Մարգարեթ Աթվուդ

Ծնվել է 1939 թվականի նոյեմբերի 18-ին, Օտտավայում, միջատաբան Կարլ Էդմունդի և փորձագետ-սննդաբան Մարգարեթ Դորոտի Կիլիամի երեք դստրերից միջնեկն է։ Հոր հետազոետությունների պատճառով Մարգարեթը մանկության մեծ մասը անցկացրել է ճամփորդելով՝ Օտտավա, Տորոնտո և Սու- Սենտ Մարի^[42]։ Մարգարեթը դպրոցը ավարտել է 1957 թվականին։

Մարգարեթ Էտվուդը գրական գործունեությունը սկսել է 16 տարեկանում։ 1957 թվականին ընդունվել է Տորոնտոյի համալսարանի Վիկտորիա քոլեջ, որտեղ Acta Victoriana ամսագրում հրատարակել է բանաստեղծություններ և հոդվածներ։ 1961 թվականին ստացել է անգլերենի բակալավրի աստիճան, ինչպես նաև անցել է փիլիսոփայության և ֆրանսերենի լրացուցիչ դասընթացներ։ 1961 թվականին նա ստացել է Էդվին Ջոն Պրատի անվան մեդալ (EJ Pratt^[43]։)՝ Double Persephone բանաստեղծությունների ժողովածուի համար: 1962 թվականին Մարգարեթը Մասսաչուսեթսում գտնվող Հարվարդի համալսարանի Ռեդկլիֆ քոլեջում ստացել է մագիստրոսի աստիճան։ Նա կրթությունը շարունակել է ևս երկու տարի, բայց չի ավարտել իր դոկտորական դիսերտացիան՝ The English Metaphysical Romance^[42]։

1968 թվականին Մարգարեթ Էդվուդը ամուսնացել է Ջիմ Պոլկի հետ, բայց 1973 թվականին նրանք ամուսնալուծվել են։ Այնուհետև նա հարաբերություններ է սկսել վիպասան Գրեմ Գիբսոնի հետ։ Նրա երկու որդիների հետ Մարգարեթը տեղափոխվել Ալիստոնից ոչ հեռու գտնվող ֆերմա։ 1976 թվականին ֆերմայում ծնվել է նրանց դուստրը՝ Էլեոնորա Էդվուդ Գիբսոն։ 1980 թվականին ընտանիքը տեղափոխվել է Տորոնտո։

Չնայած Մարգարեթ Աթվուդը հեղինակավոր գրող է, նա պնդում է, որ շատ վատ է տիրապետում ուղղագրության կանոններին^[44]։

1960-ական թվականներ

Աթվուդի առաջին բանաստեղծական ժողովածուն` «Կրկնակի Պերսեփոնե», հրատարակվել է 1961 թվականին «Հոսկհեդ պրես» հրատարակչության կողմից` որպես բրոշյուր։ Այն արժանացել է Ի. Ջ. Փրաթի անվան շքանշանի^[45]։ Շարունակելով գրել` Աթվուդը անգլերեն է դասավանդել Վանկուվերի Բրիտանական Կոլումբիայի համալսարանում 1964-1965 թվականների ընթացքում, Մոնրեալի Ջորջ Ուիլյամսի համալսարանում` 1967–1968 թվականներին և Ալբերտայի համալասարանում` 1969-1970 թվականների ընթացքում<sup>[46]</sup>։ 1966 թ.-ին հրատարակվել է նրա «Շրջանների խաղ» ժողովածուն, որն արժանացել է Կանադայի գեներալ-նահանգապետի մրցանակի<sup>[47]</sup>։ Այս ժողովածուին հաջորդել են երեք բանաստեղծական ժողովածուներ` «Բարոկկո կալեդոսկոպներ. մի բանաստեծություն», Քրեյնբրուքի արվեստի ակադեմիա (1965), «Թալիսմաններ երեխաների համար», Քրեյնբրուքի արվեստի ակադեմիա (1965), և «Ելույթներ դոկտոր Ֆրանկենշտեյնի համար», Քրեյնբրուքի արվեստի ակադեմիա (1966), ինչպես նաև «Կենդանիներն այդ Երկրում» բանաստեղծությունը (1968)։  Աթվուդի առաջին վեպը`«Ուտելի կինը»,  հրատարակվել է 1969 թվականին։  Վեպում ծաղրերգվել է հյուսիսամերիկյան սպառողականությունը, և շատ քննադատներ հաճախ հղում են կատարել այս վեպին`որպես Աթվուդի բազմաթիվ աշխատանքներում առկա ֆեմինիստական մտահոգությունների վաղ դրսևորում^[48]։

