بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۳۶

در این دوره تنها دو کشور آلمان و اسپانیا کاندید میزبانی مسابقات المپیک بودند که سرانجام آلمان با کسب ۴۳ رأی در مقابل ۱۶ رأی اسپانیا توانست میزبانی این دوره را از آن خود کند.^[۳]

اوج مسائل ورزشی در آلمان نازی را می‌توان مسابقات المپیک تابستان ۱۹۳۶ دانست که البته مسائل سیاسی نیز در آن نقش پررنگی داشت به خصوص آنکه نازی‌ها این مسابقات را تبلیغی برای برتری نژاد آریایی می‌دانستند. انتخاب ورزشکاران آلمانی پیش از آنکه به مهارت آن‌ها در ورزش اهمیت داشته باشد به چهره آریایی آن‌ها اهمیت داشت. در این دوره از بازی‌ها یهودیان و کولی‌ها از شرکت در مسابقات محروم بودند^[۴]

حضور سیاه پوستان در المپیک

طی مسابقات المپیک تابستانی برلین تعدادی از دوندگان سیاه‌پوست آمریکایی نیز به دریافت مدال المپیک نائل شدند. روزنامه‌های آمریکایی برنده شدن مدال توسط دوندگان سیاه‌پوست و دریافت مدال توسط مقامات عالی‌رتبه آلمان و همچنین تشویق آن‌ها از طرف تماشاگران آلمانی را ردی بر فرضیه نژادپرستی نازی‌ها دانستند. البته موضوع مهم دیگری در خصوص سیاه پوستان ماجرای دست ندادن هیتلر با دونده سیاه‌پوست آمریکایی جسی اونز ^*[۱] است. رسانه‌های مخالف دولت هیتلر تبلیغات وسیعی بر روی این موضوع انجام دادند. اما در حقیقت آن روز هیتلر به دستور کمیته برگزاری المپیک و به دلیل تسریع در امر مراسم اهدای جوایز از دست دادن با هر ورزش کاری چه آلمانی و چه غیر آلمانی منع کرده بود^{[۵] [نیازمند منبع]} با اینحال بگفتهٔ برخی منابع، هیتلر از پیشنهاد عکس انداختن با اونز بشدت خشمگین شد و استفاده آمریکاییان از سیاهپوستان در المپیک را خجالت‌آور خوانده بود.^{[۶][۷][۸][۹]} اونز لیکن مدعی شد که هیتلر به او احترام گذاشته و دست تکان داد، در حالیکه رئیس‌جمهور آمریکا حتی به وی یک تلگراف نزد.^[۱۰][۱۱] آمریکا در این سالیان دوران جدایی نژادی خود را می‌گذراند، و لذا دیدگاه اونز تعجب‌آور نیست. اونز از هیتلر به عنوان مردی «متین» یاد می‌کرد^[۱۲]، و لذا توسط برخی یک طرفدار هیتلر نیز نامیده شده، اما دیدگاه‌های شخصی او را سیاهپوستان دیگر لزوماً نداشتند.^[۱۳]

در ابتدا برخی کشورها به خصوص ایالات متحده حضور در این بازی‌ها را به نوعی حمایت از دولت هیتلر دانستند اما با این حال در این مسابقات شرکت کردند. یهودیان آمریکا بیشترین مخالفت را با اعزام تیم‌های آمریکایی به آلمان نازی داشتند^[۱۴] از طرف دیگر دولت چپ‌گرای اسپانیا با وجود عدم کسب رأی کافی برای میزبانی اقدام به راه اندازی بازی‌ها در شهر بارسلونا کرد، بازی‌های انجام شده در اسپانیا به دلیل جنگ داخلی نیمه تمام باقی‌ماند.

در این دوره از بازی‌های المپیک برای نخستین بار ۷۰ ساعت از بازی‌ها به صورت پخش زنده در برخی نقاط خاص شهر برلین و برخی نقاط کشور آلمان نازی پخش شد.^[۱۵] در این دوره از بازی‌ها بسکتبال هم به‌طور رسمی جزء ورزش‌های المپیک قرار گرفت و ایالات متحده توانست نخستین قهرمانی این رشته را در المپیک به دست بیاورد.

"نبرد ورزشی و سلحشورانه برترین خصایص انسانی را بیدار می‌کند. رقابت کنندگان را از هم جدا نمی‍کند، بلکه در تفاهم و احترام متحد می‌کند. همچنین به اتحاد کشورها در سایه صلح کمک می‌کند. به همین دلیل است که مشعل المپیک نباید هرگز خاموش شود."

— سخنرانی آدولف هیتلر در بازی‌های المپیک ۱۹۳۶^[۱۷]

"ورزش آلمان تنها یک وظیفه دارد: تحکیم خوی مردم آلمان، آغشتن آن با روح جنگندگی و همراهی استواری که در نزاع اش برای بقا بدان نیاز دارد."

— یوزف گوبلز، وزیر تبلیغات و روشنگری مردم

• 
  ورزشکاران حامل مشعل المپیک
• 
  مشعل المپیک
• 
  استادیوم المپیک
• 
  رژه ورزشکاران
• 
• 
• 
•