วัคซีนป้องกันโรคหัดเยอรมัน

วัคซีนป้องกันโรคหัดเยอรมัน เป็นวัคซีนที่ป้องกันการติดเชื้อไวรัสหัดเยอรมัน (โรคหัดเยอรมัน (EN:Rubella)) โดยประมาณร้อยละ 95 ของผู้ที่ได้รับวัคซีนทั้งหมด พบว่ามีภูมิคุ้มกันโรคหลังจากได้รับวัคซีนครั้งแรกประมาณ 2 สัปดาห์ มักไม่พบโรคหัดเยอรมันในประเทศที่มีอัตราการให้ภูมิคุ้มกันต่อโรคนี้ในระดับสูง แต่หากเวลาต่อมาลดอัตราการให้ภูมิคุ้มกันโรคในเด็กลง มีความเป็นไปได้ที่อัตราการเกิดโรคหัดเยอรมันในทารกจะเพิ่มสูงขึ้น เนื่องจากเด็กหญิงที่เข้าสู่วัยเจริญพันธุ์ไม่มีภูมิคุ้มกันต่อโรคทั้งจากการติดเชื้อหรือการได้รับภูมิคุ้มกันมาก่อน ดังนั้นจึงมีความสำคัญที่จะต้องรักษาอัตราการให้วัคซีนโรคหัดเยอรมันให้สูงกว่าร้อยละ 80 ของประชากร ^[1]

องค์การอนามัยโลกแนะนำให้วัคซีนโรคหัดเยอรมันเป็นวัคซีนพื้นฐาน หากไม่สามารถให้ในประชากรทุกรายได้ อย่างน้อยควรจะให้ครอบคลุมหญิงวัยเจริญพันธุ์ แต่ไม่ควรให้วัคซีนโรคหัดเยอรมันแก่หญิงที่ตั้งครรภ์อยู่ หรือประชากรที่มีภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง ส่วนใหญ่จะให้ วัคซีน 2 ครั้งแม้ว่าการให้วัคซีนเพียง 1 ครั้ง ทำให้มีภูมิคุ้มกันต่อโรคหัดเยอรมันไปได้ตลอดชีวิตก็ตาม ^[1]

 ผลข้างเคียงของวัคซีนมักไม่รุนแรง อาจมีอาการไข้ ผื่น และปวดบวมบริเวณที่ฉีด มีรายงานอาการปวดข้อหลังจากได้รับวัคซีน 1-3 สัปดาห์ในเพศหญิง พบอาการแพ้รุนแรงน้อยมาก วัคซีนที่มีจำหน่ายอาจเป็นวัคซีนเดี่ยว หรืออยู่รวมกับวัคซีนป้องกันโรคอื่นๆ เช่น MMR (Measles-Mumps-Rubella) หรือ MMRV (Measles-Mumps-Rubella-Varicella) ^[1]

วัคซีนป้องกันโรคหัดเยอรมันได้รับอนุญาตให้ใช้ครั้งแรกในปี 1969 และองค์การอนามัยโลกได้บรรจุให้อยู่ในทะเบียนยาจำเป็นพื้นฐาน ในปี 2014 ราคาขายส่งของวัคซีน MMR อยู่ที่ 0.24 เหรียญสหรัฐฯ ต่อ 1 ครั้งการฉีด^[2]