Смародзінка

Упершыню ўпамінаецца ў пачатку XVIII стагоддзя як уласнасць паноў Сапегаў. У 1778 годзе вёска прададзена Ераніму Гшасныцкаму. У вайну 1812 года спалена французамі.

У 1909 годзе — сяло ў складзе Абчугскай воласці Сенненскага павета, дзейнічала царква, адкрылася народнае вучылішча.

З 20 жніўня 1924 года — цэнтр Смародзінскага сельсавета Чарэйскага раёна Барысаўскай, потым Аршанскай акруг, з 8 ліпеня 1931 года — Крупскага раёна, з 20 лютага 1938 года — Мінскай вобласці. У 1930-я гады жыхары вёсак Смародзінка, Луцішча, Кутавец і Шкорнеўка аб’ядналіся ў калгас імя Сталіна.

На франтах Вялікай Айчыннай вайны загінулі 28 чалавек, вёска была часткова спалена, знішчана 25 мірных жыхароў. Вызвалена 28 чэрвеня 1944 года воінамі 5-й гвардзейскай стралковай дывізіі. У 1965 годзе ў скверы, каля будынка школы, на брацкай магіле на ўшанаванне памяці 67 воінаў, якія загінулі ў чэрвені 1944 года пры вызваленні вёскі ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў пастаўлены помнік — скульптуры воіна са сцягам і партызанкі з аўтаматам.

З 16 ліпеня 1954 года вёска ў Абчугскім сельсавеце^[2], з 5 мая 1962 года — у складзе Акцябрскага сельсавета^[3], з 28 ліпеня 1966 года — у складзе Бобрскага сельсавета^[4], з 31 сакавіка 1977 года — зноў у складзе Абчугскага сельсавета^[5].

На 1 студзеня 1998 года працавалі няпоўная сярэдняя школа, аддзяленне сувязі, крама, жывёлагадоўчая ферма^[6]. Зараз вёска ў складзе калгаса «Слабада».

З 28 мая 2013 года вёска ў складзе Акцябрскага сельсавета^[7].

• XVIII стагоддзе: 1713 год — 29 дамоў, 1775 год — 11 двароў.
• XX стагоддзе: 1909 год — 24 двары, 196 жыхароў; 1941 год — 53 двары, 308 жыхароў; 1998 год — 33 гаспадаркі, 77 жыхароў

• На Вікісховішчы пакуль няма медыяфайлаў па тэме, але Вы можаце загрузіць іх