Палітыка Мексікі

Заканадаўчая ўлада

Дзвюхпалатны Кангрэс Саюза, які складаецца з сената і палаты дэпутатаў, праводзіць федэральныя законы, аб’яўляе вайну, спаганяе падаткі, сцвярджае дзяржаўны бюджэт і міжнародныя дагаворы, ратыфікуе і праводзіць дыпламатычныя сустрэчы^[1]. Дэпутаты федэральных і дзяржаўных заканадаўчых органаў абіраюцца па сістэме паралельнага галасавання, якая ўключае мажарытарнае і прапарцыянальнае прадстаўніцтва^[2]. У палату дэпутатаў кангрэса саюза 300 дэпутатаў абіраюцца па мажарытарнай сістэме, а астатнія 200 дэпутатаў па прапарцыйнай сістэме з закрытымі партыйнымі спісамі^[3], для якіх краіна падзелена на 5 выбарчых акругаў^[4]. Сенат утрымлівае ў агульнай складанасці 128 сенатараў: 64 сенатараў, па два з кожнага штата, і два з федэральнай акругі, якія абіраюцца па мажарытарнай сістэме, яшчэ 32 сенатары прызначаюцца па мажарытарнай сістэме, а астатнія 32 прызначаюцца на аснове прапарцыянальнага прадстаўніцтва з зачыненымі партыйнымі спісамі.

Выканаўчая ўлада

Выканаўчая ўлада праводзіцца прэзідэнтам Мексіканскіх Злучаных Штатаў, які з’яўляецца кіраўніком дзяржавы і ўрада, а таксама вярхоўным галоўнакамандуючым мексіканскіх узброеных сіл. Прэзідэнт таксама прызначае Кабінет міністраў і іншых службовых асоб. Прэзідэнт нясе адказнасць за выкананне закона, і мае права вета на законапраекты^[5]. У пачатку ХХI ст. прэзідэнтам Мексікі з’яўляўся Феліпэ Кальдэрон, у 2012 яго змяніў Энрыке Пенья Ньета і Інстытуцыйна-Рэвалюцыйная партыя зноў вярнулася да ўлады. У 2018 новым прэзідэнтам стаў Андрэс Мануэль Лопес Абрадор, лідар новай партыі MORENA, якая ў тым жа годзе перамагла на парламенцкіх выбарах.

Судовая ўлада

Судовая галіна ўлады прадстаўлена Вярхоўным судом, які складаецца з 11 суддзяў, прызначаных прэзідэнтам і зацверджаныя сенатам, якія інтэрпрэтуюць законы. Іншыя інстытуты судовай сістэмы прадстаўлены выбарчым трыбуналам, калегіяльнымі, унітарнымі і раённымі судамі.

Палітычныя партыі

Тры партыі гістарычна былі дамінуючымі партыямі ў мексіканскай палітыцы: Нацыянальная партыя дзеяння: правая кансерватыўная партыя, заснаваная ў 1939 годзе, якая належыць да Хрысціянска-дэмакратычнай арганізацыі Амерыкі, Інстытуцыянальна-рэвалюцыйная партыя, левацэнтрысцкая партыя, якая з’яўляецца членам Сацыялістычнага Інтэрнацыяналу, якая была заснавана ў 1929 годзе для аб’яднання ўсіх фракцый мексіканскай рэвалюцыі, а таксама Партыя дэмакратычнай рэвалюцыі: левая партыя^[6], заснаваная ў 1989 годзе ў якасці пераемніка кааліцыі сацыялістаў і ліберальных партый. У 2010-х на палітычным рынгу з'явілася новая сіла — левая партыя Movimiento Regeneración Nacional або скарочана MORENA, да якой належыць і сённяшні прэзідэнт Абрадор.

Мексіка — федэрацыя, што складаецца з 31 штата і адной федэральнай акругі ў сталіцы, якая карыстаецца правані нароўні са штатамі. Згодна з Канстытуцыяй 1917 года, ўсе штаты валодаюць суверэнітэтам. У кожным штаце ёсць уласныя кангрэс і канстытуцыя.

Беларуска-мексіканскія адносіны

Дыпламатычныя адносіны паміж Беларуссю і Мексікай устаноўлены ў студзені 1992 года. У сакавіку 2005 года адбыўся першы ў гісторыі двухбаковых адносін візіт у Мексіку дэлегацыі беларускіх дзелавых колаў. У 2017 у Мінску было адкрыта ганаровае Консульства Мексіканскіх Злучаных Штатаў. У сувязі з гэтым замміністра замежных спраў Беларусі Яўген Шастакоў выказаў надзею, што адносіны дзвюх краін атрымаюць новы імпульс, а Мексіка ў бліжэйшыя 15 гадоў увойдзе ў дзясятку галоўных гандлёвых партнёраў Беларусі. ^[7]

У 2007 годзе тавараабарот Беларусі з Мексікай у параўнанні з 2006 годам павялічыўся на 31,5 % за кошт росту імпарту і склаў $ 21,3 млн. Экспарт знізіўся на 26,8 % да $ 4,4 млн. (вырабы з чорных металаў, казеін і шыны), а імпарт вырас на 66 % да $ 16.900.000, перш за ўсё, за кошт павелічэння паставак легкавых аўтамабіляў, машын для аўтаматычнай апрацоўкі інфармацыі, а таксама паставак халадзільнікаў, маразільнікаў, халадзільнага абсталявання.