Կոկոսի ջուր

Սովորաբար թարմ կոկոսները քաղվում են ծառից, երբ դրանք դեռ կանաչ են։ Կոկոսի վրա կարելի է անցք բացել «մսին» (հեղուկին և միջուկին) հասնելու համար։ Երիտասարդ կոկոսներում հեղուկը և օդը կարող են որոշ ճնշման տակ լինել և թեթևակի ցայտել, երբ առաջին անգամ դիպչեն ներքին կեղևին։ Այն կոկոսները, որոնք գետին են ընկել, ենթակա են փտելու կամ միջատների և կենդանիների կողմից վնասվելու։

Սովորական կոկոսի ջուրը արևադարձային երկրներում վաղուց հայտնի ըմպելիք է, որտեղ այն հասանելի է թարմ վիճակով՝ տարաներով կամ էլ շշալցված։

Խմելու համար կոկոսը մատուցվում է սառեցված, թարմ կամ փաթեթավորված։ Սրանք հիմնականում վաճառում են փողոցային վաճառողները, որոնք դրանք հիմնականում բացում են մաչետեներով կամ նմանատիպ պարագաներով հաճախորդների առջև։ Մանրածախ կոկոսի ջուրը կարելի է գտնել սովորական այլումինե տարաներով, Tetra Pak-ով, ապակե կամ պլաստիկե շշերով, երբեմն պարունակելով կոկոսի միջուկ կամ կոկոսի դոնդող։

Կոկոսի ջուրը կարող է խմորվել՝ վերածվելով կոկոսի քացախի։ Այն նաև օգտագործում են նատա դե կոկո՝ դոնդողանման մթերք պատրաստելու համար։

Կոկոսի հյութը 79 կիլոջոուլ (19 կկալ) սննդային էներգիա ունի։ 100 միլիլիտր քանակությամբ կոկոսի ջուրը բաղկացած է 95% ջրից և 4% ածխաջրերից, 1%-ից պակաս սպիտակուցներից և ընդհանուր ճարպից. Կոկոսի ջուրը պարունակում է քիչ քանակությամբ վիտամիններ և սննդային հանքանյութեր՝ ընդհանուր Օրական արժեքի (ՕԱ) 10%-ից պակաս։

Ռիսկեր

Կոկոսի ջրի չափից շատ օգտագործման հնարավոր առաջացող (բայց, ըստ երևույթին, բավականին հազվադեպ) առողջական ռիսկերից մեկը արյան մեջ կալիումի գերառատությունն է (հիպերկալեմիա), որը առաջացնում է երիկամների սուր անբավարարություն, սրտի առիթմիա, գիտակցության կորուստ և ի վերջո մահ^[3][4]։ Մի քանի լիտր կոկոսի ջուր խմելուց հետո հիպերկալեմիայի և գիտակցության կորստի մասին զեկուցվել է միայն որպես կլինիկական դեպքի ուսումնասիրում՝ մեկ անձի տվյալ արտադրանքի օգտագործումը ֆիզիկական ծանրաբեռնվածությունից հետո^[4]։

Սննդամթերքի և դեղամիջոցների վարչությունը հայտնաբերել է կոկոսի ջրի բակտերիալ վարակման վտանգ, քանի որ այն վաճառվում է «հում»։

Անեկդոտային աղբյուրները կոկոսի ջուրը նկարագրում են որպես սենիցի՝ տարեց մարդկանց սպանելու միջոց, Հնդկաստանի հարավային մասում, որը ինչպես նաև հայտնի է որպես թալայկութալ^[5]։ Այս սովորության համաձայն, տարեց մարդուն ստիպում են խմել մեծ քանակությամբ կոկոսի ջուր, ինչը ի վերջո հանգեցնում է տենդի և մահվան, որոնց հստակ պատճառները պարզված չեն^[5]։

21–րդ դարի սկզբից, կոկոսի ջուրը արևմտյան երկներում վաճառվում էր որպես բնական էներգետիկ կամ սպորտային ըմպելիք՝ ունենալով քիչ քանակությամբ ճարպեր, ածխաջրեր, կալորիաներ և զգալի էլեկտրոլիտներ։

Կեղծ գովազդ

Կոկոսի ջրի օգտակարության մասին մարքեթինգային պնդումները հիմնված չեն գիտական ապացույցների վրա և արգելված են որոշ կարգավորող կազմակերպությունների կողմից՝ ինչպիսիք են Միացյալ Նահանգների Սննադամթերքի և դեղամիջոցների վարչությունը, որը արտադրողներին զգուշացրել է մոլորեցնող մարքեթինգային պնդումների մասին, թե կոկոսի ջուրն ունի հակավիրուսային հատկություններ, կարող է իջեցնել խոլեսթերինը, կարող է կարգավորել արյան գլյուկոզի մակարդակը, և այլ կեղծ պնդումներ, որոնք չեն համապատասխանում արտադրանքին^[6][7]։

Որոշ ընկերություններ բախվել են խմբակային հայցերի կեղծ գովազդային պնդումների պատճառով, այն մասին, թե ապրանքը «գերխոնավեցնող է», «սնուցող» և «մեգաէլեկտրոլիտ է»^[8]։ Հայցվորները նաև պնդում էին, որ մի ընկերություն՝ Վիտա Կոկոն, կեղծ պնդում է, որ իր արտադրանքը պարունակում է «15 անգամ ավելի շատ էլեկտրոլիտներ, քան սպորտային ըմպելիքները» և խեղաթյուրել է նատրիումի և մագնեզիումի գովազդվող մակարդակը։ Ընկերությունը հերքել է որևէ օրինազանցություն և 2012 թվականի ապրիլին կարգավորել է 10 միլիոն ԱՄՆ դոլարի հայցը^[8]։

Թեև այսօր բժիշկները չեն թույլատրում փոխարինել աղի լուծույթը կոկոսի ջրով, ինչը Կարմիր քմերների ռեժիմի ժամանակ սովորություն է եղել Կամբոջայում 1975 -1979 թվականններին^[9][10]։ Կամբոջայի փաստաթղթային կենտրոնը Պոլ Պոտի ժամանակ մարդկության դեմ հանցագործություն է անվանել այն սովորությունը, որի համաձայն անփորձ բուժքույրներին թույլ էր տրվում կանաչ կոկոսի ջուրը որպպես դեղամիջոց օգտագործել^[11]։