1970-ական թվականներ

1971-1972 թվականներին Աթվուդը դասավանդել է Տորոնտոյի Յորքի համալսարանում, իսկ 1972/1973 ուսումնական տարվա ընթացքում աշխատել է Տորոնտոյի համալսարանում որպես դասավանդող գրող^[46]։ Սա բեղմնավոր ժամանակաշրջան է եղել Աթվուդի բանաստեղծական գործունեության համար. մոտ տասը տարվա ընթացքում նա հրատարակել է վեց ժողովածու` «Սուսաննա Մուդիի ամսագրերը»  (1970թ.), «Ստորգետնյա ընթացակարգեր» (1970), «Ուժային Քաղաքականություն» (1971), «Դու ուրախ ես» (1974), «Ընտրված բանաստեղծություններ» 1965-1975 (1976) և «Երկգլխանի բանաստեղծություններ» (1978): Այս ժամանակահատվածում Աթվուդը նաև երեք վեպ է հրատարակել. «Արթնացում» (1972), «Լեդի Օրաքլ» (1976) և «Կյանքը նախքան Տղամարդը» (1979), որը դարձել է Կանադայի գեներալ-նահանգապետի մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից<sup>[49]</sup>։ Այս երեք վեպերում, ինչպես և «Ուտելի կինը» վեպում,  քննվում են ինքնության և գենդերի սոցիալական կառույցների խնդիրներ` բարձրացնելով ազգայնական և սեռային քաղաքականության թեմաները։  Մասնավորապես, «Արթնացում»- ի և իր առաջին ոչ գեղարվեստական մենագրության` «Գոյատևում։ Կանադական գրականության թեմատիկ ուղեցույց» -ի (1972) շնորհիվ Աթվուդը ճանաչվել է կանադական գրականության նորահայտ, ակնառու ձայներից մեկը<sup>[50]</sup>։ 1977 թվականին Աթվուդը հրատարակել է իր առաջին կարճ պատմվածքների  ժողովածուն` «Պարող աղջիկներ»-ը, որն արժանացել է Սբ. Լորենսի մրցանակի` գեղարվեստական գրականության նվաճումների համար և «Կանադայի պարբերական դիստրիբյուտորները» մրցանակի` լավագույն կարճ պատմվածքի համար^[46]։

1976 թվականին հասարակության հետաքրքրվածությունը Աթվուդով, նրա ստեղծագործություններով և կյանքով այնքան բարձր էր, որ Մաքլինը ճանաչել է նրան «Կանադայի ամենաշատ բամբասանքների թիրախ դարձած գրող»^[51]։

1980-ական թվականներ

Աթվուդի գրական հեղինակությունը շարունակել է աճել 1980-ականներին, երբ հրապարակվել են նրա «Մարմնական վնաս»-ը (1981), Արթուր Ք. Քլարկի մրցանակի և Կանադայի գեներալ-նահանգապետի մրցանակի դափնեկիր և 1989 թվականի Բուքերյան մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից «Սպասուհու պատմությունը» (1985) և 1988 թվականի Գեներալ-նահանգապետի մրցանակի և Բուքերյան մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից «Կատվի աչք»-ը (1988)։ Չնայած Աթվուդը գրական պիտակների կողմնակից չէ, նա ընդունել է, որ «Սպասուհու պատմությունը» գիտաֆանտաստիկայի կամ, ավելի կոնկրետ, մտահայեցական ֆանտաստիկայի ժանրի ստեղծագործություն է^[52][53]։ Նա բազմիցս նշել է. «Գրքում առկա ամեն ինչն ունի իր նախադեպն իրական կյանքում։ Ես որոշեցի, որ գրքում չի լինելու մի բան, որն ինչ-որ մեկն ինչ-որ տեղ դեռևս չի արել»^[54]։

