องศาแรงคิน (อังกฤษ: Rankine Scale, สัญลักษณ์: °Ra[1]) คือหน่วยวัดอุณหภูมิที่คิดค้นขึ้นโดยวิศวกรช่างกลชาวสก็อตแลนด์ ชือ นายวิลเลียม แรงคิน (William Rankine) ผู้ร่วมก่อตั้งสาขาวิชาเทอร์โมไดนามิกส์ เป็นมาตรวัดอุณหภูมิทางเทอร์โมไดนามิกส์ในหน่วยวัดแบบอังกฤษ[2] ประดิษฐ์ขึ้นเมื่อปี ค.ศ.1859 (หลังมาตรวัดเคลวิน ในปี ค.ศ.1849)[3] ใช้วัดอุณหภูมิพลศาสตร์และเอนโทรปี มีจุดเยือกแข็งของน้ำที่ 491.67 R และจุดการกลายเป็นไอน้ำที่ 671.67 R ส่วนอุณหภูมิต่ำที่สุดของ Rankine Scale คือ 0 R ณ จุดนั้น จะไม่มีอุณหภูมิหรือพลังงานในสสารเลย และจะไม่มีการแผ่รังสีความร้อนจากวัตถุ จึงเรียกอุณหภูมิ ณ จุดนี้ว่า ศูนย์สัมบูรณ์ (0 K หรือ 0 R) มีความคล้ายคลึงกับเคลวินอย่างมาก เพราะมีจุดกำเนิดร่วมกัน แต่ต่างกันตรงที่องศาแรงคินมีองศาฟาเรนไฮต์เป็นแม่แบบ อุณหภูมิเพิ่ม 1 °Ra มีค่าเท่ากับ 1°F
| จากองศาแรงคิน | แปลงให้เป็นองศาแรงคิน |
---|
องศาเซลเซียส | [°C] = ([°R] − 491.67) × 5⁄9 | [°R] = ([°C] + 273.15) × 9⁄5 |
---|
องศาฟาเรนไฮต์ | [°F] = [°R] − 459.67 | [°R] = [°F] + 459.67 |
---|
เคลวิน | [K] = [°R] × 5⁄9 | [°R] = [K] × 9⁄5 |
---|
องศาเดลิเซิล | [°De] = (671.67 − [°R]) × 5⁄6 | [°R] = 671.67 − [°De] × 6⁄5 |
---|
องศานิวตัน | [°N] = ([°R] − 491.67) × 11⁄60 | [°R] = [°N] × 60⁄11 + 491.67 |
---|
องศาโรเมอร์ | [°Ré] = ([°R] − 491.67) × 4⁄9 | [°R] = [°Ré] × 9⁄4 + 491.67 |
---|
องศาเรอเมอร์ | [°Rø] = ([°R] − 491.67) × 7⁄24 + 7.5 | [°R] = ([°Rø] − 7.5) × 24⁄7 + 491.67
|
---|
เปรียบเทียบกับมาตรวัดอุณหภูมิแบบอื่น
ดูเพิ่ม
อ้างอิง