เจ็ดรณรัฐ

เจ็ดรณรัฐ (จีน: 戰國七雄) หมายถึงเจ็ดรัฐชั้นนำระหว่าง ยุครณรัฐ (ป. 475-221 ปีก่อนคริสตกาล) ของประวัติศาสตร์จีนประกอบไปด้วย

• ฉิน
• ฉู่
• ฉี
• เยี่ยน
• จ้าว
• เว่ย์
• หาน

ระหว่างยุครณรัฐ หลายรัฐระดมทรัพยากรในการปฏิรูปทั้งการทหาร เศรษฐกิจ และการปกครองขนานใหญ่ นำไปสู่การสู้รบที่รุนแรงขึ้นในยุคนี้ แต่ก็นำไปสู่การพัฒนาเศรษฐกิจและวัฒนธรรมขนานใหญ่เช่นเดียวกัน

ในเจ็ดรณรัฐ, รัฐฉินเป็นรัฐที่เจริญเติบโตจนแข็งแกร่งและประสบความสำเร็จมากที่สุดเหนือรัฐอื่น ๆ; รัฐหานเป็นรัฐแรกที่ล่มสลายใน 230 ปีก่อนคริสตกาล หรือ พ.ศ. 314 และรัฐฉู่เป็นรัฐสุดท้ายที่ยอมแพ้ใน 221 ปีก่อนคริสตกาล หรือ พ.ศ. 323 อิ๋งเจิ้ง กษัตริย์แห่งรัฐฉินสร้างตำแหน่งใหม่ หวงตี้ (จักรพรรดิ) ขึ้นมา และกลายเป็นจักรพรรดิองค์แรกของจีน ฉินซีฮ่องเต้