โมเท็ต

โมเท็ต (อังกฤษ: motet) เป็นการประพันธ์ดนตรีสำหรับการขับร้องในดนตรีคลาสสิกตะวันตก ซึ่งมีรูปแบบและคีตลักษณ์ที่หลากหลาย ตั้งแต่ดนตรีสมัยกลางตอนกลางจนถึงปัจจุบัน โมเท็ตเป็นหนึ่งในคีตลักษณ์แบบสอดประสานหลายทำนอง (polyphonic) ที่โดดเด่นของดนตรีสมัยฟื้นฟูศิลปวิทยา ตามที่นักดนตรีวิทยาชาวอังกฤษ มาร์กาเร็ต เบนต์ (Margaret Bent) ให้คำนิยามว่า "เป็นส่วนของดนตรีหลายท่อนที่มีบทร้อง" ซึ่งอธิบายโมเท็ตตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 13 ถึงปลายศตวรรษที่ 16 และช่วงเวลาหลังจากนั้นอย่างชัดเจน^[1] นักทฤษฎีดนตรีชาวฝรั่งเศส ยออานเนส เด กรอเคยอ (Johannes de Grocheo) ในช่วงปลายคริสต์ศตวรรษที่ 13 เชื่อว่าโมเท็ตนั้น "ไม่ควรเผยแพร่ต่อบุคคลทั่วไป เพราะพวกเขานั้นไม่สังเกตถึงความละเอียดอ่อนของงาน และพวกเขาก็ไม่ปิติเมื่อได้ยินโมเท็ต แต่ควรทำการแสดงต่อหน้าผู้มีการศึกษาและผู้ที่กำลังค้นหาความละเอียดอ่อนในงานศิลปะ"^[2]