เหงียน ฮวี เถียป

เหงียน ฮวี เถียป (เวียดนาม: Nguyễn Huy Thiệp) เกิดเมื่อ 26 กรกฎาคม พ.ศ. 2493^[1] หรือ 29 เมษายน พ.ศ. 2493^[2][3] ที่กรุงฮานอย ในครอบครัวแม่ค้าหาบเร่ ในช่วงที่เกิดสงครามซึ่งฮานอยไม่มีความปลอดภัย ครอบครัวของเขาได้อพยพออกไปรับจ้างทำสวนทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศ จน พ.ศ. 2503 จึงกลับมายังฮานอยเพื่อให้เถียปได้เรียนหนังสือ เถียปสำเร็จการศึกษาจากวิทยาลัยฝึกหัดครูเมื่อ พ.ศ. 2513 และได้บรรจุเป็นครูทางภาคตะวันตกเฉียงเหนือของประเทศจน พ.ศ. 2523 จึงได้ย้ายกลับฮานอย

เถียปเริ่มเขียนหนังสือเมื่อ พ.ศ. 2530 โดยผลงานของเขาที่ก่อให้เกิดกระแสในวงการวรรณกรรมอย่างกว้างขวางคือเรื่องสั้นอิงประวัติศาสตร์ 3 เรื่องได้แก่ “พรหมจรรย์”, “ดาบคม” และ “ทองกับไฟ” ซึ่งกล่าวถึงประวัติศาสตร์เวียดนามในสมัยของจักรพรรดิกวางจุง จักรพรรดิซาล็อง (ยาล็อง) และกวีเอกเหงียน ซู โดยแสดงมุมมองต่อบุคคลในประวัติศาสตร์เหล่านี้ต่างไปจากเดิม

นอกจากนั้น เรื่องสั้นเรื่อง “นายพลเกษียณ” ของเถียปยังเป็นการสะท้อนภาพของสังคมเวียดนามที่เปลี่ยนไปหลังสงคราม ผลงานเหล่านี้ของเขาทำให้การวิจารณ์วรรณกรรมในเวียดนามคึกคักขึ้น จนเรียกว่าเป็น ปรากฏการณ์เหงียน ฮวี เถียป