Poricanje Holokausta

Negacija, negiranje ili poricanje Holokausta je izraz kojim se u najširem smislu označavaju stavovi i tvrdnje koje osporavaju i negiraju Holokaust, odnosno genocid Jevreja u Evropi za vrijeme drugog svjetskog rata. Poricatelji Holokausta uglavnom navode tri glavne teze: da nacistička Njemačka nije imala službenu politiku fizičke eliminacije Jevreja na područjima pod svojom vlašću; da njeni koncentracioni logori nisu služili niti bili zamišljeni kao logori za istrebljivanje, a u njima gasne komore nisu bile korištene za masovne likvidacije zatvorenike; te da je broj Jevreja ubijenih ili umrlih za vrijeme drugog svjetskog rata u Evropi barem za jedan red veličine niži od općeuvriježenih procjena od 5-6 miliona. Poricanje Holokausta se smatra najpoznatijim od svih poricanja genocida.

Poricatelji Holokausta za svoje tvrdnje ne koriste izraz "poricanje" nego "revizionizam", što se obično tumači kao nastojanje da svoje tvrdnje učine dijelom "legitimne" historiografije. Poricanje Holokausta, s druge strane, obično izaziva oštre reakcije s obzirom da mu se od kritičara u pravilu daju politički motivi, odnosno smatra se nastojanje da se nacistička ideologija i vodeće ličnosti nacističkog oslobode odgovornosti za događaje koji se smatraju jednim od najvećih zločina u historiji. Poricanje Holokausta se obično vezuje uz neonacističke, antisemitske i krugove radikalne desnice, a njegovi zagovornici Holokaust, odnosno njegovo konvencionalno i opće uvriježeno tumačenje, opisuju kao jevrejsku masovnu prevaru provedenu u cilju nametanja reparacija od strane poraženih država i sticanja simpatija za Izrael. U Evropi su mnoga zakonodavstva zbog toga donijele zakone kojima se poricanje Holokausta tretira kao govor mržnje, odnosno kao verbalni delikt za koji su zapriječene teške novčane i zatvorske kazne.