Нгуен Хюэ

Нгуен Хюэ
Нгуен Хюэ
	в’етн.: Nguyễn Huệ; в’етн.: Nguyễn Quang Bình; в’етн.: Quang Trung
імператар (В’етнам)
	1788 — 1792
Папярэднік	Nguyễn Nhạc[d]
Пераемнік	Nguyễn Quang Toản[d]
Нараджэнне	1752; Bình Định[d], В’етнам;
Смерць	16 верасня 1792; Хюэ[d], Тхыатх’ен-Хюэ[d], В’етнам;
Месца пахавання	Q10832752?;
Род	Tây Sơn dynasty[d]
Імя пры нараджэнні	в’етн.: Hồ Thơm
Бацька	Hồ Phi Phúc[d]
Жонка	Bùi Thị Nhạn[d], Lê Ngọc Hân[d] і Phạm Thị Liên[d]
Дзеці	Nguyễn Quang Toản[d] і Nguyễn Quang Thùy[d]
Дзейнасць	манарх, палкаводзец
Званне	генерал
Бітвы	Battle of Rạch Gầm-Xoài Mút[d];
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нгуен Хюэ, Нгуен Хуэ^[3] — другі імператар в’етнамскай дынастыі Тайшон (руск.) (бел., які кіраваў з 1788 да 1792 года. Быў адным з самых паспяховых палкаводцаў у гісторыі В’етнама. Правіў пад дэвізам Куанг-чунг^[3].

Біяграфія

Нгуен Хюэ і яго браты, вядомыя як браты Тэйшон, былі лідэрамі знакамітага Тэйшонскага паўстання. Падняўшы яго, яны заваявалі В’етнам, зрынуўшы дынастыю Ле (руск.) (бел. і два канкуруючых феадальных дома: Нгуен (руск.) (бел. на поўдні і Чынь (руск.) (бел. на поўначы.

Пасля некалькіх гадоў пастаянных ваенных дзеянняў Нгуен Хюэ памёр ва ўзросце 40 гадоў, магчыма, з-за інсульту^[4]. Да сваёй смерці ён планаваў працягнуць свой паход на поўдзень, каб знішчыць войска Зя Лонга, спадчынніка князёў Нгуен. Смерць Нгуен Хюэ прывяла да падзення дынастыі Тайшон (руск.) (бел.. Яго пераемнікі не змаглі выканаць планы, якія ён пакінуў для кіраўнікоў В’етнама. Тым не менш яго заваяванні паклалі пачатак перыяду прыкладна ў стагоддзе працягласцю, на працягу якога В’етнам быў і адзіным, і незалежным, — да заваявання краіны французамі ў 1884 годзе.

Зноскі

↑ ^а ^б Концевич 2010, с. 471.

↑ Quang Trung Nguyễn Huệ (1753—1792) Архівавана 10 снежня 2007. Vietsciences Accessed 14-11-2007

[3]

[1]

[2]

[4]

Search

Нгуен Хюэ

Біяграфія

Зноскі

Літаратура