Карл Рабль
Карл Рабль (ням.: Karl Rabl; 2 мая 1853, Вельс, Верхняя Аўстрыя - 24 снежня 1917, Лейпцыг) — аўстрыйскі эмбрыёлаг, цытолаг і анатам.
| Карл Рабль | |
|---|---|
| ням.: Carl Rabl | |
 | |
| Дата нараджэння | 2 мая 1853[1][2] |
| Месца нараджэння | |
| Дата смерці | 24 снежня 1917[1][2][…] (64 гады) |
| Месца смерці |
|
| Грамадзянства | |
| Род дзейнасці | анатам, выкладчык універсітэта, заолаг |
| Месца працы | |
| Навуковая ступень | доктар медыцыны[d] |
| Альма-матар | |
| Член у | |
| Узнагароды | |
 Медыяфайлы на Вікісховішчы | |
.svg){kind=small}
Біяграфія
Адукацыю атрымаў ва ўніверсітэтах Вены, Лейпцыга і Іены. Прафесар Венскага (з 1885), Пражскага (з 1886) і Лейпцыгскага (з 1904) універсітэтаў. Асноўныя працы па паходжанні і развіцці мезадэрмы, а таксама канечнасцяў і метамерыі галавы пазваночных. Даследаваў развіццё крышталіка і шклопадобнага цела вока, будову сэрца земнаводных, мочапалавой сістэмы акул і інш. Устанавіў палярнасць клеткавых ядраў. Вылучыў сумесна з Т. Баверы тэорыю індывідуальнасці храмасом, выкарыстаную пазней, для абгрунтавання храмасомнай тэорыі спадчыннасці.