Жанін Аньес

Раннія гады

Аньес нарадзілася ў горадзе Трынідад. Была медыя-дырэктарам У Totalvision.

З 2006 па 2008 год працавала ў складзе Устаноўчага сходу для распрацоўкі праекта новай Канстытуцыйнай Хартыі. Яна была членам Устаноўчага сходу па даручэнні арганізацыі і структуры краіны, а таксама працавала ў складзе судовай улады^[2].

Палітычная кар’ера

У 2010 годзе яна была абраная сенатарам ад партыі «Прагрэс плана Балівіі і нацыянальнай канвергенцыі», якая прадстаўляе Дэпартамент Бені ў Нацыянальным Сходзе^[3]. Да 2019 года Аньес была другім віцэ-прэзідэнтам Сената, а яе намеснікам быў Франклін Вальдзівія Лейг.

У 2011 годзе Аньес выступіла супраць зацвярджэння ўрадам Маралеса фінансавага законапраекта для будаўніцтва шашы Віла Тунары—Сан-Ігнасіа-дэ-Моксас. Яна сцвярджала, што гэта не было адобрана з належнай увагай да карэнных народаў і установам рэгіёну, заявіўшы, што «правы карэнных народаў былі парушаныя».

У 2012 годзе Аньес і яго калега па заканадаўчым сходзе Адрыян Аліва прадставілі справаздачу Камісіі па правах чалавека Палаты дэпутатаў Уругвая ў спробе аддаць галоснасці парушэння правоў чалавека ў Балівіі. Па дадзеных Упраўлення ААН па справах бежанцаў і УВКБ, у той час было каля 600 балівійскіх выгнаннікаў або бежанцаў, 100 палітычных зняволеных і не менш за 15 выпадкаў катаванняў. Вярхоўны камісар ААН па правах чалавека заявіў, што ў Балівіі «крызіс у сферы адпраўлення правасуддзя». Таксама ў 2012 годзе Аньес быў абраны прадстаўніком Балівіі ў парламент Амазонкі.

У 2013 годзе прайшла серыя агульнанацыянальных страйкаў і пратэстаў супраць урада ДКС па нагоды скарачэння месцаў у палаце дэпутатаў Бені, Панда і Чукісаке. Як сенатар ад Бені, Аньес далучыўся да пікетаў і была сярод шасці заканадаўцаў і тузіны прадстаўнікоў карэнных народаў НСАМК, якія абвясцілі галадоўку ў знак пратэсту супраць закона, прынятага большасцю ДКС ў абедзвюх палатах^[4][5].

У 2014 годзе Аньес паскардзіўся на недастатковую фінансавую празрыстасць ўрада. Запыты апазіцыйных заканадаўцаў аб прадастаўленні справаздач, з дапамогай якіх яны маглі б правяраць дзейнасць дзяржавы, былі адкладзеныя, і ў 499 з 1979 выпадкаў за перыяд 2013—14 гг. Адказу не было. Згодна з рэгламентам Палаты дэпутатаў, уладам было дадзена 10 рабочых дзён для адказу на запыт аб прадстаўленні справаздачы і 15 дзён у Сенаце^[6]. Калі на запыт аб пісьмовым справаздачы не адказалі, можа быць вынесены судовы забарона на 48 гадзін. Аньес сказала, што ў многіх выпадках гэтыя прадпісанні ігнараваліся і меў месца «адмовы ў прадастаўленні інфармацыі». Многія з праектаў мелі вялікія бюджэты з некалькімі зацікаўленымі бакамі, для якіх доступ яшчэ больш абмежаваны^[7].

Часовы ўрад

10 лістапада 2019 года прэзідэнт краіны Эва Маралес падаў у адстаўку. Услед за ім віцэ-прэзідэнт Балівіі Альвара Гарсія Лінера адмовіўся ад выканання абавязкаў прэзідэнта. Акрамя яго, ад выканання абавязкаў прэзідэнта адмовіліся таксама спікер сената Адрыяна Сальвац’ера і старшыня палаты прадстаўнікоў Віктар Борда. Першы віцэ-спікер сената краіны таксама адмовіўся ўступіць на пасаду прэзідэнта. Наступнай у чарзе апынулася Жанін Аньес як другой віцэ-спікер сената. Па стане на 10 лістапада 2019 года яна з’яўлялася самай высокапастаўленай службовай асобай у правапераемстве на пасаду прэзідэнта Балівіі. Яна і прыняла выкананне абавязкаў прэзідэнта на сябе.

Пасля гэтага яна правяла прэзідэнцкія выбары і ўжо праз год перадала ўладу законна абранаму Луісу Арсэ.

Пасля адстаўкі

Цераз паўгода пасля адстаўкі, у сакавіку 2021 года была арыштавана па абвінавачанні ў дзяржаўным перавароце^[8]. 11 чэрвеня 2022 прысуджана да 10 гадоў зняволення.

Замужам за калумбійскім палітыкам Эктарам Эрнанда Інкап’е Карвахалем. Муж балатаваўся ў Сенат Калумбіі ад кансерватараў. Набраў 0,01 % галасоў. Пляменнік Карлас Анес Дорада — наркатрафікант^[9], затрыманы за кантрабанду паўтоны какаіну^[10].