John Henry Newman
John Henry Newman (London, 21. 2. 1801. – Birmingham, 11. 8. 1890), engleski kardinal, blaženik, važna ličnost u religijskoj historiji Engleske 19. vijeka.
 | |
| Rođen | 21. 2. 1801. London, Engleska, UK |
| Preminuo | 11. 8. 1890. (dob: 89) Birmingham, Engleska, UK |
| Proglašen blaženim | 15. 9. 2010. |
| Spomendan | 9. 10. |
Biografija
U početku je bio anglikanski svećenik i član evanđeoske akademske zajednice u Oxfordu. Newman je bio lider Oxfordskog pokreta, koji se zalagao za povratak mnogih katoličkih vjerovanja u Anglikansku Crkvu i povratak tradicionalnih načina štovanja iz srednjeg vijeka. Budući, da nije uspio u tome, napustio je Anglikansku Crkvu 1845. godine i pristupio Rimokatoličkoj Crkvi.
Papa Lav XIII. dodijelio mu je naslov kardinala 1870. godine. Odigrao je značajnu ulogu u osnivanju Katoličkog univerziteta Irske,[1] iz kojeg se razvio današnji Univerzitet u Dublinu, najveći irski univerzitet. Papa Benedikt XVI proglasio ga je blaženim 19. 9. 2010. tokom posjeta Velikoj Britaniji.[2]
J. H. Newman bio i književnik, napisao je brojna književna djela uključujući popularne himne, autobiografiju i pjesmu "Sv. Gerontius" (1865), koja je inspirirala Edwarda Elgara 1900. da napiše oratorij.
Izvori
Literatura
- (en) Cornwell, John (2010). Newman's Unquiet Grave: The Reluctant Saint. London; New York: Continuum. ISBN 9781441173232. OCLC 312626532.