Մինչ վերլուծաբանների և քննադատների մոտ գայթակղություն էր առաջանում Աթվուդի կենսագրության հետ կապված փաստեր փնտրել նրա ստեղծագործությունների, մասնավորապես, «Կատվի աչք» վեպի մեջ^[46][55]։, Աթվուդը դիմակայում էր ընդհանրապես որևէ հեղինակի գործերն ու նրա կենսագրականը համադրելու քննադատների ցանկությանը^[56]։ Կինոռեժիսոր Մայքլ Ռուբբոյի «Մարգարեթ Աթվուդ։ Մեկ անգամ օգոստոսին» (1984)^[57]։ վավերագրական ֆիլմում ներկայացված են ռեժիսորի զուր փորձերը` Աթվուդի գործերում նրա կենսագրական փաստերը և ստեղծագործական ոգեշնչումը բացահայտելու ուղղությամբ^[58]։

1980-ականների ընթացքում Աթվուդը շարունակել է դասավանդել` աշխատելով որպես Թուսկալուսայի Ալաբամայի համալսարանի Գեղարվեստի մագիստրատուրայի Պատվավոր նախագահ (1985), անգլերեն լեզվի պրոֆեսոր Նյու Յորքի համալսարանում (1986թ.), դասավանդող գրող Ավստրալիայի Մակքարիի համալսարանում (1987) և դասավանդող գրող Տեխաս նահանգի Սան Անտոնիոյի Թրինիթի համալսարանում  (1989)^[59]։ Դասավանդման տարիների մասին խոսելիս նա նշել է. «Հաջողությունն ինձ համար նշանակում էր այլևս ստիպված չլինել դասավանդել համալսարանում»^[60]։

1990-ական թվականներ

Աթվուդի հեղինակությունը, որպես գրող, էլ ավելի է աճել, երբ նա հրատարակել է իր «Ավազակ հարսնացուն» վեպը (1993), որը դարձել է 1994 թվականին Գեներալ-նահանգապետի մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից և Ջեյմս Թիպտրի-կրտսերի մրցանակի առաջին փուլի մասնակից, և «Ալիաս Գրեյս» վեպը (1996), որը դարձել է Գիլերի մրցանակի դափնեկիր, 1996 թվականին Բուքերյան մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից^[61], 1996 թվականին Գեներալ-նահանգապետի մրցանակի եզրափակիչ փուլի մասնակից  և 1997 թվականին Գեղարվեստական գրականության ոլորտում «Օրանժ» մրցանակի առաջին փուլի մասնակից^[62]։

Թեև վեպերը շատ տարբեր են իրենց համատեքստով և ձևով, երկուսում էլ օգտագործված է կնոջ կերպարը, որին ոճրագործի դերում ներկայացնելու միջոցով հարցականի տակ է դրվում բարին և չարը և բարոյականությունը։ «Ավազակ հարսնացուն» վեպի մասին Աթվուդն ասել է. «Ես չեմ արդարացնում չարությունը, սակայն առանց չար կնոջ կերպարի՝ կիսատ պատկեր է ստացվում»^[63]։ «Ավազակ հարսնացուն» վեպի իրադարձությունները տեղի են ունենում ժամանակակից Տորոնտոյում, իսկ «Ալիաս Գրեյս»-ը պատմական ֆանտաստիկ վեպ է, որը նկարագրում է Թոմաս Քինների և նրա տնային տնտեսուհու` Նենսի Մոնտգոմերիի սպանությունը 1843 թվականին։ Պատմության հիման վրա նկարահանվել է Սի Բի Սի հեռուստաալիքի համար նախատեսված «Սպասուհին» ֆիլմը, որը նկարագրում է երիտասարդ սպասուհի Գրեյս Մարկսի կյանքը։ Գրեյսը, ինչպես նաև Ջեյմս Մակդերմոտը, դատապարտվում են հանցագործության համար^[64]։

