การตีโฉบฉวยดูลิตเติล

การตีโฉบฉวยดูลิตเติล (อังกฤษ: Doolittle Raid) ยังเป็นที่รู้จักกันคือ การตีโฉบฉวยกรุงโตเกียว เป็นการตีโฉบฉวยทางอากาศ เมื่อวันที่ 18 เมษายน 1942 โดยสหรัฐอเมริกา บนน่านฟ้าเหนือกรุงโตเกียว เมืองหลวงของญี่ปุ่นและสถานที่อื่นๆบนเกาะฮนชูในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นปฏิบัติการทางอากาศครั้งแรกเพื่อการโจมตีหมู่เกาะญี่ปุ่น ได้แสดงให้เห็นว่าญี่ปุ่นแผ่นดินใหญ่นั้นอ่อนแอต่อการโจมตีทางอากาศของอเมริกา ซึ่งทำหน้าที่เป็นการตอบโต้จากการโจมตีเพิร์ลฮาร์เบอร์ และเป็นการสร้างขวัญกำลังใจต่อประชาชนชาวอเมริกัน การตีโฉบฉวยครั้งนี้ได้ถูกวางแผนเอาไว้ ภายใต้การนำโดย และตั้งชื่อมาจากนายพล เจมส์ "จิมมี่" ดูลิตเติล แห่งกองทัพอากาศทหารบกสหรัฐ

การตีโฉบฉวยดูลิตเติล
ส่วนหนึ่งของ การโจมตีทางอากาศที่ญี่ปุ่นในสงครามแปซิฟิก สงครามโลกครั้งที่สอง
จิมมี ดูลิตเติลกับเครื่องบินทิ้งระเบิด บี-25 บินขึ้นจากดาดฟ้าเรือบรรทุกเครื่องบิน ยูเอสเอส ฮอร์นเน็ท
วันที่ 18 เมษายน ค.ศ. 1942 สถานที่ เขตอภิมหานครโตเกียวและนครอื่น ๆ ในญี่ปุ่น ผล สหรัฐได้ชัยชนะเชิงโฆษณาชวนเชื่อ; ขวัญกำลังใจของสหรัฐและพันธมิตรเพิ่มขึ้น ความเสียหายทางกายภาพเล็กน้อย แต่มีผลกระทบทางจิตวิทยาในระดับสำคัญ สูญเสียกองกำลังโจมตีทั้งหมด พลเมืองจีน 250,000 คนถูกฆ่าหลังการทัพของญี่ปุ่น
คู่สงคราม
สหรัฐ  จีน[1][2]	ญี่ปุ่น
ผู้บังคับบัญชาและผู้นำ
เจมส์ เอช. ดูลิตเติล	เจ้าชายนารูฮิโกะ ฮิงาชิกูนิโนะมิยะ
กำลัง
บี-25 มิทเชล 16 ลำ กำลังพล 80 นาย (เจ้าหน้าที่ 52 นาย, ทหารเกณฑ์ 28 นาย) เรือบรรทุกเครื่องบิน 2 ลำ เรือลาดตระเวน 4 ลำ เรือพิฆาต 8 ลำ	ไม่ทราบกำลังพลที่แน่ชัด[3]
ความสูญเสีย
บี-25 16 ลำ (ถูกทำลาย 15 ลำ, กักกันในสหภาพโซเวียต 1 ลำ) เสียชีวิต 3 นาย ถูกจับเป็นเชลยศึก 8 นาย (รอดชีวิต 4 นาย เสียชีวิต 4 นาย: ถูกประหาร 3 นาย, ป่วยตาย 1 นาย)	เสียชีวิต 50 คน บาดเจ็บ 400 คน (รวมพลเรือน)[ต้องการอ้างอิง] ลูกเรือถูกจับเป็นเชลย 5 คน เรือลาดตระเวนจม 5 ลำ เครื่องบินถูกยิงตก 3 ลำ (สหรัฐอ้าง) เรือบรรทุกเครื่องบินเกือบถูกดัดแปลงหนึ่งลำได้รับความเสียหาย

