorpha
  • plemię: Harmostini Stål, 1873
    • rodzaje: Aufeius, Harmostes
  • plemię: Niestrheini Chopra, 1967
    • rodzaje: Arhyssus, Niestrhea, Peliochrous
  • plemię: Rhopalini Amyot & Serville, 1843
    • rodzaje: Brachycarenus, Corizus, Limacocarenus, Liorhyssus, Maccevethus, Punjentorhopalus, Rhopalus, Strictopleurus
• podrodzina: Serinethinae Stål, 1873
  • rodzaje: Boisea, Jadera, Leptocoris
• incertae sedis
  • rodzaje: †Grandicaputus, †Longiclavula, †Miracorizus, †Originicorizus, †Quatlocellus, †Vescisalignus