เถระ

เถระ (บาลี: เถร) หมายถึง ภิกษุผู้ใหญ่ ตามพระวินัยกำหนดว่าต้องมีพรรษาตั้งแต่ 10 ขึ้นไป ถ้าเป็นภิกษุณีเรียกว่าเถรี^[1]

วินัยมุขระบุว่าผู้เป็นเถระต้องมีองค์ประกอบดังนี้^[2]

1. มีศรัทธา หิริ โอตตัปปะ วิริยะ และสติ
2. ถึงพร้อมด้วยศีล อาจาระ สัมมาทิฐิ พหูสูต ปัญญา
3. รู้จักอาบัติ จำปาฏิโมกข์ได้แม่นยำ
4. สามารถช่วยเหลือศิษย์เมื่ออาพาธ ช่วยให้ศิษย์คลายความกระสันจะลาสิกขาบท
5. สามารถฝึกศิษย์ให้มีมารยาท แนะนำอาทิพรหมจาริยกาสิกขา ตลอดจนข้อธรรมวินัยอื่น ๆ นอกจากนี้ ทำให้ศิษย์ละมิจฉาทิฐิได้ และมีพรรษาตั้งแต่ 10 ขึ้นไป