Amaranthus retroflexus
| Amaranthus retroflexus | |||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | |||||||||||||||||||||
| Clasificación científica | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
| Subespecies | |||||||||||||||||||||
Amaranthus retroflexus é unha especie planta fanerógama da familia Amaranthaceae.
En Galicia está catalogada como especie exótica invasora.[3]
Descrición
É unha herba anual erecta que alcanza unha altura máxima de preto de 3 metros. As follas son de case 15 cm de longo nas grandes plantas, as máis altas no talo cunha forma de lanza e as máis baixas da planta de forma oval ou de diamantes. A planta é monoica, con plantas que levan tanto flores masculinas como femininas. A inflorescencia é un grande e denso acio de flores intercaladas con brácteas espiñentas de cor verde. O froito é unha cápsula de menos de 2 milímetros de longo cunha "tapa" que se abre para revelar un pequeno número de sementes negras.
Distribución e hábitat
É nativa da América tropical, pero está moi estendida como unha especie introducida na maioría dos continentes nun gran número de hábitats.
Taxonomía
Amaranthus retroflexus foi descrita por Carl von Linné e publicada en Species Plantarum 2: 991. 1753.[4]
Amaranthus: nome xenérico que procede do grego amaranthos, que significa "flor que non murcha".[5]
retroflexus: epíteto xeográfico
- Amaranthus texidoris
- Amaranthus bulgaricus
- Amaranthus johnstonii
- Amaranthus retroflexus var. retroflexus
- Amaranthus retroflexus var. rubricaulis
Propiedades
 | A planta é venenosa para o gando e os porcos cando se comen en grandes cantidades durante varios días, causando a nefro-toxicidade.[7] A pesar de que a planta ten un alto contido de nitratos en xeral, as suaves follas novas e as sementes son aptas para o consumo humano.[7] É un bo alimento cun elevado contido de ferro. Debe recollerse cando é moi novo. Posto que ten un sabor suave, é mellor cando se mestura con verduras silvestres que teñen un sabor máis forte. No outono as sementes pódense recoller das espigas secas da planta e moerse até converterse nunha fariña que se pode mesturar con fariña de trigo para facer panqués. A planta foi utilizada para unha multitude de alimentos e medicamentos por moitos grupos de nativos americanos.[8] Tamén se usa no estado indio de Kerala para preparar un prato popular coñecido como Thoran combinando as follas finamente picadas con coco relado, pementos, allo e cúrcuma. As sementes son comestibles crúas ou asadas, e pódense triturar para facer fariña e usarse para pan, cereais ou como axente espesante.[9] |