Պոնտիերեն բարբառ

Մանազկերտի ճակատամարտը (1071) հանգեցրեց Փոքր Ասիայի վրա բյուզանդական վերահսկողության աստիճանական կորստի։ Այս շրջանում կապադովկյան լեզուն սկսեց առանձնանալ։ Տրապիզոն քաղաքը մնաց Բյուզանդիայի անկլավը, իսկ 1204-1461 թվականներին այն Տրապիզոնյան կայսրության կենտրոնն էր, որն աստիճանաբար կորցնում էր իր տարածքի մնացորդները թուրքերի գրոհի պատճառով։ Պոնտական ​​լեզվի տարածքը հիմնականում համընկնում է 13-14-րդ դարերի Տրապիզոնյան կայսրության տարածքի հետ։ Սակայն տեղի հունական և հելլենացված բնակչությունն ավելի քիչ էր ձուլվել։ Այսպես առաջացավ պոնտական ​​լեզուն։Նրա դիրքերը սասանվեցին 1922-1923 թվականների հունա-թուրքական բնակչության փոխանակումից հետո։ Պոնտական ​​լեզվով խոսողների զգալի մասը հայտնվել է ԽՍՀՄ-ում, որտեղ շատերն անցել են ռուսերեն, հայերեն և այլ լեզվի։

1990-ականների սկզբին դեպի Հունաստան պոնտոսի հույների զանգվածային հայրենադարձությունից հետո, այնտեղ փորձեր են արվել վերակենդանացնել այն։ Այդպես 2006 թվականին Սալոնիկում բացվել է Պոնտական ​​լեզվի թատրոնը։

Հայաստանի հույն ազգաբնակչությունը ևս փոքրաքանակ է, և տարբեր պատճառներով թիվը նվազում է, այժմ Հայաստանում ապրում են մոտ 1000 հույներ^[15]։ 20-րդ դարի 30-ական թվականներին, ինչպես ԽՍՀՄ հունաբնակ շատ վայրերում, այնպես էլ Հայաստանում, մասնավորապես Լոռու մարզի հունաբնակ Յաղդան գյուղում դասավանդվել է պոնտիերենը, սակայն դա կարճատև ընթացք էր, և հետագայում սերունդները լեզուն փոխանցել են միայն բանավոր խոսքով։ Անկախությունից հետո Հայաստանից Հունաստան են արտագաղթել զգալի թվով հույներ, որն էլ հանգեցրել է պոնտիերենի դիրքերի թուլացման։

Հունարենի պոնտական բարբառը Հայաստանի հույն բնակչության շրջանում այսօր գործածվում է հիմնականում համայնքի տարեց սերնդի շրջանում, իսկ ավելի երիտասարդ սերունդը չի տիրապետում պոնտիերենին։ Երիտասարդները նոր հունարենը որպես օտար լեզու են ուսումնասիրում հունական համայնքի կիրակնօրյա դպրոցներում^[16]։

Պոնտիերենը Փոքր Ասիայի հունարեն (բյուզանդական) լեզվի բարբառ է, որը չի զգացել ժամանակակից դիմոտիկայի(հունարենի ժամանակակից ժողովրդախոսակցական տարբերակը) ազդեցությունը և, հետևաբար, բավականին արխայիկ է։ Պոնտական ​​լեզվի բառապաշարն ու հնչյունաբանությունը հիմնականում պահպանում են հին հունարենի դասական առանձնահատկությունները և հին հունական կոյնե լեզվի տարրեը, մինչդեռ քերականությունը ավելի մոտ է միջին հունարենի քերականությանը^[17] :

Պոնտիերենում ​​արխաիզմները(հնաբանություն), ինչպես կապադովկերենը, ունեն հիմնականում հին դորիական և էոլական ծագման տարրեր։ Նկատելի են օտարալեզու ազդեցությունները, ի տարբերություն ժամանակակից հունարենի, դրանք հիմնականում ասիական են։ Ավելին, դրանք ավելի քիչ են նկատելի, քան հարեւան կապադովկական բառապաշարում, որտեղ թուրքացումը հանգեցրեց լեզվի քերականական կառուցվածքի խզմանը։ Պոնտիերենի վրա նկատելի են այնպիսի օտարալեզու ազդեցություններ, ինչպես օրինակ՝ հայերենի, վրացերենի, թուրքերենի։

Պոնտոսի հույների լեզուն ուսումնասիրել են ականավոր բանասերներ։ Նրանցից է Անտիմոս Պապադոպուլոսը՝ «Պոնտական ​​բարբառի պատմական քերականություն» (Աթենք,1955) և «Պոնտական ​​բարբառի պատմական բառարան» գրքերի հեղինակը։ Դ.Ի. Իկոնոմիդիսը «Պոնտոսի հունական բարբառի քերականություն» գրքի հեղինակն է (Աթենք, 1958)։

Հունարենի համաշխարհային օրը նշվում է 2017 թվականի փետրվարի 9-ից՝ ի նշանավորումն հույն մեծ բանաստեղծ, Հունաստանի ազգային օրհներգի հեղինակ Դիոնիսոս Սոլոմոսի։ Այն երկրներում, որտեղ կա հունական սփյուռք, անցկացվում են միջոցառումներ։ Հայաստանում նույնպես օրը նշվում է տարբեր միջոցառումներով^[18]։

• Հույները Հայաստանում և Արցախում
• Հունարեն
• Հունարեն Վիքիպեդիա

• Հայաստանի հունական համայնքների միություն
• «Պոնտի»․ Հայաստանի հույները հիշում են իրենց անցյալը և պատմում ներկայի մասին
• Հայաստանի հույները
• Երգ պոնտիերեն բարբառով
• ՀՀ Ալավերդու հունական համայնքի մանկական երգչախումբ