Kommunistiese Party van die Russiese Federasie
Die Kommunistiese Party van die Russiese Federasie of KPRF (Russies: Коммунистическая партия Российской Федерации, (КПРФ); Kommoenistitsjeskaja partija Rossiiskoi Federatsii) is die tweede grootste politieke party van Rusland ná Verenigde Rusland. Die jeugliga is bekend as die Leninistiese Komsomol van die Russiese Federasie.
| Kommunistiese Party van die Russiese Federasie | |
| KPRF | |
 | |
Logo van die KPRF | |
| Leier | Gennadi Zioeganof |
|---|---|
| Slagspreuk | «Пролетарии всех стран, соединяйтесь!» "Werkers van die wêreld, verenig!" |
| Gestig | 14 Februarie 1993 |
| Voorafgegaan deur | Kommunistiese Party van die Sowjetunie (beweer) |
| Nuusbrief | Prawda |
| Hoofkwartier | Moskou |
| Jeugvleuel | Leninistiese Komsomol van die Russiese Federasie |
| Ideologie | Kommunisme[1][2] Marxisme–Leninisme[2] |
| Internasionale affiliasie | International Meeting of Communist and Workers' Parties International Communist Seminar |
| Amptelike kleure | Rooi |
| Webblad | kprf.ru |
Die party is op 14 Februarie 1993 gestig en beskou homself as die opvolger van die Kommunistiese Party van die Sowjetunie.[3] Die leier is Gennadi Zioeganof, ’n medestigter, wat deur sommige beskou word as ’n voorstander van nasionalisme.[4]
Zioeganof het die parlementêre verkiesing van 2003 ’n "walglike spektakel" genoem en die Kremlin daarvan beskuldig dat dit ’n "skynparty", Rodina, gestig het om dié party se stemme te steel.
Die amptelikie ideologie van die party is kommunisme, Marxisme-Leninisme en patriotisme. Die party lê klem op sy unieke Russiese karakter en het herhaaldelik ’n oproep gedoen vir patriotisme en nasionalisme benewens die amptelike Marxisme-Leninisme van sy Sowjet-voorganger.[5] Anders as laasgenoemde party ná 1956, vier die KPRF die bewind van Josef Stalin.[6] Op die herdenking van Stalin se geboorte op 21 Desember 2010 het Zioeganof in ’n ope brief aan president Dmitri Medwedef ’n beroep gedoen vir die "re-Stalinisasie" van Rusland.[7]
Gewildheid
In die eerste parlementêre verkiesing van 1993 het die party net 12,4% van die stemme gekry, maar daarna gegroei tot 22% in 1995 en 24% in 1999. In 2003 het dit met byna die helfte gekrimp tot 13%, waarmee dit 51 van die 450 setels in die Doema gewen het. In 2007 het dit nog minder, net 11,6%, van die stemme gekry. Dit is egter steeds die grootste opposisieparty, en sy kandidate het nog in al die presidentsverkiesings sedert die val van die Sowjetunie die tweede meeste stemme gekry. In die 2008-verkiesing het Zioeganof 17,8% (13 243 550 stemme) gekry. Hy het selfs die Verenigde Rusland-kandidaat, Medwedef, in sommige dorpe geklop.
Galery
Kommunistiese opmars op Meidag 2009 in Sewerodwinsk.
Kommuniste betoog teen tariewe met ’n banier van die Leninistiese Komsomol.
’n Byeenkoms van die KPRF in Moskou.
Verwysings
- Lisa Horner "Communism and the CPRF in Modern Russia," The School of Russian and Asian Studies (23 Januarie 2009)
- Miriam Elder, "Communism: a love affair? The tyranny of daily bribes has many Russians nostalgic for Soviet social services," The Global Post (14 Oktober 2009) (Bygewerk 30 Mei 2010).
Verdere leesstof
- KPRF ideology and its implications for democratization in Russia, deur Syed Mohsin Hashim. In: Communist and Post-Communist Studies Volume 32, Uitgawe 1, Maart 1999, bl. 77–89
Eksterne skakels
- (ru) KPRF se amptelike webtuiste
- (ru) KPRF-forum Geargiveer 16 Februarie 2015 op Wayback Machine
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie KPRF.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia
