จังหวัดของประเทศเติร์กเมนิสถาน
ประเทศเติร์กเมนิสถานแบ่งออกเป็น 5 จังหวัด (เติร์กเมน: welaýat) และ 1 เมืองหลวง (şäher) ได้แก่ จังหวัดอาฮัล, บัลกัน, ดาโชกุซ, เลบัป และมารือ บวกเมืองหลวงอาชกาบัต แต่ละจังหวัดแบ่งออกเป็นอำเภอ ณ วันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 2020 ประเทศเติร์กเมนิสถานประกอบด้วย 43 อำเภอ (etrap), 51 นคร (şäher) ซึ่งรวมถึง 11 นครที่มีสถานะอำเภอ (etrap hukukly), 62 เมือง (şäherçe), 504 สภาชนบท (หน่วยเทศบาลชนบท; geňeşlik) และ 1,717 หมู่บ้าน (นิคมชนบท; oba ilatly ýer)[1]
| จังหวัดและเมืองหลวง | |
|---|---|
 | |
| หมวดหมู่ | รัฐเดี่ยว |
| ที่ตั้ง | เติร์กเมนิสถาน |
| จำนวน | 5 จังหวัด 1 เมืองหลวง |
| ประชากร | (เฉพาะจังหวัด): 479,500 คน (บัลกัน) – 1,287,700 คน (มารือ) |
| พื้นที่ | (เฉพาะจังหวัด): 139,000 ตร.กม. (53,800 ตร.ไมล์) (บัลกัน) – 97,300 ตร.กม. (37,550 ตร.ไมล์) (อาฮัล) |
| การปกครอง | รัฐบาลจังหวัด, รัฐบาลเติร์กเมนิสถาน |
| หน่วยการปกครอง | อำเภอ |
เมืองหลวง
เมืองหลวงของประเทศเติร์กเมนิสถานคืออาชกาบัต ซึ่งเป็นหน่วยการปกครองและหน่วยดินแดนที่มีหน่วยงานบริหารอย่างจังหวัด
ดูเพิ่ม Map of the Boroughs of Ashgabat
ณ วันที่ 5 มกราคม ค.ศ. 2018 อาชกาบัตแบ่งออกเป็น 4 เขต (uly etrap) แต่ละเขตปกครองโดยนายกเขตที่ประธานาธิบดีเป็นผู้แต่งตั้ง (häkim):[2][3][4][5][6][7][8]
- เขตบักตึยาร์ลัก (เดิมคือเขตประธานาธิบดีนือยาซอว์และเขตเลนิน รวมเขตรูฮาบัตเดิม)
- เขตเบอร์การาร์ลึก (เดิมคือเขตอาซัตลึกและเขตโซเวตสกีย์)
- เขตบืซเมยิน (เดิมคือเขตอาบาดัน รวมเขตอาร์ชาบิลและเขตชันดึบิลเดิม)
- เขตเกอเป็ตดัก (เดิมคือเขตโปรเลตาร์สกีย์)
นี่เป็นการลดจำนวนเขตจากในอดีต โดยเขตอาร์ชาบิลและเขตชันดึบิลถูกยุบรวมกันในวันที่ 4 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 2015 และมีเขตใหม่ชื่อว่าอาร์ชาบิล ซึ่งต่อมาถูกเปลี่ยนชื่อเป็นบืซเมยินในเดือนมกราคม ค.ศ. 2018 ในขณะนั้นเขตอาบาดันแห่งอาชกาบัตซึ่งจัดตั้งขึ้นใน ค.ศ. 2013 จากการผนวกเมืองอาบาดันเข้ากับหมู่บ้านรอบ ๆ ถึงทางใต้ของอาบาดัน ถูกยุบและโอนพื้นที่ไปรวมกับเขตบืซเมยินที่เปลี่ยนชื่อใหม่ เขตรูฮาบัตเดิมถูกยุบในเวลาเดียวกันและโดยโอนพื้นที่ไปรวมกับเขตบักตึยาร์ลึก[9]
ในวันที่ 15 มิถุนายน ค.ศ. 2020 กูร์บันกูลือ เบร์ดือมูฮาเมดอว์ ประธานาธิบดีเติร์กเมนิสถาน ประกาศเจตนารมณ์ในการจัดตั้งเขตที่ห้าของอาชกาบัตซึ่งจะมีชื่อว่า เขตอัลตึน โดยมีศูนย์กลางอยู่บริเวณสถานตากอากาศใหม่ริมฝั่งอ่างเก็บน้ำกูร์ตลือซึ่งเปลี่ยนชื่อเป็น "ทะเลสาบทอง" (Altyn köl) เมื่อไม่นานมานี้[10]
รายชื่อจังหวัด
| เขตการปกครอง | ISO 3166-2 | เมืองหลัก | พื้นที่[11] | ประชากร (2001)[12] | หมายเลข | แผนที่ |
|---|---|---|---|---|---|---|
| อาชกาบัต | TM-S | อาชกาบัต | 260 ตร.กม. (100 ตร.ไมล์) | 730,000 | ไม่มีในแผนที่ |  |
| จังหวัดอาฮัล | TM-A | แอเนิว | 97,260 ตร.กม. (37,550 ตร.ไมล์) | 785,800 | 1 |  |
| จังหวัดบัลกัน | TM-B | บัลกานาบัต | 139,300 ตร.กม. (53,800 ตร.ไมล์) | 479,500 | 2 |  |
| จังหวัดดาโชกุซ | TM-D | ดาโชกุซ | 73,400 ตร.กม. (28,300 ตร.ไมล์) | 1,196,700 | 3 |  |
| จังหวัดเลบัป | TM-L | ทืร์กเมนาบัต | 93,700 ตร.กม. (36,200 ตร.ไมล์) | 1,160,300 | 4 |  |
| จังหวัดมารือ | TM-M | มารือ | 87,200 ตร.กม. (33,700 ตร.ไมล์) | 1,287,700 | 5 |  |
ตามมาตรา 80–81 แห่งรัฐธรรมนูญเติร์กเมนิสถาน ประธานาธิบดีเติร์กเมนิสถานเป็นผู้แต่งตั้งหัวหน้าจังหวัด (häkim; "ผู้นำ")
ดูเพิ่ม
- อำเภอของประเทศเติร์กเมนิสถาน
- ISO 3166-2:TM