Малкалм Фрэйзер

Джон Малкалм Фрэйзер (21 мая 1930, Турак (прыгарад Мельбурна — 20 сакавіка 2015, Мельбурн) — аўстралійскі палітычны дзеяч, прэм'ер-міністр Аўстраліі ў 1975—1983 гг.

Малкалм Фрэйзер
англ.: John Malcolm Fraser
22-і прэм’ер-міністр Аўстраліі 11 лістапада 1975 — 11 сакавіка 1983
Папярэднік	Гоф Уітлэм
Пераемнік	Роберт Хоўк
член Палаты прадстаўнікоў Аўстраліі[d] 10 снежня 1955 — 31 сакавіка 1983
Папярэднік	Don McLeod[d]
Пераемнік	David Hawker[d]
міністр абароны Аўстраліі[d] 12 лістапада 1969 — 8 сакавіка 1971
Папярэднік	Allen Fairhall[d]
Пераемнік	Джон Гортан
міністр адукацыі Аўстраліі[d] 20 жніўня 1971 — 5 снежня 1972
Папярэднік	David Fairbairn[d]
Пераемнік	Гоф Уітлэм
Нараджэнне	21 мая 1930(1930-05-21)[1][2][…] Турак[d], Станінгтан[d], Мельбурн, штат Вікторыя, Аўстралія
Смерць	20 сакавіка 2015(2015-03-20)[1][2][…] (84 гады) Мельбурн, штат Вікторыя, Аўстралія
Месца пахавання	Melbourne General Cemetery[d]
Бацька	Neville Fraser[d]
Жонка	Tamie Fraser[d]
Партыя	Ліберальная партыя Аўстраліі (2009)
Адукацыя	Магдален-каледж[d] The King's School, Tudor House[d]
Дзейнасць	палітык
Аўтограф
Узнагароды	Human Rights Medal[d] Fellow of the Royal Commonwealth Society[d] Аўстралійскі нацыянальны жывы скарб[d]
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нарадзіўся ў сям’і з палітычнымі традыцыямі: яго дзед, Сімон Фрэйзер, быў дэпутатам віктарыянскага парламента і аўстралійскага сената. Бацька быў вядомым жывёлаводам. Вучыўся па спецыяльнасці «філасофія, палітыка і эканоміка» ў каледжы Магдалены ў Оксфардзе (скончыў у 1952), дзе ён пасябраваў з будучым прэм’ер-міністрам Канады Джонам Цёрнерам.

З 1955 — дэпутат парламента ад ліберальнай партыі Аўстраліі. Уваходзіў у кансерватыўнае крыло партыі. У 1966 — міністр па справах арміі, у 1969-71 — міністр абароны (сышоў у адстаўку з-за рознагалоссяў з прэм’ер-міністрам, адстойваючы больш актыўны ўдзел Аўстраліі ў вайне ў Індакітаі). У 1968—69 і 1971—72 — міністр адукацыі і навукі. У сакавіку 1975 года абраны лідарам ліберальнай партыі.

З 11 лістапада 1975 года, калі генерал-губернатар Дж. Кэр пазбавіў лідара лейбарысцкай партыі Г.Уітлэма паўнамоцтваў прэм’ер-міністра, узначальваў пераходны ўрад. Пасля выбараў узначаліў кааліцыйны ўрад ліберальнай і нацыянальнай партый.

У 1977 годзе лібералізаваў іміграцыйную палітыку, што рэзка павялічыла прыток эмігрантаў, перш за ўсё з азіяцкіх краін.