Ρομπέρτο Κάρλος

Γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια σε παραγκούπολη στη Βραζιλία. Η οικογένειά του εργάστηκε ως αγρότες σε μια φυτεία καφέ.Όπως και άλλα αγόρια της Βραζιλίας, ο μικρός Κάρλος μεγάλωσε με όλη του την αγάπη για το ποδόσφαιρο. Παρόλα αυτά, έπρεπε να βοηθήσει την οικογενειακή οικονομία και έτσι στην ηλικία των 12 ετών, εργάστηκε σε εργοστάσιο κλωστοϋφαντουργίας.

Αφού έπαιζε ποδόσφαιρο σε γήπεδα και στους δρόμους, το ταλέντο του εντοπίστηκε από αρκετούς τοπικούς συλλόγους. Ξεκίνησε την ποδοσφαιρική του καριέρα με την ακαδημία Uniao Sao Joao σε ηλικία 19 ετών. Ο πρώτος του σύλλογος βρισκόταν στην περιοχή του Σάο Πάολο.^[6]

Αν και ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός, επί δύο δεκαετίες αγωνίστηκε επιτυχώς στη θέση του αριστερού πλάγιου αμυντικού. Τα πρώτα του ποδοσφαιρικά βήματα τα έκανε στην πατρίδα του, καθιερώθηκε στην Παλμέιρας και στη συνέχεια έγινε γνωστός μέσω της εθνικής ομάδας.^[7] Η ευρωπαϊκή του καριέρα ξεκίνησε στην Ιταλία, όπου αγωνίστηκε για ένα χρόνο (1995–96) με την Ίντερ. Ήταν μέλος της ολυμπιακής ομάδας της χώρας του που κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1996.^[8] Αποτέλεσε βασικό στέλεχος της εθνικής Βραζιλίας σε τρία Παγκόσμια Πρωταθλήματα,^[9] βοηθώντας την ομάδα στον τελικό της διοργάνωσης του 1998 και στην κατάκτηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 2002. Με την εθνική ομάδα της χώρας του αγωνίστηκε σε 125 διεθνείς συναντήσεις.^[10] Είναι γνωστός στους ποδοσφαιρόφιλους για την εξαιρετική του ταχύτητα, τις μακρινές εκτελέσεις πλαγίου άουτ και τα δυνατά, τεχνικά χτυπήματα φάουλ.^[11][12][13]

Αγωνιζόταν επί έντεκα έτη στο Ισπανικό πρωτάθλημα με τη φανέλα της Ρεάλ Μαδρίτης. Με τη «βασίλισσα» στέφτηκε τέσσερις φορές πρωταθλητής στο ισπανικό πρωτάθλημα, τρεις φορές κάτοχος Τσάμπιονς Λιγκ και δύο διηπειρωτικών κυπέλλων.^[14] Το 2007 πήρε μεταγραφή στη Φενέρμπαχτσε, όπου υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας δυο ετών.^[15] Επιπρόσθετα, περιλαμβάνεται στους 19 ποδοσφαιριστές που έχουν συμπληρώσει πάνω από 100 συμμετοχές στο Τσάμπιονς Λιγκ.^[16] Το 1997 στην ψηφοφορία της FIFA για τον κορυφαίο του έτους, ήρθε δεύτερος μετά το συμπατριώτη του αστέρα, Ρονάλντο. Παράλληλα, ο Πελέ τον συμπεριέλαβε στους 125 καλύτερους ζώντες ποδοσφαιριστές το 2004.^[17]

Ανακοίνωσε την αποχώρησή του από τους αγωνιστικούς χώρους στις 2 Αυγούστου 2012, όντας παίκτης της Ανζί, εν όψει της αγωνιστικής περιόδου 2012–13. Εντούτοις, τελείωσε οριστικά την καριέρα του στην Ινδία το 2015, έχοντας συμμετάσχει σε σχεδόν 1.150 επίσημους αγώνες.^[18][19][20] Σε αγώνες πρωταθλήματος πρώτης κατηγορίας συμμετείχε σε 717, στους δέκα πρώτους όλων των εποχών.^[21]

Παλμέιρας

• Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο (2): 1993, 1994
• Καμπεονάτο Παουλίστα (2): 1993, 1994
• Τουρνουά Ρίο-Σάο Πάολο: 1993

Ρεάλ Μαδρίτης

• Πρωτάθλημα Ισπανίας (4): 1996–97, 2000–01, 2002–03, 2006–07
• Σούπερ Κύπελλο Ισπανίας (3): 1997, 2001, 2003
• Τσάμπιονς Λιγκ (3): 1997–98 , 1999–2000 , 2001–02
• Διηπειρωτικό Κύπελλο (2): 1998 , 2002
• Σούπερ Κύπελλο UEFA: 2002

Φενερμπαχτσέ

• Τουρκικό σούπερ κύπελλο (2): 2007, 2009

Βραζιλία

• Παγκόσμιο Κύπελλο: 2002
• Κόπα Αμέρικα (2): 1997 , 1999
• Κύπελλο Συνομοσπονδιών: 1997
• Θερινοί Ολυμπιακοί Αγώνες 1996: Χάλκινο μετάλλιο

Ατομικές διακρίσεις

• Bola de Prata (3): 1993, 1994, 2010
• Παγκόσμιος Παίκτης της Χρονιάς της FIFA 2η θέση: 1997
• Ομάδα του ESM της Χρονιάς (7): 1996–97, 1997–98, 1999–00, 2000–01, 2001–02, 2002–03, 2003–04
• Καλύτερη ομάδα Παγκόσμιου Κυπέλλου (2): 1998, 2002
• UEFA αμυντική ομάδα της χρονιάς (2): 2002, 2003
• Ομάδα της Χρονιάς της UEFA (2): 2002, 2003
• Χρυσή Μπάλα 2η θέση: 2002
• Golden Foot: 2008
• Sports Illustrated ομάδα της δεκαετίας: 2009
• Παγκόσμια ομάδα ESPN της δεκαετίας: 2009
• Καμπεονάτο Μπραζιλέιρο ομάδα της χρονιάς: 2010
• FIFA 100
• Hall of Fame του Ποδοσφαίρου της Βραζιλίας

• Κατάλογος ποδοσφαιριστών ανδρών με τις περισσότερες επίσημες εμφανίσεις

• Ρομπέρτο Κάρλος στη FIFA (αρχειοθετημένος) (Αγγλικά)
• Ρομπέρτο Κάρλος στην UEFA (Αγγλικά)
• Ρομπέρτο Κάρλος's προφίλ παίκτη στο National-Football-Teams.com
• Ρομπέρτο Κάρλος στην IMDb (Αγγλικά)
• Επίσημος ιστότοπος (Πορτογαλικά)
• Προφίλ Αρχειοθετήθηκε 2012-03-18 στο Wayback Machine. στον ιστότοπο της Ανζί Μαχατσκαλά (Αγγλικά)