Brexit
Brexit ( /ˈbrɛksᵻt, ˈbrɛɡzᵻt/ ; [1] portmanto "Britanskog izlaska") je povlačenje Ujedinjenog Kraljevstva (UK) iz Evropske unije (EU) u 23:00 GMT 31. januara 2020. (00:00 1. februara 2020. CET ). [note 1] Velika Britanija je jedina suverena zemlja koja je napustila EU ili EZ. [note 2] Velika Britanija je od 1. januara 1973. bila država članica EU ili njene prethodnice Evropske zajednice (EZ), ponekad obje u isto vrijeme. Nakon Brexita, pravo EU i Sud pravde Evropske unije više nemaju primat nad britanskim zakonima, osim u odabranim područjima u vezi sa Sjevernom Irskom. Zakon Evropske unije (povlačenje) iz 2018. zadržava relevantno pravo EU kao domaće pravo, koje Ujedinjeno Kraljevstvo sada može izmijeniti ili ukinuti. Prema uslovima sporazuma o povlačenju iz Brexita, Sjeverna Irska nastavlja da učestvuje na evropskom jedinstvenom tržištu u pogledu robe, i da je de facto članica carinske unije EU.[2] [3]
EU i njene institucije postepeno su se razvijale od svog osnivanja i tokom 47 godina britanskog članstva, te su postale od značajnog ekonomskog i političkog značaja za Ujedinjeno Kraljevstvo. Tokom čitavog perioda britanskog članstva, postojale su euroskeptične grupe koje su se suprotstavljale aspektima EU i njenih prethodnika. Pro-EC vlada laburističkog premijera Harolda Wilsona održala je referendum o nastavku članstva u EZ 1975. godine, na kojem je 67,2 posto onih koji su glasali izabralo da ostanu unutar bloka, ali daljnji referendumi nisu održani tokom naknadnog procesa evropskih integracija, usmjerena na "sve bližu uniju", oličenu u ugovorima iz Mastrihta, Amsterdama, Nice i Lisabona. Kao dio predizbornog obećanja da će osvojiti glasove euroskeptika, [4] konzervativni premijer David Cameron obećao je da će održati referendum ako njegova vlada bude ponovo izabrana. Njegova vlada je naknadno održala referendum o nastavku članstva u EU 2016. godine, na kojem su birači odlučili da napuste EU sa 51,9 posto glasova. To je dovelo do njegove ostavke, njegove zamjene Terezom Mej i četiri godine pregovora sa EU o uslovima odlaska i budućim odnosima, završenih pod vladom Borisa Džonsona, pri čemu je kontrola vlade ostala na Konzervativnoj stranci u ovom periodu.