Liškowk
Liškowk (němsce Klein Lieskow) bě wjeska w Delnjej Łužicy, kotraž bu w lětomaj 1986/87 wotbagrowana. Po hamtskich ličbach mějachu so 205 wobydlerjow přesydlić. Hižo do toho běchu pak něhdźe 40 wobydlerjow swoju wjesku wopušćili.
.jpg)
Geografija
Liškowk namakaše so sewjerowuchodnje Choćebuza, južnje Liškowa a zapadnje Tšawnicy. Na městnje wsy namaka so dźensa wuhlowa jama Choćebuz-sewjer.
Stawizny
Prěnje pisomne naspomnjenje wsy jako Klein Lisko pochadźa z lěta 1551. Mjeno bu wotwodźene wot staršeho susodneho Liškowa. Cyrkwinsce słušeše wjeska do Liškowskeje wosady a bě wot lěta 1974 tež z gmejnskim dźělom Liškowa.
Po Mukowej Statistice Łužiskich Serbow měješe Liškowk srjedź 1880tych lět 195 wobydlerjow, kiž běchu bjez wuwzaća Serbja.[1] Arnošt Černik zwěsći w lěće 1954 hišće serbskorěčny podźěl wobydlerstwa wot 74,8 %, mjez nimi 36 serbskich młodostnych.[2] Serbsku narodnu drastu nošachu někotre žony hišće hač do rozpušćenja wsy we 1980tych lětach.
W poslednich dnjach Druheje swětoweje wójny bu wjetšina twarjenjow w běhu suroweho wojowanja zničena.
Składnostnje 15. dnja wotbagrowanych wsow woswjećichu w lěće 2012 wopomnišćo za něhdyšu wjesku.
Hlej tež
Žórła
- Frank Förster: Verschwundene Dörfer im Lausitzer Braunkohlenrevier. [=Spisy Serbskeho instituta 8] Wobdźěłane a rozšěrjene wudaće, Ludowe nakładnistwo Domowina, Budyšin 2014, str. 140–148, ISBN 978-3-7420-1623-2.
- Klětu wopomnja wjes Tšawnicu (awtor HA), Serbske Nowiny, 15. decembra 2009