บูกิตติงงี
บูกิตติงงี (อินโดนีเซีย: Kota Bukittinggi, มีนังกาเบา: Bukiktinggi, ยาวี: بوكيق تيڠڬي) เป็นนครในจังหวัดสุมาตราตะวันตก ประเทศอินโดนีเซีย มีประชากรตามสำมะโนปี 2020 อยู่ที่ 121,028 คน ถือเป็นเมืองที่มีประชากรมากสุดอันดับสามของจังหวัด[4] และมีพื้นที่อาณาเขต 25.24 กม2.[5] บูกิตติงงีตั้งอยู่ในภูมิภาคที่ราบสูงมีนังกาเบา ราว 90 กิโลเมตรจากปาดัง เมืองหลวงของจังหวัด นครบูกิตติงงีมีอาณาเขตทั้งหมดล้อมรอบด้วยอำเภออากัม ที่ซึ่งบูกิตติงงีเป็นศูนย์กลางการปกครองของอำเภอจนถึงปี นครบูกิตติงงีตั้งอยู่ใกล้กับเขาซิงงาลัง และภูเขาไฟมาราปี นครตั้งอยู่ที่ความสูง 930 เมตรจากระดับน้ำทะเล และมีอุณหภูมิโดยเฉลี่ยอยู่ระหว่าง 16.1° ถึง 24.9 °c
นครบูกิตติงงี Kota Bukittinggi | |
---|---|
การถอดเสียงอื่น ๆ | |
• ยาวี | بوكيق تيڠڬي |
| |
คำขวัญ: Saayun Salangkah (มีนังกาเบา: Same turn, same step) | |
พิกัด: 0°18′20″S 100°22′9″E / 0.30556°S 100.36917°E | |
ประเทศ | อินโดนีเซีย |
จังหวัด | จังหวัดสุมาตราตะวันตก |
การปกครอง | |
• นายกเทศมนตรี | เอร์มัน ซาฟาร์[1][2] |
• รองนายกเทศมนตรี | มาร์เฟนดี |
พื้นที่ | |
• ทั้งหมด | 25.24 ตร.กม. (9.75 ตร.ไมล์) |
ความสูง | 930 เมตร (3,050 ฟุต) |
ประชากร (สำมะโนปี 2020) | |
• ทั้งหมด | 121,028 คน |
• ความหนาแน่น | 4,800 คน/ตร.กม. (12,000 คน/ตร.ไมล์) |
[3] | |
เขตเวลา | UTC+7 (Indonesia Western Time) |
รหัสโทศัพท์ | (+62) 752 |
เว็บไซต์ | bukittinggikota.go.id |
เดิมที บูกิตติงงีเป็นที่รู้ตักในชื่อ Fort de Kock ในอดีตเคยใช้นครบูกิตติงงีเป็นเมืองหลวงของอินโดนีเซียระหว่างสมัยรัฐบาลฉุกเฉินแห่งสาธารณรัฐอินโดนีเซีย (PDRI) ก่อนหน้าที่จะมาเป็นเมืองหลวงของ PDRI ยังเป็นเมืองหลวงของดัตช์อีสต์อินเดีส และในสมัยญี่ปุ่นยึดครองอินโดนีเซียในสงครามโลกครั้งที่สอง เหล่าทัพที่ 25 ญี่ปุ่น ซึ่งเป็นกองกำลังที่ยึดครองเกาะสุมาตรา ใช้บูกิตติงงีเป็นศูนย์กลางกิจการของกองทัพ และในปี 1943 ได้ย้ายกองบังคับบัญชาทั้งหมดจากสิงคโปร์มาที่บูกิตติงงี เรื่อยมาจนญี่ปุ่นยอมแพ้สงครามในปี 1945[6] ปัจจุบัน บูกิตติงงีเป็นเมืองท่องเที่ยวแนวหน้าของสุมาตราตะวันตก โดยมีสถานที่หมายตาสำคัญคือหอนาฬิกาจัมกาดัง