Համազասպ Հարությունյան
Համազասպ Հովակիմի Հարությունունյան (հոկտեմբերի 14, 1902[1][2], Բաքու, Ռուսական կայսրություն[1][2] - ապրիլի 2, 1971[1][2], Մոսկվա, ԽՍՀՄ[1][2]), խորհրդային դիվանագետ, տնտեսագետ[3]։ Ունեցել է արտակարգ և լիազոր դեսպանի աստիճան։ Տնտեսագիտության դոկտոր, պրոֆեսոր (1942)։
Համազասպ Հարությունյան | |
---|---|
Ծնվել է | հոկտեմբերի 14, 1902[1][2] |
Ծննդավայր | Բաքու, Ռուսական կայսրություն[1][2] |
Մահացել է | ապրիլի 2, 1971[1][2] (68 տարեկան) |
Մահվան վայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ[1][2] |
Գերեզման | Նովոդեվիչյան գերեզմանոց |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ |
Կրթություն | Մոսկվայի պետական համալսարան (1928)[1] և Մինեսոտայի համալսարան (1930)[1] |
Կոչում | պրոֆեսոր[1] |
Գիտական աստիճան | տնտեսագիտության դոկտոր[1] |
Մասնագիտություն | դիվանագետ և տնտեսագետ |
Աշխատավայր | ՌԳԱ տնտեսագիտության ինստիտուտ[1] և ԽՍՀՄ Արտաքին գործերի նախարարություն[1] |
Զբաղեցրած պաշտոններ | ԽՍՀՄ դեսպան Կանադայում |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ[1] |
Պարգևներ և մրցանակներ |
Գործունեություն
Համազասպ Հարությունյանը ծնվել է Բաքվում։ 1922 թվականին գործուղվել է Հայաստան՝ կոմերիտական ղեկավար աշխատանքի։ 1923-1928 թվականներին սովորել է Մոսկվայի համալսարանում, որն ավարտելուց հետո մեկ տարով ուսումնառության է մեկնել ԱՄՆ՝ Մինեսոտայի համալսարան։ 1930-1943 թվականներին աշխատել է ԽՍՀՄ ԳԱ տնտեսագիտության ինստիտուտում։ 1943 թվականից անցել է դիվանագիտական աշխատանքի։ 1944-1954 թվականներին եղել է ԽՍՀՄ արտգործմինիստրության տնտեսության բաժնի վարիչի տեղակալ, վարիչ, ԽՍՀՄ ներկայացուցիչ ՄԱԿ-ի տնտեսական և սոցիալական խորհրդում և ՄԱԿ-ի եվրոպական տնտեսական հանձնաժողովում, 1948-1953 թվականներին՝ ԽՍՀՄ արտգործմինիստրության կոլեգիայի անդամ, 1954-1955 թվականներին՝ նույն մինիստրության խորհրդական, 1955-1958 թվականներին՝ մինիստրության եվրոպական բաժնի վարիչ, ՍՍՀՄ ներկայացուցիչ՝ Աշխատանքի միջազգային կազմակերպության ադմինիստրատիվ խորհրդում, 1958-1963 թվականներին՝ ԽՍՀՄ դեսպան Կանադայում, 1963-1970 թվականներին՝ պատասխանատու աշխատող ԽՍՀՄ արտգործմինիստրության կենտրոնական ապարատում։ Հարությունյանը մասնակցել է հակահիտլերյան կոալիցիայի մեծ տերությունների Թեհրանի, Ղրիմի, Պոտսդամի կոնֆերանսներին, Փարիզի խաղաղության կոնֆերանսին, ՄԱԿ-ի գլխավոր ասամբլեայի նստաշրջաններին և միջազգային այլ խորհրդակցությունների։ Կյանքի վերջին տարիներին դասավանդել է Մոսկվայի պետական համալսարանում և միջազգային հարաբերությունների ինստիտուտում։
Հարությունյանի աշխատությունները նվիրված են ժամանակակից բուրժուական տնտեսագիտական մտքի և քաղաքատնտեսության քննադատությանը, համաշխարհային էկոնոմիկայի (տնտեսական ճգնաժամեր, ցիկլերի պարբերականություն, զբաղվածություն, սպառում) և միջազգային տնտեսական հարաբերությունների զարգացման տենդենցներին, ԽՍՀՄ արտաքին քաղաքականության և ժողտնտեսության զարգացման հարցերին։
Պարգևներ
Պարգևատրվել է Լենինի, Աշխատանքային կարմիր դրոշի 2, «Պատվո նշան» շքանշաններով։
Գրականություն
- «Дипломатический словарь» под ред. А. А. Громыко, А. Г. Ковалева, П. П. Севостьянова, С. Л. Тихвинского в 3-х томах, М., «Наука», 1985-1986. - Т. 1, с. 97-98.
- Կիրակոսյան Ջ., Սովետական երևելի դիվանագետը (Համազասպ Հարությունյան), Երևան, 1982։
Ծանոթագրություններ
Արտաքին հղումներ
- Справочнике по истории Коммунистической партии и Советского Союза 1898-1991
- diplomat.am կայքում Արխիվացված 2013-04-12 Wayback Machine
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 320)։ |