2000-ական թվականներ

Վեպեր

2000 թվականին Աթվուդը հրապարակել է իր տասներորդ վեպը`«Կույր Մարդասպանը», որն արժանացել է քննադատների հավանությանը և դարձել 2000 թվականի Բուքերյան և Համմետի մրցանակների դափնեկիրը<sup>[65][66]</sup>։ Այն նաև առաջադրվել է 2000 թվականի Գեներալ-նահանգապետի մրցանակի և 2002 թվականի «Օրանժ» և «Դուբլինի» միջազգային գրական մրցանակի։ 2001 թվականին Աթվուդի անունը հայտնվել է Կանադայի Փառքի նրբանցքում<sup>[67]</sup>։ Այդ հաջողությունից հետո Աթվուդը հրատարակել է «Օրիքս և Քրեյք»-ը` «ՄադդԱդդամ» եռագրության առաջին վեպը։ Եռագրությունը նաև ներառում է «Ջրհեղեղի տարին»  (2009) և «ՄադդԱդդամ» (2013) վեպերը։

«ՄադդԱդդամ» եռագրությունում նկարագրված ապոկալիպտիկ ապագան ներառում է գենետիկ փոփոխության, դեղագործական և կորպորատիվ վերահսկողության և տեխնածին աղետի թեմաները^[68]։ «Օրիքս և Քրեյք»-ի՝ այդ մտահայեցական ֆանտաստիկայի ստեղծագործության մեջ նկարագրված տեխնոլոգիաների մասին խոսելիս Աթվուդը նշել է. «Կարծում եմ, որ մարդկության պատմության մեջ առաջին անգամ հնարավոր է դարձել տեսնել, թե ուր ենք հասնելու։ Մենք կարող ենք տեսնել այնքան հեռու, որպեսզի հասկանանք, որ հնարավոր չէ ընդմիշտ շարունակել ճանապարհը՝ առանց հնարավորինս շատ նոր և բազմազան գյուտեր հայտնագործելու»^[69]։  Ավելի ուշ, «ՄադդԱդդամ»-ին կից գրված երախտագիտության խոսքում, նա նախազգուշացրել է. «Չնայած «ՄադդԱդդամ» -ը գիտաֆանտաստիկ ստեղծագործություն է, այն չի ներառում որևէ տեխնոլոգիա կամ կենսաէակ, որը դեռևս գոյություն չունի,  չի գտնվում ստեղծման ընթացքում կամ տեսականորեն  անհնար է»^[70]։

2005 թվականին Աթվուդը հրատարակել է «Պենելոպեական» վեպը, որը մտնում է «Քանոնգեյթի Առասպելների շարք»-ի մեջ։ Վեպը պատմում է «Ոդիսականը» Պենելոպեի և բնօրինակի վերջում սպանված տասներկու կույսերի տեսանկյունից։ 2007 թվականին «Պենելոպիադ»-ը բեմականացվել է^[71]։

2016 թվականին Աթվուդը հրատարակել է «Վհուկի զարմ» վեպը` Շեքսպիրի «Փոթորիկը» պիեսի ժամանակակից վերարտադրությունը, որը մտել է «Penguin Random House» հրատարակչության «Հոգարթ Շեքսպիր»-ի պատմությունների շարքի մեջ^[72]։

2018 թվականի նոյեմբերի 28-ին Աթվուդը հայտարարել է, որ 2019 թվականի սեպտեմբերին հրատարակելու է «Սպասուհու պատմությունը» վեպի շարունակությունը` «Առաքյալները»-ը<sup>[73]</sup>։ Վեպը ներկայացնում է երեք կանանց կերպարների. նրանք պատմում են իրադարձությունների մասին, որ տեղի են ունենում «Սպասուհու պատմությունը»  հերոսի` Օֆրեդի մասնակցությամբ վերջին տեսարանից տասնհինգ տարի անց։ 

