Дзьёрдзь Лукач
Дзьёрдзь Бернат Лукач Сегедскі (венг.: Szegedi Lukács György Bernát, сапр. імя Дзьёрдзь Бернат Лёвінгер, венг.: Löwinger György Bernát; у гады жыцця ў СССР — Георгій Восіпавіч Лукач;[5], 13 красавіка 1885, Будапешт — 4 чэрвеня 1971, тамсама) — венгерскі філосаф-неамарксіст яўрэйскага паходжання, літаратурны крытык. Адна з ключавых фігур т.зв. заходняга марксізма, заснавальнік будапешцкай школы марксізму. Лічыцца таксама адным з найбуйнейшых прадстаўнікоў марксісцкага літаратуразнаўства
| Дзьёрдзь Лукач | |
|---|---|
| венг.: Lukács György | |
 | |
| Дата нараджэння | 13 красавіка 1885[1][2][…] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 4 чэрвеня 1971[3][2][…] (86 гадоў) |
| Месца смерці | |
| Месца пахавання | |
| Грамадзянства | |
| Дзеці | Ferenc Jánossy[d] і Lajos Jánossy[d] |
| Род дзейнасці | філосаф, палітык, пісьменнік, выкладчык універсітэта, сацыёлаг, літаратурны крытык, мастацтвазнавец |
| Навуковая сфера | філасофія, эстэтыка і гісторыя літаратуры[d] |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар філасофскіх навук |
| Альма-матар |
|
| Партыя |
|
| Член у | |
| Прэміі | прэмія Гётэ[d] (1970) |
| Узнагароды | |
 Цытаты ў Вікіцытатніку | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
Лукач стварыў сістэму марксісцкай эстэтыкі, якая адмаўляе патрэбу палітычнага кантролю мастацкага самавыяўлення і бароніць гуманістычныя прынцыпы[6]. Працягваў развіваць Марксаву тэорыю адчужэння індывіда ў індустрыяльным грамадстве[6].
Аб Лукачы
Н. Бердяев в работе «Истоки и смысл русского коммунизма» назвал Лукача, «венгерца, пишущего по-немецки» «самым умным из коммунистических писателей» (М., 1990, с. 82, 87).
- Ойзерман Т. И. Дьердь Лукач как исследователь философии Гегеля // Вопросы философии. № 11. 1985.
- Жижек С. Г. Лукач — философ ленинизма // История и классовое сознание. Исследования по марксистской диалектике. М.: Логос-Альтера, 2003.
- Дмитриев А. Н. Марксизм без пролетариата: Георг Лукач и ранняя Франкфуртская школа (1920—1930-е гг.). — СПб.; М.: Издательство Европейского университета в Санкт-Петербурге; Летний сад, 2004. — 528 c. — (Труды факультета политических наук и социологии; Вып. 10.) отрывки
- Земляной, С. Духовные искания молодого Лукача (PDF) // Логос. — 2006. — № 1. — С. 109—115.
- Поцелуев С. П. «История и классовое сознание» Д. Лукача: теория «овеществления» и романтический антикапитализм. // Вопросы философии.1993 № 4.
- Ишицука Ш. Понятие природы у Лукача и Гуссерля. Перевод В. В. Бибихина. // Философия и человек. М., 1993. Ч. II. С.224-227.
«Лукач — масса философских слов и оборотов, но нет контроля над основной мыслью, которая уходит бог весть куда и удерживается только общими местами, часто воспоминаниями о „диамате“» (Мих. Лифшиц)[7].