قاچاق انسان

درآمد

سازمان بین‌المللی کار تخمین می‌زند که ۱۵۰ میلیارد دلار سود سالانه تنها از کار اجباری تولید می‌شود.^[۱۲]

قاچاق انسان هرچند ممکن است در سطوح داخلی یا محلی اتفاق بیفتد، اما پیامدهای آن در سطوح بین المللی همانطور که توسط سازمان ملل متحد در پروتکل جلوگیری، سرکوب و مجازات قاچاق انسان، به ویژه زنان و کودکان شناخته شده است، دیده می شود(که به آنها پروتکل قاچاق یا پالرمو پروتکل نیز گفته می شود) که یک توافقنامه بین المللی طبق کنوانسیون سازمان ملل متحد علیه جرایم سازمان یافته فراملی (CTOC) نیز در ۲۵ دسامبر ۲۰۰۳ عملی شد.

در سال 2014 سازمان بین المللی کار تخمین زد که تنها از کار اجباری سالانه 150 میلیارد دلار سود حاصل می شود.^[۱۳]

میانگین مصرف قاچاق یک انسان، امروزه حدود 90 دلار آمریکا است درحالی‌که میانگین برده در سال 1800 در آمریکا مساوی با 40000 دلار امروزی بوده. ^[۱۴]

انسان های قاچاق شده تحت فشار قرار گرفته و برخلاف میلشان مجبورند به قاچاقچی یا دیگران خدمت کنند. این خدمت ممکن است شامل هر کاری از جمله کار اجباری تا بهره برداری جنسی تجاری باشد.

دفتر مقابله با مواد مخدر و جرم سازمان ملل متحد (UNODC) در بسیاری از سازمانهای غیردولتی در مبارزه با قاچاق انسان به آنها کمک کرده است.

قاچاق کودک

قاچاق کودکان شامل استخدام، حمل و نقل، انتقال، پناه دادن یا دریافت کودکان به منظور بهره‌برداری است. سوءاستفاده جنسی تجاری از کودکان می تواند اشکال مختلفی داشته باشد. از جمله آن می توان به مجبور کردن کودک به روسپیگری^[۱۵] یا انواع دیگری از فعالیتهای جنسی یا مستهجن کودک اشاره کرد.

قاچاق جنسی

سازمان بین المللی کار اذعان داشت که قاچاق جنسی حدود 4.5 میلیون انسان را در سراسر دنیا تحت تاثیر قرار می دهد.^[۱۶] اکثر قربانیان خود را در شرایطی اجباری و تحت سوءاستفاده می یابند که فرار از آن شرایط برای آنها هم مشکل و هم خطرناک می باشد.^[۱۷]

ازدواج اجباری

ازدواج اجباری به نوعی از ازدواج گفته می شود که یکی از زوج ها یا هر دو بدون رضایت خود ازدواج کنند.^[۱۸] ازدواج برده تباری به ازدواجی گفته می شود که فرد در آن فروخته، انتقال داده شود و یا به شکل ارثی مجبور به ازدواج شود. بر اساس سازمان مقابله با روسپیگری و قاچاق کودکان ، "قاچاق کودکان بخاطر ازدواج اجباری به سادگی جلوه دیگری از قاچاق است و محدود به ملیتها یا کشور خاصی نیست."^[۱۹]

قاچاق نیروی کار

قاچاق نیروی کار جنبش افراد به منظور کار اجباری و خدمات است. این ممکن است شامل کار پیوند، بندگی غیر ارادی، بردگی خانگی و کار کودکان باشد. قاچاق نیروی کار اغلب در حوزه کار خانگی، کشاورزی، ساخت و ساز، تولید و سرگرمی اتفاق می افتد. و  به ویژه کارگران مهاجر و بومیان در معرض خطر قربانی شدن هستند.^[۲۰]

قاچاق برای تجارت اعضای بدن

قاچاق اعضای بدن نوعی قاچاق انسان است. قاچاق اعضای بدن می تواند اشکال مختلفی به خود بگیرد. در بعضی از موارد، قربانی مجبور به تسلیم ارگان می شود. در موارد دیگر، قربانی موافقت می‌کند که در ازای پول یا کالا، ارگان را بفروشد، اما پرداخت نمی شود (یا کمتر پرداخت می شود). در مواردی ممکن است اندام را بدون اطلاع قربانی از بدن وی خارج کند (معمولاً وقتی که قربانی به دلیل یک مشکل پزشکی / بیماری دیگر واقعی یا هماهنگ شده). کارگران مهاجر، افراد بی خانمان و افراد بی سواد شدیدا در معرض این نوع استثمار قرار دارند. قاچاق اعضای بدن یک جرم سازمان یافته است که شامل چندین مجرم می شود:^[۲۱]

• استخدام کننده
• حمل و نقل
• کادر پزشکی
• واسطه ها / پیمانکاران
• خریداران

قاچاق برای تجارت اعضای بدن، اغلب به دنبال کلیه است. قاچاق اعضای بدن یک تجارت سودآور است زیرا در بسیاری از کشورها لیست انتظار بیماران که نیاز به پیوند دارند بسیار طولانی است.^[۲۲]

• گزارش مصور: 'وقتی ۱۴ ساله بودم مرا فروختند'