O perífiton[1][2] (do grego periphyton, de peri 'arredor' e phyton 'planta') é unha complexa mestura de algas, cianobacterias, microbios heterótrofos e detritos que está adherida ás superficies de obxectos ou outros seres vivos mergullados na maioría dos ecosistemas acuáticos. Nos países de falas xermánicas utilízase como termo practicamente equivalente aufwuchs. As superficies sobre as que crece o perífiton poden ser inertes (rochas, madeira morta, cemento...), bioconstruídas (cunchas) ou vexetais vivos ou animais ou superfices porosas e filtrantes como as das esponxas[3].
O perífiton é unha importante fonte de alimento para moitos invertebrados, cágados e algúns peixes. Estes poden tomar o perífiton directamente das superficies ás que está adherido ou cando os residuos ou fragmentos de perífiton quedan regularmente en suspensión nas augas poden servir de alimento aos animais filtradores (bivalvos, caracois, esponxas...). Cando se produce unha sobreproliferación do perífiton, o que a miúdo se debe a achegas importantes de nutrientes (fósforo, nitróxeno), este pode chegar a destruír o hábitat de invertebrados ou os sitios de desova de peixes. A abundancia e tamaño dos macroinvertebrados bentónicos está en relación coa abundancia de perífiton en moitos ecosistemas.[4] As comunidades do perífiton poden utilizarse en acuicultura como sistemas para a produción de alimentos e para a eliminación de polucionantes disoltos ou sólidos. A súa aplicación como alimento en acuicultura está a ser investigada.
Tamén pode absorber contaminantes, eliminándoos da columna de auga e limitando o seu movemento polo medio ambiente. O perífiton é tamén un importante bioindicador da calidade da auga; as respostas desta comunidade aos contaminantes poden medirse nunha variedade de escalas representando fisioloxicamente os cambios a nivel de comunidade.[5] Por iso o perífiton foi utilizado con frecuencia como un sistema experimental, por exemplo nos estudos de tolerancia da comunidade inducida pola polución. Propúxose que se utilice como un bioindicador útil nos ambientes acuáticos xestionados ou en curso de renaturalización.[6]
O perífiton serve como indicador da calidade das augas [7] porque:
En certos contextos, un perífiton biomineralizante e inrustante pode conducir á formación dunha rocha bioxénica (tufo calcario).
Un risco ao que está sometido o perífiton é a urbanización, xa que o gran incemento dos niveis de turbidez asociados coa expansión urbana poden asfixiar o perífiton causando que se despegue das rochas onde vivía. Non obstante, pode ser importante para a limpeza de substancias químicas daniñas e na redución, en parte, da turbidez.
O termo "perífiton" foi introducido en 1924 por A. L. Behning, orixinalmente referido a seres que crecían sobre substratos artificiais.[8][9] Nun sentido estrito o perífiton inclúe só a flora de algas e diatomeas, pero o termo úsase tamén nun sentido máis amplo para incluír igualmente a micro e mediofauna que vive alimentándose sobre el.[8] O aufwuchs inclúe flora, micro e mediofauna, polo que é practicamente sinómimo de perífiton en sentido amplo, e ambos os termos úsanse hoxe sen importar o tipo de substrato sobre o que vivan os seres.[10]
| Identificadores |
|---|
