รางวัลตำนานแกรมมี

รางวัลตำนานแกรมมี (อังกฤษ: Grammy Legend Award)^[1][2] เป็นรางวัลพิเศษที่มอบให้แก่ศิลปินที่ได้รับรางวัลแกรมมี ซึ่งเป็นพิธีมอบรางวัลทางดนตรีที่ก่อตั้งขึ้นในปี ค.ศ. 1958^[3][4] พิธีมอบเกียรติคุณในหลายประเภทจัดขึ้นเป็นประจำทุกปีโดยสถาบันการบันทึกเสียงของสหรัฐอเมริกา สำหรับความสำเร็จอันโดดเด่นในอุตสาหกรรมดนตรี^[5][6]

รางวัลตำนานแกรมมีมอบครั้งแรกออกในปี ค.ศ. 1990 ให้แก่ สโมกีย์ โรบินสัน, วิลลี เนลสัน, แอนดรูว์ ลอยด์ เวบเบอร์ และไลซา มินเนลลิ เป็นการเปิดตัวเพื่อเป็นเกียรติของ "การมีส่วนร่วมอย่างต่อเนื่องและอิทธิพลในด้านการบันทึกเพลง"^[7] ในปีถัดไปมีนักดนตรีอีกสี่คน (อารีทา แฟรงคลิน, บิลลี โจเอล, จอห์นนี แคช และควินซี โจนส์) ได้รับรางวัลตำนานแกรมมี รางวัลนี้มอบให้กับบาร์บรา สไตรแซนด์ ในปี ค.ศ. 1992 และไมเคิล แจ็กสัน ในปี ค.ศ. 1993

หลังจากปี ค.ศ. 1994 เมื่อนักดนตรีชาวอเมริกันเคอร์ทิส เมย์ฟิลด์ และแฟรงก์ ซินาตรา ต่างก็ได้รับรางวัลตำนานแกรมมี เป็นการให้เกียรติแก่ศิลปินที่บันทึกเสียงเป็นระยะ ๆ ลูชาโน ปาวารอตตี นักร้องโอเปราเทเนอร์ชาวอิตาลีเป็นผู้รับรางวัลในปี ค.ศ. 1998 ในปีต่อมา เอลตัน จอห์นนักร้องนักแต่งเพลงชาวอังกฤษได้รับการยกย่อง ส่วนบีจีส์กลายเป็นผู้รับรางวัลกลุ่มแรกในศตวรรษที่ 21 เมื่อสองพี่น้องได้รับการยอมรับจากแกรมมีในปี ค.ศ. 2003 โดยรวมแล้ว นักดนตรีเดี่ยว 14 คน และวงดนตรีหนึ่งวงได้รับรางวัลตำนานแกรมมี