Գիտական գրականություն

2008 թվականին Աթվուդը հրատարակել է «Փոխհատուցում. Պարտքը և հարստության ստվերային կողմը» դասախոսությունների հավաքածուն, որոնք կարդացվել են «Մասսեյի դասախոսություններ»-ի շրջանակներում 2008 թվականի հոկտեմբերի 12-ից մինչև նոյեմբերի 1-ն ընկած ժամանակահատվածում։ Գիրքը լույս է տեսել դասախոսությունների մեկնարկման նախօրեին։ Դասախոսությունները նաև ձայնագրվել և հեռարձակվել են Սի Բի Սի ռադիոկայանի «Գաղափարներ» հաղորդաշարի ընթացքում։ 

Կամերային օպերա

2008 թվականի մարտին Աթվուդը ընդունել է իր առաջին կամերային օպերայի պատվերը։ Պատվիրատուն Վանկուվերի քաղաքային օպերային թատրոնն էր։ «Փաուլայն»-ը պատմում է 1913 թվականի մարտին մահացած կանադացի գրող և դերակատար Պոլին Ջոնսոնի կյանքի վերջին օրերի մասին^[74][75]։ Երգահան Թոբին Ստոքսի և լիբրետոյի հեղինակ Մարգարեթ Աթվուդի «Փաուլայն» օպերայի պրեմիերան կայացել է 2014 թվականի մայիսի 23-ին, Վանկուվերի Յորքի թատրոնում^[76]։

Գրաֆիկ ֆանտաստիկա

2016 թվականին Աթվուդը, համահեղինակ և նկարիչ Ջոնի Քրիսմասի հետ համատեղ, սկսել է գրել «Հրեշտակ Քաթբրդ» սուպերհերոսի մասին կոմիքսների շարքը։ Գլխավոր հերոսը` գիտնական Սթրիգ Ֆելիդուսը, պատահական մուտացիայի զոհ է դառնում, որի հետևանքով ձեռք է բերում միաժամանակ կատվի և թռչնի մարմնի մասեր և ունակություններ^[77]։ Կոմիքսների, ինչպես նաև իր այլ աշխատանքների մասին Աթվուդն ասել է. «Մտահայեցական ֆանտաստիկայի ոճում գրված նման ստեղծագործությունը հիմնված է այնպիսի երևույթների վրա, որոնք արդեն իսկ ընթացքի մեջ են։ Այնպես որ, ես ոչինչ չեմ հորինում, ես միայն նկատում եմ, թե ինչի վրա են աշխատում մարդիկ և մի քանի քայլ առաջ եմ պատկերացնում այդ աշխատանքի հետևանքները։ Այնպես որ, դրանք ոչ թե օդից են հայտնվում, այլ իրական կյանքից»^[78]։ 

«Ապագա Գրադարան» նախագիծ

Իր «Գրչակ Լուսին» վեպով Աթվուդը հանդիսանում է առաջին ներդրում ունեցողը Ապագա Գրադարան նախագծում^[79]։ Աշխատանքը ավարտվեց 2015 թվականին և ծիսականորեն հանձնվեց նախագծին նույն թվականի մայիսի 27-ին^[80]։ Գիրքը կմնա նախագծի պահպանման ներքո, մինչ այն հանդիսավոր կհրատարակվի 2114 թվականին։ Նա մտածում է, որ ընթերցողները, հավանաբար պալեոանտրոպոլոգի կարիք կունենան, որպեսզի թարգմանեն իր պատմության որոշ հատվածները^[81]։ Գարդիան թերթին տրված հարցազրույցում Աթվուդն ասել է. «Ինչ- որ մի կախարդական բան կա սրա մեջ։ Սա նման է «Քնած Գեղեցկուհուն»: Այս տեքստերը պատրաստվում են ննջել 100 տարի, սակայն նրանք կարթնանան, կյանքի կգան նորից։ Դա մի հեքիաթային ժամանակահատված է։ Նա քնել է 100 տարի»^[82]։

