พระเจ้าชิลเดริกที่ 3

ก่อนหน้าที่ชิลเดริกจะขึ้นครองราชย์ นับตั้งแต่สิ้นรัชสมัยของดาโกแบร์ที่ 1 ในปี ค.ศ. 634 กษัตริย์ราชวงศ์เมรอแว็งเฌียงถูกลดบทบาทเหลือเพียงแค่อำนาจในการประกอบพิธีกรรมต่าง ๆ ส่วนอำนาจที่แท้จริงในการปกครองตกอยู่ในมือของสมุหราชมณเทียรชาวการอแล็งเฌียง ในปี ค.ศ. 718 ชาร์ลส์ มาร์แตลได้ครองตำแหน่งเป็นสมุหราชมณเทียรของทั้งเนิสเตรียและออสเตรเชีย ทำให้กลายเป็นคนที่ทรงอำนาจที่สุดในราชอาณาจักรแฟรงก์ หลังการสวรรคตของธีออเดริกที่ 4 ในปี ค.ศ. 737 ชาร์ลส์ มาร์แตลได้ปล่อยให้บัลลังก์ว่าง ไม่ให้กษัตริย์ราชวงศ์เมรอแว็งเฌียงคนใดได้ครองบัลลังก์ของชาวแฟรงก์ ทำให้เขากลายเป็นกษัตริย์โดยพฤตินัย

ในปี ค.ศ. 741 หลังชาร์ลส์ มาร์แตลถึงแก่กรรมได้เกิดการปฏิวัติขึ้น บุตรชายทั้งสองของเขา คือ การ์โลมงและเปแป็งผู้ตัวเตี้ยที่ขึ้นเป็นสมุหราชมณเทียรร่วมกันจึงไหวตัวแก้แกมด้วยการจับชิลเดริกแห่งราชวงศ์เมรอแว็งเฌียงขึ้นนั่งบนบัลลังก์ของชาวแฟรงก์ที่ว่างมาหลายปี โดยมีทั้งคู่เป็นผู้ใช้อำนาจที่แท้จริงอยู่เบื้องหลัง

ไม่มีข้อมูลแน่ชัดว่าชิลเดริกสืบเชื้อสายมาจากกษัตริย์เมรอแว็งเฌียงคนใด พระองค์อาจเป็นพระโอรสของชิลเปริกที่ 2 หรือไม่ก็ธีออเดริกที่ 4^[1] พระองค์ไม่มีบทบาทใด ๆ จนกระทั่งสองสมุหราชมณเทียรเชิญพระองค์ขึ้นครองราชย์

ในปี ค.ศ. 747 การ์โลมงได้ผันตัวเข้าสู่อาราม สร้างความมั่นใจให้แก่เปแป็งว่าจะได้รับเลือกเป็นกษัตริย์ของชาวแฟรงก์แน่จึงส่งหนังสือถึงสมเด็จพระสันตะปาปซาคารีเพื่อถามว่าตำแหน่งกษัตริย์ควรเป็นของผู้มีอำนาจตัวจริงหรือผู้ที่มีสายเลือดของกษัตริย์ พระองค์ตอบกลับมาว่าผู้มีอำนาจตัวจริงควรได้เป็นกษัตริย์และได้ถอดชิลเปริกออกจากบัลลังก์ในเดือนมีนาคม ค.ศ. 751 พระองค์ถูกจับโกนผม^[2] ซึ่งเป็นสัญลักษณ์ของการถูกถอดออกจากพระราชอำนาจ (ผมยาวเป็นสัญลักษณ์ของราชวงศ์เมรอแว็งเฌียงที่แสดงถึงสิทธิ์ในการเป็นกษัตริย์ การถูกตัดผมจึงเท่ากับการถูกตัดออกจากอภิสิทธิ์ทั้งปวง) พระองค์กับพระโอรสถูกกักบริเวณไว้ในอารามซีตีว (หรืออารามแซงต์แบแต็ง^[3]) ซึ่งตั้งอยู่ใกล้กับย่านแซงโตแมร์ ข้อมูลขัดแย้งกันว่าทรงสวรรคตในปีใด บันทึกส่วนหนึ่งกล่าวว่าทรงสวรรคตในช่วต้นปี ค.ศ. 753 ขณะที่อีกส่วนหนึ่งระบุว่าทรงสวรรคตในช่วงปลายปี ค.ศ. 758

• British Museum, Childeric III, King of the Franks
• Encyclopaedia Britannica, Childeric III