Abolhasán Banisadr

Banisadr participara na llucha contra'l Shah nun movimientu estudiantil mientres la década de 1960, foi encarceláu en dos causes, y foi mancáu mientres un llevantamientu en 1963. De siguío fuxó a Francia y xunióse al grupu de resistencia iranina encabezáu pol ayatolá Ruhollah Jomeini. Banisadr tornó a Irán cuando en febreru de 1979 españó la revolución. Foi diputáu, ministru d'Economía y Finances, y Ministru d'Asuntos Esteriores qu'exerció de volao mientres 1979, y ministru de Facienda de 1979 a 1980. Estudió Finances y Economía en Francia (BA y MBA).

Foi electu pa un mandatu de cuatro años como Presidente'l 25 de xineru de 1980, recibiendo'l 78'9 % de los votos nuna eleición competitiva contra Ahmad Madaní, Hasán Habibí, Sadegh Tabatabaí, Dariush Foruhar, Sadegh Ghotbzadé, Kazem Samí, Mohammad Makrí, Hasán Ghafurifard, y Hasán Ayat, y tomó posesión el 4 de febreru. El Ayatola Jomeini siguió siendo'l Líder Supremu d'Irán, cola autoridá constitucional pa destituyir al Presidente. La ceremonia inaugural celebrar nel hospital onde Jomeini taba recuperándose d'una dolencia del corazón.

Banisadr nun yera un clérigu islámicu. El ayatolá Jomeiní aportunó en que los clérigos nun tienen de competir pa posiciones nel gobiernu. N'agostu y setiembre de 1980, Banisadr sobrevivió a dos accidentes d'helicópteru cerca de la frontera iranina con Iraq.

Banisadr llueu cayó en desgracia ante'l ayatolá Jomeini. Ésti acusó a Banisadr d'un débil desempeñu na conducción de les tropes iranines na guerra Irán-Iraq, Jomeini recupera'l poder de Comandante en Xefe'l 10 de xunu de 1981, qu'había delegáu en Banisadr.