Тры колеры: Белы

Тры колеры: Белы
Тры колеры: Белы;
	фр.: Trois couleurs: Blanc; польск.: Trzy kolory: Biały
Жанр	драматычны фільм[…], рамантычны фільм[…] і артхаус
Рэжысёр	Кшыштаф Кеслёўскі[…];
Прадзюсар	Марын Карміц;
Сцэнарыст	Кшыштаф Кеслёўскі; Кшыштаф Пясевіч; Агнешка Холанд; Эдвард Класіньскі[d]; Эдвард Жэброўскі[d]; Marcin Latałło[d];
У галоўных; ролях	Збігнеў Замахоўскі[…]; Жулі Дэльпі[…]; Януш Гаяс[d][…]; Ежы Штур[…]; Аляксандр Бардзіні; Жульет Бінош; Цэзары Харасімовіч[d]; Grzegorz Warchoł[d]; Jerzy Nowak[d]; Ежы Трэля[d]; Cezary Pazura[d]; Філіп Мар’е-Жэну[d]; Piotr Machalica[d]; Francis Coffinet[d]; Barbara Dziekan[d]; Marzena Trybała[d]; Teresa Budzisz-Krzyzanowska[d]; Крысціна Бігельмаер[d]; Maria Robaszkiewicz[d]; Jerzy Dominik[d]; Jan Mayzel[d]; Zdzisław Rychter[d]; Małgorzata Kaczmarska[d]; Bartłomiej Topa[d]; Aleksander Kalinowski[d]; Wojciech Paszkowski[d]; Joanna Ładyńska[d]; Małgorzata Prażmowska[d]; Piotr Zelt[d]; Фларанс Пернэль[d]; Andrzej Precigs[d]; Гражына Шапалоўска[d];
Аператар	Эдвард Класіньскі[d];
Кампазітар	Збігнеў Прайснер;
Кінакампанія	France 3[d] і Canal+
Працягласць	91 ± 1 хв.
Зборы	1 251 427 $ і 1 237 219 $
Краіна	Францыя; Польшча; Швейцарыя;
Мова	польская, французская і руская
Год	26 студзеня 1994, 24 сакавіка 1994, 1994, 25 лютага 1994 і 10 чэрвеня 1994
Папярэдні фільм	«Тры колеры: Сіні»
Наступны фільм	«Тры колеры: Чырвоны»
IMDb	ID 0111507

«Тры ко́леры: Бе́лы» (фр.: Trois couleurs: Blanc, польск.: Trzy kolory: Biały) — мастацкі фільм 1994 года, пастаўлены польскім кінарэжысёрам Кшыштафам Кеслёўскім. Галоўныя ролі выканалі Збігнеў Замахоўскі і Жулі Дэльпі^[10].

«Белы» з’яўляецца другой часткай трылогіі «Тры колеры». Паводле задумы аўтараў сцэнарыя Кшыштафа Кеслёўскага і Кшыштафа Пясевіча кожны фільм трылогіі тым ці іншым чынам акцэнтуе ўвагу на адным з ідэалаў Вялікай французскай рэвалюцыі, адлюстраваных у дэвізе «Свабода, роўнасць, братэрства». Тэма фільма «Тры колеры: Белы» — роўнасць.

Прэм’ера фільма адбылася 26 студзеня 1994 года ў Францыі^[11]. 15 лютага «Белы» быў паказаны ў межах конкурснай праграмы 44-га Берлінскага кінафестывалю^[en], дзе быў адзначаны «Сярэбраным мядзведзем» за найлепшую рэжысуру^[12]. Апроч таго фільм быў удастоены намінацыі на Еўрапейскую кінапрэмію за найлепшы фільм.