เครื่องบินทิ้งระเบิดขนาดกลาง บี-25บี มิตเชลล์ จำนวน 16 ลำ ได้เปิดฉากด้วยการบินโดยปราศจากเครื่องบินขับไล่ในคุ้มกัน จากดาดฟ้าเรือบรรทุกอากาศยานของกองทัพเรือสหรัฐ ยูเอสเอส ฮอร์เนต ที่จอดบนทะเลน้ำลึกในมหาสมุทรแปซิฟิกตะวันตก แต่ละลำถูกบรรจุด้วยนักบินห้าคน  แผนดังกล่าวได้ออกคำสั่งให้พวกเขาทำการทิ้งระเบิดต่อเป้าหมายทางทหารในญี่ปุ่นและบินต่อเนื่องไปยังทางตะวันตกเพื่อไปถึงแผ่นดินจีน  การตีโฉบฉวยทิ้งระเบิดได้สังหารไปประมาณ 50 คน รวมทั้งพลเรือน และมีผู้ได้รับบาดเจ็บ 400 คน เครื่องบินทั้งสิบห้าลำได้บินไปถึงจีนได้สำเร็จ แต่ทั้งหมดได้บินตก ในขณะที่เครื่องบินลำที่ 16 ลงจอดที่วลาดีวอสตอคในสหภาพโซเวียต นักบิน 80 นาย มีผู้รอดชีวิต 77 นายในภารกิจ นักบินแปดนายถูกจับกุมโดยกองทัพญี่ปุ่นในจีน; อีกสามนายได้ถูกประหารชีวิตในเวลาต่อมา เครื่องบินบี-25 ที่ลงจอดในสหภาพโซเวียตได้ถูกยึดและนักบินได้ถูกกักตัวไว้เป็นเวลานานกว่าหนึ่งปีก่อนที่จะได้รับอนุญาตให้"หลบหนี"ผ่านทางอิหร่านภายใต้การยึดครองของโซเวียตด้วยความช่วยเหลือของหน่วยเอ็นเควีดี นักบินทั้งหมดในเครื่องบินทั้งสิบสี่ลำได้เดินทางกลับไปยังสหรัฐอเมริกาหรือไม่ก็ไปยังกองทัพสหรัฐ ยกเว้นเพียงนักบินหนึ่งนายได้เสียชีวิตในปฏิบัติหน้าที่^[4][5]

การตีโฉบฉวยครั้งนี้ได้ก่อให้เกิดความเสียหายเพียงเล็กน้อยต่อญี่ปุ่น เป็นการเพิ่มขวัญกำลังใจในสหรัฐอเมริกา ในขณะเดียวกันได้ทำให้เกิดความเคลือบแคลงในญี่ปุ่นเกี่ยวกับความสามารถของผู้นำทางทหารเพื่อปกป้องเกาะแผ่นดินบ้านเกิด แต่การทิ้งระเบิดและยิงกราดใส่พลเรือนยังทำให้ญี่ปุ่นตัดสินใจอย่างเด็ดขาดเพื่อเป็นการล้างแค้นและครั้งนี้ได้ใช้ประโยชน์เพื่อวัตถุประสงค์ในการโฆษณาชวนเชื่อ^[6] นอกจากนี้ยังได้ผลักดันแผนการของพลเรือเอก อิโซโรกุ ยามาโมโตะ เพื่อเข้าโจมตีเกาะมิดเวย์ในมหาสมุทรแปซิฟิกกลาง ซึ่งเป็นการโจมตีที่ได้ทำให้กองทัพเรือจักรวรรดิญี่ปุ่นต้องพ่ายแพ้อย่างราบคาบโดยกองทัพเรือสหรัฐในยุทธการที่มิดเวย์ ผลลัพธ์ที่ตามมาคือความรู้สึกที่รุนแรงอย่างมากในจีน ซึ่งญี่ปุ่นได้ทำการแก้แค้นจึงทำให้เกิดการเสียชีวิตของพลเรือน 250,000 คน และทหาร 70,000 นาย^[6][2]

ดูลิตเติลได้คิดเอาไว้แต่แรกแล้วว่า การสูญเสียเครื่องบินทั้งหมดนั้นจะทำให้ตัวเขาเองต้องถูกนำตัวขึ้นศาลทหาร^[7] แต่เขากลับได้รับการปูนบำเหน็จด้วยมีเดล ออฟ ฮอนเนอร์ และได้รับการเลื่อนตำแหน่งยศสองขั้นเป็นนายพลจัตวา