ԼոնգՓեն-ի գյուտը

2004 թվականի սկզբին Դենվերում, իր  «Օրիքս և Քրեյք» վեպի համար շրջագայության ժամանակ, Աթվուդը հղացավ մի միտք՝ հեռակառավարվող ռոբոտով գրելու տեխնոլոգիա, որը հետագայում հայտնի կդառնար որպես ԼոնգՓեն, որը հնարավորություն կտա մարդուն հեռակա, թանաքով գրել աշխարհի ցանկացած վայրում՝ պլանշետային համակարգչի և ինտերնետի միջոցով, դրանով իսկ հնարավորություն ընձեռելով իր գրքին շրջագայել՝ առանց իր՝ հեղինակի ֆիզիկական ներկայության։ Նա արագ հիմնեց մի ընկերություն՝  «Յունոտչիթ Ինք.»՝ մշակելու, արտադրելու և տարածելու այս տեխնոլոգիան։ 2011 թվականին «Յունոտչիթ Ինք.»- ն իր շուկան կենտրոնացրեց գործարար և իրավական գործարքների վրա՝ արտադրելով մի շարք ապրանքներ`ԼոնգՓեն տեխնոլոգիաների վրա հիմնված մի շարք հեռակա գրավոր ծրագրերի համար և վերանվանվեց «Սինգրաֆիի Ինք. »: Մինչ 2014 թվականի սեպտեմբերը Աթվուդը համարվում էր «Սինգրաֆիի Ինք. »- ի համահիմնադիր և տնօրեն և ԼոնգՓեն տեխնոլոգիայի հետ կապված տարբեր արտոնագրերի սեփականատեր^{[74][74][74][74][83][84]}։

Կենդանիների իրավունքներ

Մարգարեթ Աթվուդն  իր աշխատանքների մեջ բազմիցս դիտարկումներ է կատարել մարդկանց և կենդանիներ հարաբերությունների վերաբերյալ^[46]։ Աթվուդի  «Օրիքս և Քրեյք» վեպի դիստոպիայի մեծ բաժինը վերաբերում է  կենդանիների և մարդկանց գենետիկ մոդիֆիկացիաներին և փոփոխություններին, ինչը հանգեցնում է հիբրիդների, ինչպիսիք են պիգոնները, ռազանները, վոլվոգները և Քրեյքերները։ Վերջիններս ծառայում են այնպիսի հարցերի բարձրացմանը, ինչպիսիք են գիտության, տեխնոլոգիաների և էթիկայի սահմանները, ինչպես նաև այն, թե ինչ է նշանակում լինել մարդ^[85]։

«Արթնացում»- ում մի գլուխ կա, որտեղ խոսվում է կենդանիներ ուտելու մասին. «Կենդանիները մեռնում են, որ մենք կարողանանք ապրել, դրանք փոխարինող մարդիկ են ... Եվ մենք ուտում ենք դրանք, բանկաներից կամ այլ կերպ, մենք մահ ուտողն ենք, մահացած Քրիստոսը, մարմինը հարություն է առնում մեր ներսում՝ տալով մեզ կյանք »։ Նրա գրքերի որոշ կերպարներ սեռական ճնշումը կապում են մսային ուտելիքի հետ և հետևաբար հրաժարվում են միս ուտելուց։ «Ուտելի կինը» վեպում Աթվուդի հերոս Մարիանը նույնականանում է որսի կենդանիների հետ և լաց է լինում, երբ լսում է իր նշանածի որսորդական փորձառության և նապաստակ մորթելու մասին։ Մարիանը դադարում է միս ուտել, բայց հետո վերադառնում է հին սովորությանը^[86]։

«Կատվի աչք»-ում, պատմողը գտնում է նմանություն  հնդկահավի և երեխայի միջև։ Նա նշում է. «Հնդկահավը, որ նման է կապկպված, անգլուխ երեխայի։ Նա դեն նետեց իր կերակուր-դիմակը և ինձ ցույց տվեց իր իրական դեմքը՝ մեծ մահացած թռչուն»։ Աթվուդի «Արթնացում»-ում մեռած ձկնկուլը ներկայացնում է աննպատակ սպանությունը և դրդում մտածելու այլ՝ անիմաստ մահվան դեպքերի մասին^[86]։

