Даўжыня да 90 см. Цела акруглае, рыла кароткае. Восевы шкілет акасцянелы, на галаве скурныя косці (прыкмета прымітыўных рыб). Рот канцавы. Луска цыклоідная; спінны плаўнік доўгі, складаецца прыкладна з 48 промняў, хваставы — пакарочаны, сіметрычны, круглаваты. Плавальны пузыр можа функцыянаваць як лёгкае.
Пашырэнне
Жыве ў прэсных неглыбокіх стаячых забалочаных вадаёмах ва ўсходняй частцы Паўночнай Амерыкі на поўдзень ад Вялікіх азёр.
Атрад аміявідных (лац.: Amiiformes) вядомы з сярэдзіны трыясавага перыяду[1], у мезазоі перажываў росквіт, але ў ХХ-ХХІ ст. застаўся толькі адзін від.
Асаблівасці біялогіі
Драпежнік, корміцца бесхрыбетнымі і дробнай рыбай.
Вільдэр назіраў за тым, як глейная рыба дыхае: яна падымаецца да паверхні вады, шырока раскрывае рот, пры гэтым не ўдыхаючы паветра, а праглынаючы вялікую яго колькасць. Гэты «ўдых» часта паўтараецца, калі вада сапсаваная ці даўно не мянялася.
Промысел і ўжыванне ў кулінарыі
Ікра глейнай рыбы.
Ікра глейнай рыбы нагадвае асятровую і прадаецца як яе недарагі аналаг. Глейная рыба адпавядае патрабаванням кашрута, яе ікра можа ўжывацца прыхільнікамі іўдаізму. Мяса аміі — неядомае.
