Wilchinge
Wilchinge (amtlich Wilchingen) isch e Iiwonerpmaand im Bezirk Underchläggi im Kanton Schafuuse, Schwiiz.
| Wilchingen | |
|---|---|
 | |
| Basisdate | |
| Staat: | Schwiiz |
| Kanton: | Schaffuuse (SH) |
| Bezirk: | Underchlettgi |
| BFS-Nr.: | 2974 |
| Poschtleitzahl: | 8217/8218 |
| Koordinate: | / 28006447° 40′ 0″ N, 8° 28′ 0″ O; CH1903: 677216 / 280064 |
| Höchi: | 419 m ü. M. |
| Flächi: | 21,10 km² |
| Iiwohner: | 1738 (31. Dezämber 2022)[1] |
| Website: | www.wilchingen.ch |
 Chilche St. Othmar, Wilchinge | |
| Charte | |
 | |
Geografi
Wilchinge liit am Südfuess vom Rande und bstoht us de Ortstaal Wilchinge und Ooschterfinge.
Vo de Pmaandflächi gönd 50,6 % uf d Landwirtschaft, 42,1 % sind Waald, 6,9 % Sidlingsflächi und 0,4 % suschtigi Flächi.[2]
Gschicht
Wilchinge isch zum eerschte Mol gnennt worde im Johr 1049 als Wilechinga, Ooschterfinge 912 als Ostrolvingen.
Im Johr 2005 sind d Pmaande Wilchinge und Ooschterfinge zämegschlosse worde.
Iiwoner
Zue- und Abnaam
| Johr | 1850 | 1860 | 1870 | 1880 | 1888 | 1900 | 1910 | 1920 |
| Iiwohner | 1345 | 1245 | 1319 | 1221 | 1064 | 908 | 924 | 1059 |
| Johr | 1930 | 1941 | 1950 | 1960 | 1970 | 1980 | 1990 | 2000 |
| Iiwohner | 1027 | 938 | 1091 | 1061 | 1066 | 1060 | 1210 | 1301 |
De Uusländeraateil isch 2010 bi 11,5 % gläge.[2]
Religioo
74,3 % vo de Iiwoner sind evangelisch-reformiert, 11,9 % sind römisch-katholisch (Stand 2000).[2]
Sproch und Dialekt
Bi de Volkszelig 2000 hend vo de 1301 Iiwoner 93,8 % Tütsch als Hauptsproch aage, 0,2 % Französisch und 1,1 % Italienisch.[2]
De hochalemannisch Dialekt vo Wilchinge ghört zun Nordoschtschwiizer Dialekt.
Politik
Bin Nationalrootswaale 2011 het s da Ergebnis ge: CVP 6,0 %, FDP 8,6 %, SP 28,7 %, SVP 48,8 %, Suschtigi 7,9 %.
Pmaandspresident isch de Hans Rudolf Meier (Stand 2012).
Wirtschaft
D Arbetslosigkeit isch im Johr 2011 bi 0,8 % gläge.[2]
Lüüt
- Albert Bächtold (1891–1981), Schriftsteller, z Wilchinge ufgwachse
- Lisa Stoll (* 1996), di aktuell (Stand: 2017) wol bescht Alphornsolischtin vo de Schwiiz
Bilder
Ortszentrum vo Wilchinge
Rigelhuus
Restaurant «Rossberg»
Gasthuus «Gemeindehaus»
Hauptstross im Dorfzentrum
Oschterfinge
Chilche St. Jakob z Oschterfinge
Gasthuus «Bad Osterfingen»
Literatur
- Kurt Bächtold: Geschichte von Wilchingen. Wilchingen 1988.
- Roman Sigg: Wilchingen. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
- Martin Akeret Weishaupt: Osterfingen. In: Historisches Lexikon vo dr Schwiiz.
Weblink
Commons: Wilchingen – Sammlig vo Multimediadateie