Фламандскія дыялекты
Фламандскія дыялекты (нідэрл.: Vlaams) — агульная назва дзвюх буйных дыялектных груп, распаўсюджаных на тэрыторыі Бельгіі, — усходне- і заходнефламандскай, — якія распаўсюджаны ў Усходняй і Заходняй Фландрыі, якія раней уваходзілі ў склад графства Фландрыя. Апроч гэтых двух дыялектаў у Бельгіі існуюць таксама брабанцкія і лімбургскія дыялекты.
| Фламандскія дыялекты | |
|---|---|
| Саманазва | Vlaams |
| Краіны | .svg){kind=small} Бельгія (Усходняя і Заходняя Фландрыя) |
| Класіфікацыя | |
| Катэгорыя | Мовы Еўразіі |
| Пісьменнасць | лацініца |
Гісторыя
У часы росквіту Бругэ і Гента нідэрландская мова істотна ўплывала на мясцовыя дыялекты. З пачатку XVII стагоддзя дыялект Усходняй Фландрыі стаў развівацца хутчэй за дыялект Заходняй. Прычынай таму паслужылі сельскі характар жыцця ў Заходняй Фландрыі і геаграфічная блізкасць усходнефламандскага дыялекту да Брабанта, дыялект якога ўвесь час пашыраўся і аказваў большы ўплыў на нідэрландамоўныя вобласці, чым уласна фламандскі. Сёння носьбіты фламандскага дыялекту пераважна выкарыстоўваць асобую форму дыялекту tussentaal, якая не адпавядае ні стандартнай нідэрландскай мове, ні дыялектам.