Μείζων Κίνα
Η Μείζων Κίνα είναι άτυπη γεωγραφική περιοχή που μοιράζεται εμπορικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με τους Κινέζους Χαν.[1] Η έννοια της «Μείζονος Κίνας» αναφέρεται στην περιοχή που συνήθως περιλαμβάνει την ηπειρωτική Κίνα, το Χονγκ Κονγκ, το Μακάο και την Ταϊβάν στην Ανατολική Ασία, μέρη όπου η πλειοψηφία είναι πολιτιστικά και εθνοτικά Κινέζοι Χαν.[2][3][4] Ορισμένοι αναλυτές μπορεί επίσης να περιλαμβάνουν μέρη που έχουν κυρίως κινεζικό πληθυσμό, όπως η Σιγκαπούρη. Ο όρος μπορεί να γενικευτεί για να συμπεριλάβει «δεσμούς μεταξύ των περιφερειακών κινεζικών κοινοτήτων».[5][6]
Χρήση
Οι πολυεθνικές εταιρείες χρησιμοποιούν συχνά τον όρο για να ονομάσουν τα περιφερειακά κεντρικά γραφεία τους. Για παράδειγμα, η Procter & Gamble το χρησιμοποιεί για να ονομάσει την περιφερειακή της έδρα στο Γκουανγκτζόου που λειτουργεί επίσης στο Χονγκ Κονγκ και στην Ταϊπέι της Ταϊβάν.[7] Η Apple το χρησιμοποιεί για την περιφερειακή της έδρα στη Σαγκάη.[8][9]
Ο όρος χρησιμοποιείται συχνά για να αποφευχθεί η επίκληση ευαισθησιών σχετικά με το πολιτικό καθεστώς της Ταϊβάν.[10]
Ο όρος έχει επίσης χρησιμοποιηθεί σε σχέση με τον κινεζικό αλυτρωτισμό σε εθνικιστικά πλαίσια, όπως η αντίληψη ότι η Κίνα πρέπει να διεκδικήσει εκ νέου τα «χαμένα εδάφη» της για να δημιουργήσει μια Μείζων Κίνα.[11][12]
Ιστορία
Ο όρος χρησιμοποιείται εδώ και πολύ καιρό, αλλά με διαφορετικό εύρος και χροιά.
Στη δεκαετία του 1930, ο Τζορτζ Κρέσι το χρησιμοποίησε για να αναφερθεί σε ολόκληρη την Κινεζική Αυτοκρατορία, σε αντίθεση με την ίδια την Κίνα.[13] Η χρήση από τις Ηνωμένες Πολιτείες σε κυβερνητικούς χάρτες τη δεκαετία του 1940 ως πολιτικός όρος περιελάμβανε εδάφη που διεκδικούσε η Δημοκρατία της Κίνας που αποτελούσαν μέρος της προηγούμενης αυτοκρατορίας Τσινγκ ή γεωγραφικά για αναφορά σε τοπογραφικά χαρακτηριστικά που σχετίζονται με την Κίνα που μπορεί ή όχι να ήταν εξ ολοκλήρου εντός των κινεζικών πολιτικών συνόρων.[13]
Η ιδέα άρχισε να εμφανίζεται ξανά σε κινεζικές πηγές στα τέλη της δεκαετίας του 1970, αναφερόμενη στους αυξανόμενους εμπορικούς δεσμούς μεταξύ της ηπειρωτικής χώρας και του Χονγκ Κονγκ, με τη δυνατότητα να επεκταθούν στην Ταϊβάν, με ίσως την πρώτη τέτοια αναφορά στο ταϊβανέζικο περιοδικό Changqiao το 1979.[13]
Ο όρος επανεμφανίστηκε στη συνέχεια στη δεκαετία του 1980 για να αναφέρεται στους αυξανόμενους οικονομικούς δεσμούς μεταξύ των περιοχών καθώς και στη δυνατότητα πολιτικής ενοποίησης.[13] Δεν είναι μια θεσμοποιημένη οντότητα όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ένωση Χωρών της Νοτιοανατολικής Ασίας ή η Αφρικανική Ένωση. Η ιδέα είναι μια γενίκευση για την ομαδοποίηση πολλών αγορών που θεωρείται ότι συνδέονται στενά οικονομικά και δεν συνεπάγεται κυριαρχία.[10] Η ιδέα δεν περιλαμβάνει πάντα την Ταϊβάν, καθώς για παράδειγμα η Cisco χρησιμοποιεί το «Μείζων Κίνα και Ταϊβάν» για να αναφερθεί στην αγορά.[14]