Ingushetia

Ingushetia ndodhet në shpatet veriore të Kaukazit. Zona e saj raportohet nga burime të ndryshme si 2,000 kilometra katrorë ose 3,600 kilometra katrorë; ndryshimi në raportim është kryesisht për shkak të përfshirjes ose përjashtimit të pjesëve të Distrikteve Sunzhenski. Republika kufizohet me Osetinë e Veriut – Alania, Çeçeninë dhe vendin e Gjeorgjisë (Mtskheta-Mtianeti) (në jug). Pika më e lartë është Gora Shan.

Një shtrirje prej 150 kilometrash e Maleve të Kaukazit përshkon territorin e republikës.

Ingushetia është e pasur me mermer, lëndë druri, dolomit, suva, gur gëlqeror, zhavorr, granit, argjilë, ujë termik mjekësor, metale të rralla, ujë mineral, vaj (mbi 60 miliardë tonë) dhe rezerva të gazit natyror.

Ingushët, një grup kombësie autokton në Kaukaz, kryesisht banojnë në Ingusheti. Ata i referohen vetes si Ghalghai (nga ingueshtishtja: Ghala ("kala" ose "qytezë") dhe ghai ("banorë" ose "qytetarë"). Ingushët flasin gjuhën ingushe, e cila ka një shkallë shumë të lartë të kuptueshmërisë së ndërsjellë me fqinjët çeçen.

Sipas tegjistrimit rus të vitit 2010, ingushët etnikë përbëjnë 94.1% të popullsisë së republikës. Grupet e tjera përfshijnë çeçenë (4.6%), rusë (0.8%) dhe një mori grupesh më të vogla, secili përbën më pak se 0.5% të popullsisë së përgjithshme.

Feja

Ingushët janë kryesisht myslimanë sunni që ndjekin shkollën juridike (medh'heb) Shafi'i, me një pakicë Sufi, e cila shpesh shoqërohet me një nga dy trakitatet tradicionalë sufiste: Naqshbandi, të përfaqësuar në Ingushetia nga vëllazëria e Deni Arsanov dhe Qadiriyyah, e lidhur me Kunta-Haji Kishiev.^[7]

Republika e Dagestanit është e ndarë administrativisht në 4 distrikte, 5 qytete/qyteze dhe 32 selsoviet.

Deri në shpërbërjen e shtetit sovjetik, Ingushetia ishte pjesë e RSSA Çeçene-Ingushe të Republikës Socialiste Sovjetike Ruse. Në fund të viteve 1920 - fillimi i viteve 1930 zyrtarët sovjetikë ishin të etur për të zbatuar bashkimin Çeçeno-Ingushe si një proces "objektiv" dhe "natyral". Gjuhëtari sovjetik Nikolaj Jakovlev, i cili ishte një mbështetës i bashkimit, sugjeroi që një emër gjithëpërfshirës i "Veinah" ("populli ynë") duhej të përdorej si për çeçenët ashtu edhe për ingushët. Sipas pikëpamjeve të tij, urbanizimi i shpejtë dhe afrimi i çeçenëve dhe ingushëve brenda një dhe të njëjtës republikë mund të inkurajojë formimin e një kulture dhe gjuhe të përbashkët dhe krijimin e një populli të unifikuar "Veinah".

Gjatë fundit të viteve 1980, së bashku me tendencat separatiste në të gjithë Bashkimin Sovjetik, Kongresi i Dytë i Popullit Ingush u mbajt në Grozny më 9-10 shtator 1989. Takimi drejtohej tek udhëheqja e lartë e Bashkimit Sovjetik dhe përfshinte një kërkesë për "rivendosjen e autonomisë së popullit Ingush brenda kufijve të tyre historikë, Republika Socialiste Sovjetike Autonome Ingushe me një kryeqytet në pjesën e djathtë të qytetit të Ordzhonikidze". Republika Ingushe do të organizohej nga gjashtë distrikte tradicionale Ingushë (përfshirë distrikti i kontestuar Prigorodny). Ngritja e Federatës Ruse u dha Ingushetëve pavarësinë për të cilën ishin zotuar. Gjatë viteve 1990, Ingushetia drejtohej nga presidenti i saj i zgjedhur Ruslan Aushev, një ish gjeneral sovjetik dhe hero i luftës në Afganistan.

Ka disa burime natyrore në Ingusheti: ujë mineral në Açaluki, naftë dhe gaz natyror në Malgobek, pyje në Dzheirakh, metale në Galashki. Qeveria lokale po konsideron zhvillimin e turizmit; megjithatë, kjo është problematike për shkak të situatës së vështirë në vetë republikën dhe afërsisë së disa zonave të konfliktit. Sidoqoftë, Ingushetia vazhdon të mbetet si një nga republikat më të varfra të Rusisë, kryesisht për shkak të konfliktit të vazhdueshëm, korrupsionit dhe çrregullimeve civile. Papunësia vlerësohet të jetë rreth 53%, dhe varfëria në rritje është një çështje kryesore.