Карціна

Карці́на — твор станковага жывапісу, які мае самастойнае мастацкае значэнне, вылучаецца завершанасцю, адзінствам формы і зместу. У адрозненне ад іншых відаў жывапісу карціна непасрэдна не звязана з пэўным інтэр'ерам, сістэмай дэкарыравання ці культавым прызначэннем. Складаецца з асновы (дрэва, палатно, кардон, метал і інш.), грунту  (руск.) (бел., фарбавага слоя. Некалькі карцін, аб’яднаных адной тэмай, у залежнасці ад іх колькасці складаюць дыптых, трыпціх, паліпціх. Часам тэрмін «карціна» ўжываюць як сінонім паняцця жанр^[1].

З’явілася ў Старажытнай Грэцыі ў 4 ст. да н.э. У еўрапейскім мастацтве вядома з 12 ст., на Беларусі — з 16 ст.^[1]