เทออดอร์ สเวดแบร์ย

เทออดอร์ "เท" สเวดแบร์ย (สวีเดน: Theodor "The" Svedberg; 30 สิงหาคม ค.ศ. 1884 – 25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1971) เป็นนักเคมีชาวสวีเดน เกิดที่เมืองวัลโบ เป็นบุตรของเอเลียส สเวดแบร์ย และเอากุสตา อัลสเตอร์มาร์ก เรียนและทำงานที่มหาวิทยาลัยอุปซอลา สเวดแบร์ยมีผลงานที่สำคัญคือการศึกษาสารคอลลอยด์เพื่อใช้ศึกษาการเคลื่อนที่แบบบราวน์และการพัฒนาวิธีการอัลตราเซนติฟิวจ์^[3] ในปี ค.ศ. 1926 สเวดแบร์ยได้รับรางวัลโนเบลสาขาเคมีจากผลงานด้านระบบกระจายตัว^[4] ในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง สเวดแบร์ยมีส่วนในการพัฒนาวิธีผลิตยางสังเคราะห์^[5] ต่อมาในปี ค.ศ. 1949 สเวดแบร์ยดำรงตำแหน่งผู้อำนวยการสถาบันกุสตาฟ เวอร์เนอร์ จนถึงปี ค.ศ. 1967^[6] สเวดแบร์ยเสียชีวิตในปี ค.ศ. 1971

เทออดอร์ สเวดแบร์ย
เกิด	30 สิงหาคม ค.ศ. 1884(1884-08-30) วัลโบ สวีเดน
เสียชีวิต	25 กุมภาพันธ์ ค.ศ. 1971(1971-02-25) (86 ปี) คอปพาร์แบร์ย สวีเดน
สัญชาติ	สวีเดน
ศิษย์เก่า	มหาวิทยาลัยอุปซอลา
มีชื่อเสียงจาก	อัลตราเซนติฟิวจ์ คอลลอยด์
รางวัล	รางวัลโนเบลสาขาเคมี (ค.ศ. 1926)[1] เหรียญแฟรงคลิน (ค.ศ. 1949) ภาคีสมาชิกราชสมาคมแห่งลอนดอน (ค.ศ. 1944)[2]
อาชีพทางวิทยาศาสตร์
สาขา	เคมี
สถาบันที่ทำงาน	มหาวิทยาลัยอุปซอลา สถาบันกุสตาฟ เวอร์เนอร์

ต่อมาชื่อของสเวดแบร์ยได้รับการนำไปตั้งเป็นชื่อหน่วยสเวดแบร์ย (S) ซึ่งเป็นหน่วยวัดอัตราการตกตะกอน