Վեպեր

• Ուտելի կինը / The Edible Woman (1969)
• Surfacing (1972)
• Տիկին Օրակուլ / Lady Oracle (1976)
• Տղամարդը և կինը դինոզավրերի դարաշրջանում / Life Before Man (1979)
• Bodily Harm (1981)
• Աղախնի պատմությունը / The Handmaid's Tale (1985)^[87]
• Cat's Eye (1988)
• The Robber Bride (1993)
• Ալիաս Գրեյս / Alias Grace (1996)
• Կույր մարդասպանը /The Blind Assassin (2000)
• Պենելոպեական/ The Penelopiad (2005)
• Scribbler Moon (2014; будет опубликована в 2114)
• The Heart Goes Last (2015) - մինչև ամբողջությամբ հրապարակվելը, այս վեպը հրատարակվում էր առանձին բաժիններով
  • I'm Starved For You: Positron, Episode One (2012)
  • Choke Collar: Positron, Episode Two (2012)
  • Erase Me: Positron, Episode Three (2013)
  • The Heart Goes Last: Positron, Episode Four (2013)
  • Hag-Seed (2016)

Խենթ Ադամի եռագրությունը / The MaddAddam Trilogy

1. Օրիկս և Կորոստել/ Oryx and Crake (2003)
2. Ջրհեղեղի տարի / The Year of the Flood (2009)
3. Խենթ Ադամը / MaddAddam (2013)

Պատմվածքների ժողովածու

• Dancing Girls (1977)
• Murder in the Dark (1983)
• Bluebeard's Egg (1983)
• Wilderness Tips (1991)
• Good Bones (1992)
• Good Bones and Simple Murders (1994)
• The Labrador Fiasco (1996)
• The Tent (2006)
• Moral Disorder (2006)
• Stone Mattress (2014)

Բանաստեղծական ժողովածու

• Double Persephone (1961)
• The Circle Game (1964)
• Expeditions (1965)
• Speeches for Doctor Frankenstein (1966)
• The Animals in That Country (1968)
• The Journals of Susanna Moodie (1970)
• Procedures for Underground (1970)
• Power Politics (1971)
• You Are Happy (1974)
• Selected Poems (1976)
• Two-Headed Poems (1978)
• True Stories (1981)
• Love Songs of a Terminator (1983)
• Snake Poems (1983)
• Interlunar (1984)
• Selected Poems 1966–1984 (Canada)
• Selected Poems II: 1976–1986 (US)
• Morning in the Burned House, McClelland & Stewart (1995)
• Eating Fire: Selected Poems, 1965–1995 (UK,1998)
• The Door (2007)

Մանկական գրքեր

• Up in the Tree (1978)
• Anna's Pet (1980) (with Joyce C. Barkhouse)
• For the Birds (1990) (with Shelly Tanaka)
• Princess Prunella and the Purple Peanut (1995)
• Rude Ramsay and the Roaring Radishes (2003)
• Bashful Bob and Doleful Dorinda (2006)
• Wandering Wenda and Widow Wallop’s Wunderground Washery (2011)

Վավերագրական գրականություն

• Survival: A Thematic Guide to Canadian Literature (1972)
• Days of the Rebels 1815–1840 (1977)
• Second Words: Selected Critical Prose (1982)
• Through the One-Way Mirror (1986)
• Strange Things: The Malevolent North in Canadian Literature (1995)
• Negotiating with the Dead: A Writer on Writing (2002)
• Moving Targets: Writing with Intent, 1982–2004 (2004)
• Writing with Intent: Essays, Reviews, Personal Prose—1983-2005 (2005)
• Payback: Debt and the Shadow Side of Wealth (2008)

Գծագրական վեպ

• Angel Catbird (2016)

• «Կթաքնվեի գրական կեղծանվան տակ, բայց հիմա չափազանց ուշ է». Մարգարետ Էթվուդ
• Մարգարեթ Էդվուդի կայքը

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մարգարեթ Աթվուդ» հոդվածին։