Анатацыя

Пасля разводу са сваёй жонкай-францужанкай Дамінік (Жулі Дэльпі) польскі цырульнік Караль (Збігнеў Замахоўскі) аказваецца адзін на парыжскіх вуліцах — без грошай і пашпарта. Дзякуючы выпадковай сустрэчы з суайчыннікам яму ўдаецца вярнуцца ў Польшчу. Там Караль разумее, што не можа забыцца на жонку, і ў яго нараджаецца ідэя. Ён праварачвае некалькі паспяховых аперацый на чорным рынку^[en], і атрымлівае дастаткова грошай для таго, каб прыступіць да ажыццяўлення свайго плана. Паставіўшы на кон усё, што ў яго ёсць, Караль яшчэ не ведае, чым усё гэта скончыцца…

Акцёрскі склад

Збігнеў Замахоўскі	– Караль Караль
Жулі Дэльпі	– Дамінік Відаль
Януш Гаяс^[pl]	– Мікалай
Ежы Штур	– Юрэк, брат Караля
Цэзары Пазура^[pl]	– гаспадар канторы
Гжэгаж Вархал^[pl]	– «Элегант», партнёр гаспадара канторы
Ежы Трэля^[pl]	– пан Бронэк, кіроўца Караля
Ежы Новак^[pl]	– стары фермер
Аляксандр Бардзіні	– натарыус
Цэзары Гарасімовіч^[pl]	– інспектар паліцыі
Бартломей Топа^[pl]	– Яцак, супрацоўнік фірмы Караля
Барбара Дзекан^[pl]	– пані Эва, касірка ў канторы
Мажэна Трыбала^[pl]	– супрацоўніца гатэля «Марыёт»
Пётр Махаліца^[pl]	– чалавек ля канторы

Вытворчасць

Здымкі

Фільмы трылогіі здымаліся паслядоўна. Так, здымкі «Белага» пачаліся 9 лістапада 1992 года, адразу па завяршэнні здымак «Сіняга», і працягваліся да 1 лютага 1993 года^[13]. Кеслёўскі ў сваёй аўтабіяграфіі прыгадвае: «У першую чаргу мы знялі ўсё, што тычылася „Сіняга“. Адразу затым, практычна на наступны дзень, мы пачалі здымаць французскія эпізоды „Белага“. У нас было дзесяць-дванаццаць здымачных дзён у Парыжы, а затым мы паехалі ў Польшчу, дзе працавалі ўжо з новай групай»^[14].

Мантаж

Мантаж апынуўся самым важным этапам стварэння фільма — як і ў выпадку з «Сінім», канчатковы выгляд «Белага» склаўся пасля таго, як Кеслёўскі і рэжысёр мантажу Урсула Лесіяк^[fr] прапрацавалі розныя версіі. На сустрэчы ў Парыжы ў 1997 годзе, мантажор прыгадала, што існавала 13 версій карціны, і дадала, што апошняя амаль цалкам адрознівалася ад першапачатковага сцэнарыя^[15].

Музыка

Саўндтрэк да фільма «Тры колеры: Белы» напісаў польскі кампазітар Збігнеў Прайснер. У якасці музычнага альбома саўндтрэк быў выдадзены 7 лютага 1994 года^[16]. Пазней неаднойчы перавыдаваўся^[17].

Крытыка

Вядомы амерыканскі кінакрытык Роджэр Эберт у сваім першапачатковым аглядзе 17 чэрвеня 1994 года адзначыў фільм 3,5 зоркамі з 4^[18]. Аднак пазней, 9 сакавіка 2003 года выпусціў новую рэцэнзію, у якой удастоіў усю трылогію «Тры колеры» 4 зорак і змясціў яе ў свой спіс «Выдатных фільмаў»^[19].

Узнагароды

Паводле рэсурса «Internet Movie Database» фільм меў 2 узнагароды і 7 намінацый^[12]:

Кінафестываль / Кінапрэмія	Дата	Прэмія / Катэгорыя	Намінант(ы)	Вынік	Сп.
Берлінскі кінафестываль	10-21.02.1994^[en]	«Залаты мядзведзь»	«Тры колеры: Белы»	Намінацыя	^[20]
Берлінскі кінафестываль	10-21.02.1994^[en]	«Сярэбраны мядзведзь» за найлепшую рэжысуру	Кшыштаф Кеслёўскі	Перамога	^[20]
Фелікс	27.11.1994	Найлепшы еўрапейскі фільм	«Тры колеры: Белы»	Намінацыя	^[21]
Кінафестываль на Фарэрскіх астравах	1994	«Залаты месяц» за найлепшы фільм	«Тры колеры: Белы»	Намінацыя
Кінафестываль на Фарэрскіх астравах	1994	«Залаты месяц» за найлепшы сцэнарый	Кшыштаф Кеслёўскі, Кшыштаф Пясевіч, Агнешка Холанд, Эдвард Жэброўскі, Эдвард Класіньскі, Марцін Лятала	Перамога
Супольнасць ланцуга прэмій	1994	Найлепшы фільм на замежнай мове	«Тры колеры: Белы»	Намінацыя	^[22]
Асацыяцыя кінакрытыкаў Чыкага^[en]	13.03.1995^[en]	Найлепшы фільм на замежнай мове	«Тры колеры: Белы»	Намінацыя	^[23]
Асацыяцыя кінакрытыкаў Турцыі^[en]	1995	Найлепшы замежны фільм	«Тры колеры: Белы»	9-е месца
20/20	19.02.2015	Найлепшы фільм на замежнай мове	«Тры колеры: Белы»	Намінацыя	^[24]

