Fusu

Fusu (Çince: 扶蘇; pinyin: Fúsū; ö. MÖ 210), Çin'in Çin Hanedanı'nın veliaht prensiydi. Çin Şi Huang'ın en büyük oğluydu.

Fusu, uzun ömür ararken iki simyacı tarafından aldatıldıktan sonra, İmparator Çin Şi Huang, başkentte 460'tan fazla bilim insanının diri diri gömülmesini emretti, ancak 2. yüzyılda Wei Hong tarafından verilen bir hesap bu rakama 700 tane daha ekledi. Fusu, ülke yeni birleşmişken ve düşmanlar hala pasifize edilmemişken, Konfüçyüs'e saygı duyanlara dayatılan bu kadar sert bir önlemin istikrarsızlığa yol açacağını söyledi.^[1] Ancak, babasının fikrini değiştiremedi ve bunun yerine Meng Tian'ın konuşlandığı sınırı fiili bir sürgünde korumaya gönderildi.

Ayrıca, Çin Şi Huang'ın ölümünden sonra, Fusu'nun en küçük kardeşi Huhai, iki yüksek memur Zhao Gao ve Li Si ile birlikte babasının Huhai'yi halefi olarak yeniden adlandırma ve Fusu'ya intihar etmesini emretme kararnamesini uydurdu.^[2] Meng Tian da dahil olmak üzere Fusu'nun bazı yardımcıları, kararnamenin doğruluğundan şüphe duyuyorlardı, ancak Fusu'ya birisinin kararnameyi düzenlemeye cesaret edeceğine inanmadı ya da haklı olarak öldürülmekten korktu ve intihar etti.