Kauhsen

Willi Kauhsen, que competera con Porsche e Alfa Romeo, fundou o seu equipo de carreiras de Fórmula Dúas en 1976, mercando os coches de Fórmula 2 gañadores do campionato Elf-Renault 2J.^[1]. Os coches, foron pilotados por Michel Leclère e Klaus Ludwig^[2], foron renomeados como Kauhsen-Renault e nun principio comezaron con éxito, con Leclère logrando a pole na primeira carreira da tempada europea de 1977 de Fórmula Dúas en Silverstone.^[3] As continuas modificacións do chasis por Kauhsen deron lugar a descensos no rendemento,^[1] e o rendemento orixinal do automóbil converteuse en sucesivos fracasos para cualificar; os malos resultados fixeron que Ludwig abandonara a metade de tempada. De seguido, o segundo asento rotou entre José Dolhem, Vittorio Brambilla e Alain Prost durante o resto da tempada. Brambilla logrou un terceiro posto na segunda manga no Circuíto de Misano^[3], que foi o mellor resultado do equipo no campionato de Fórmula Dúas. En carreiras posteriores o mellor resultado, foi un 10º de Prost, as sucesivas retiradas e fracasos para cualificar, fixeron que Kauhsen abandonara o campionato antes das últimas carreiras.^[3]

Aínda que non tivo éxito na Fórmula Dúas, Kauhsen decidiu entrar na Fórmula Un en 1979, logo de non lograr un acordo para correr cos coches Kojima usados no Gran Premio do Xapón de 1977,^[1] Kauhsen empregou 1.978 para deseñar o seu propio chasis. Contrataron ao deseñador Klaus Kapitza de Ford, Kauhsen planeaba construír unha copia do Lotus 79,^[2] un coche que dominara o campionato de 1978, debido á utilización do efecto solo. Ademais do chasis, Kauhsen mercou o resto dos compoñentes a varios provedores, incluíndo o motor Cosworth DFV utilizado pola maioría dos equipos da época, e unha obsoleta caixa de cambios Hewland^[1] de cinco velocidades. Logo de decidir seguir usando o entón avanzado sistema de efecto solo de Lotus, as probas iniciais do prototipo revelaron problemas fundamentais de deseño. Os deseñadores non tomaron en conta a variable da altura de condución dos coches durante o freado e a aceleración, impedindo que o efecto solo funcionara correctamente.^[1][3] Estes problemas obrigaron ao equipo a redeseñar todo o coche, co que os pilotos Patrick Nève e Harald Ertl desenvolveron un coche novo cos limitados fondos dispoñibles nos meses previos á tempada de Fórmula Un que ía comezar.

Os problemas para obter o efecto solo no chasis levaron ao equipo a abandonar o concepto, e volveron ao vello "coche á" que prevalecía antes. Estes redeseños deixaron ao equipo sen fondos; Kauhsen esforzouse para pagar a cota de inscrición para o campionato, e só logrou adquirir vellos pneumáticos Goodyear.^[1] Logo de conseguir algún patrocinio, e contratar ao piloto italiano Gianfranco Brancatelli, o Kauhsen WK004 fixo o seu debut na primeira carreira da tempada 1979 de Fórmula Un británica en Zolder,^[4] aínda que retirouse anticipadamente na carreira debido a problemas de motor.^[5] a primeira aparición no Campionato do Mundo de Kauhsen foi no Gran Premio de España de 1979, utilizando outro coche redeseñado.^[3] Brancatelli non puido clasificarse para a carreira, sendo o máis lento dos 27 participantes, o competidor máis próximo foi tres segundos máis rápido. Correu cun coche actualizado na seguinte carreira en Bélxica,^[6] Brancatelli fallou outra vez na cualificación, a rotura do embrague impediu unha mellora no ritmo. Logo dos dous fracasos sucesivos, e a falta de fondos, Willi Kauhsen retirouse da Fórmula Un e pechou o equipo.^[3]

Os activos do equipo foron adquiridos por Arturo Merzario,^[7] que fusionouno co seu propio equipo do mesmo nome Merzario, que estivera tendo unha falta similar de éxito co chasis A2. O Kauhsen WK utilizouse como base para o Merzario A4 deseñado por Gian Paolo Dallara,^[2] pero isto non mellorou o rendemento dos coches, non logrando clasificarse en ningunha das restantes carreiras do Campionato do Mundo. A única aparición do A4 foi na carreira fóra de campionato Gran Premio Dino Ferrari, terminando no posto 11, Merzario abandonou a Fórmula Un ao final de 1979, e trasladouse ao campionato de Fórmula Dúas.

Resultados Completos na Fórmula 2

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

Ano	Chasis	Motor(es)	Pilotos	1	2	3	4	5	6	7	8	9	10	11	12	13
1976	March 762	Hart BMW		HOC	THR	VAL	SAL	PAU	HOC	ROU	MUG	PER	EST	NOG	HOC
			Ingo Hoffmann	Ret	5	Ret	Ret	NTS		6	8	NSC		NSC	8
			Jochen Mass						Ret
			Klaus Ludwig	Ret		13		7	9		9			6	10
			Arturo Merzario									NTS
1977	Jabouille 2J	Renault		SIL	THR	HOC	NÜR	VAL	PAU	MUG	ROU	NOG	PER	MIS	EST	DON
			Michel Leclère	Ret	Ret	Ret	NTS	Ret	Ret	NTS	NSC	15		NSC	10
			Klaus Ludwig	Ret	Ret	Ret	9	DSC	7
			José Dolhem								Ret
			Alain Prost									10			Ret
			Vittorio Brambilla											Ret
			Mario da Silva												NSC

Resultados Completos na Fórmula Un

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.