Крыніцы

↑ ^а ^б ^в http://www.imdb.com/title/tt0111507/ Праверана 9 красавіка 2016.

↑ ^а ^б http://www.filmaffinity.com/es/film311623.html Праверана 9 красавіка 2016.

↑ http://www.adorocinema.com/filmes/filme-85307/ Праверана 9 красавіка 2016.

↑ ^а ^б ^в ^г http://stopklatka.pl/film/trzy-kolory-bialy Праверана 9 красавіка 2016.

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё https://web.archive.org/web/20200329091434/https://europeanfilmawards.eu/en_EN/film/three-colours-white.5389 Праверана 29 сакавіка 2020.

↑ ^а ^б ^в ^г ^д ^е ^ё ^ж ^з ^і ^к ^л ^м ^н ^о ^п ^р ^с ^т ^у ^ф ^х ^ц ^ч ^ш ^э ^ю ^я ^аа ^аб ^ав http://www.imdb.com/title/tt0111507/fullcredits Праверана 9 красавіка 2016.

↑ ^а ^б Box Office Mojo — 1999. Праверана 17 чэрвеня 2022.

↑ Trois couleurs: Blanc (1994) — IMDb (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 14 снежня 2019.

↑ Trois couleurs: Blanc — Release Info (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 14 снежня 2019.

↑ ^а ^б Trois couleurs: Blanc — Awards (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 14 снежня 2019.

↑ Trois couleurs: Blanc — Filming & Production (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 3 лістапада 2021.

↑ Krzysztof Kieślowski, Danusia Stok. «Kieślowski on Kieślowski» 1993, p. 220.

↑ Annette Insdorf. «Double Lives, Second Chances» 1999.

↑ Trois Couleurs: Blanc (Original Film Soundtrack) - Zbigniew Preisner (англ.). Сайт «AllMusic». Праверана 16 чэрвеня 2020.

↑ Zbigniew Preisner – Trois Couleurs: Blanc (Bande Originale Du Film) (англ.). Сайт «Discogs». Праверана 16 чэрвеня 2020.

↑ Roger Ebert. White movie review & film summary (1994) — Roger Ebert (англ.). Роджэр Эберт (17 чэрвеня 1994). Праверана 14 снежня 2019.

↑ Roger Ebert. Three Colors Trilogy: Blue, White, Red Movie Review — Roger Ebert (англ.). Роджэр Эберт. (9 сакавіка 2003). Праверана 14 снежня 2019.

↑ Prizes & Honours 1994 (англ.). Сайт Берлінскага кінафестывалю. Архівавана з першакрыніцы 11 чэрвеня 2022. Праверана 30 ліпеня 2022.

↑ European Film Academy: Nominations 1994 (англ.). Афіцыйны сайт Еўрапейскай кінаакадэміі. Праверана 14 снежня 2019.

↑ Awards Circuit Community Awards (1994) (англ.). Сайт «Internet Movie Database». Праверана 9 кастрычніка 2021.

↑ ‘Dreams’ Takes Chi Crix Nod (англ.). Сайт часопіса «Variety» (19 сакавіка 1995). Архівавана з першакрыніцы 3 жніўня 2020. Праверана 9 кастрычніка 2021.

↑ 6th Annual 20/20 Award Nominees Announced (англ.)(недаступная спасылка). Сайт «20/20 Awards» (14 студзеня 2015). Архівавана з першакрыніцы 29 снежня 2019. Праверана 29 снежня 2019.

[10]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[1]

[2]

[11]

[12]

[13]

[14]

[15]

[16]

[17]

[18]

[19]

[20]

[21]

[22]

[23]

[24]

Search