Ֆաբիո Գրոսսո

Ֆաբիո Գրոսսոն ծնվել է 1977 թվականի նոյեմբերի 28-ին^[3]։ Ֆաբիոյի մայրը Հռոմից էր, իսկ հայրը՝ Տոնինո,ն երիտասարդ ժամանակ հանդես է եկել տեղական ակումբի կազմում^[4]։

Ֆաբիոյի կարիերայի առաջին ակումբը Պեսկարա գավառի Չիտա Սանտ Անջելո քաղաքի «Ռենատո Կուրի» ակումբն էր։ Այդտեղ իր հետ աշխատել էր մարզիչ Չետտեո դի Մասկիոն, վերջինս բացահայտել է այնպիսի ֆուտբոլիստների, ինչպիսիք են՝ Մասսիմո Օդդոն և Մարկո Վեռատտին։ Գնահատելով Գրոսսոյի ֆուտբոլային ինտելեկտն ու տեխնիկան, դի Մասկիոն նրան տվեց «la Centralina» (վերահսկիչ բլոկ) մականունը։ 1998 թվականին խաղացողն ու մարզիչը միասին հաղթեցին Աբրուցիի տեղական սիրողական առաջնությունը՝ Էչչելենցան, որը այդ ժամանակ համարվում էր Իտալիայի 6-րդ ֆուտբոլային առաջնությունը։ Հետագայում Գրոսսոն խոստովանեց որ հաղթանակը Էչչելենցայում տվեց նրան «հաղթանակի նույն համը» ինչ որ հաղթանակը Սերիա Ա-ում^[3]։ Իր կարիերայի սկզբնամասում Գրոսսոն հանդես էր գալիս, հարձակվողական կիսապաշտպանի և ձախ վինգերի գոտիներում^[5]։

Գրոսսոն իր պրոֆեսիոնալ կարիերան սկսեց Սերիա C-ի ակումբներից մեկի՝ «Կիետիի» կազմում։ Նա հանդես եկավ հարձակողական կիսապաշտպանի դիրքում՝ անցկացրած 68 հանդիպումներում դառնալով 17 գոլի հեղինակ։

2001 թվականին Գրոսսոն պայմանագիր կնքեց «Պերուջայի» հետ և իր դեբյուտը նշեց Սերիա A-ում՝ արդեն հանդես գալով պաշտպանի դիրքում։ Տաղանդավոր տղային նկատեց Սերսե Կոսմին, որը 90-ական թվականներին աշխատում էր ումբրիացիների հետ ինչպես նաև ծայրամասերից ճշտգրիտ ֆուտբոլիստների ընտրության կատարմամբ։

2004 թվականի գարնանը Պերուջան արտաքսվեց Սերիա B, իսկ Ֆաբիոն շարունակեց կարիերան նորանոր հաջողություններ գրանցող «Պալերմոյում»։ Սիցիլիայում անցկացրած երկու բավականին հաջող մրցաշրջաններից հետո, Ֆաբիոն 5,5 մլն․ եվրոյի դիմաց տեղափոխվեց «Ինտեր»։

Միլանում անհիմն հույսեր էին կապում, որ Գրոսսոն կշարունակի ցուցադրել իր լավագույն որակները՝ համառությունը և անզիջողությունը խլումների ժամանակ, հարձակմանը մշտական միանալը, և «ստանդարտների» հաջող իրացումը, բայց և այնպես պաշտպանը ոչ միշտ էր ընդգրկվում «ներաձուրիների» հիմնական պահեստային կազմի մեջ։

2007 թվականի հուլիսին Գրոսսոն տեղափոխվել է Լիոն։ Այնտեղ նա դարձել է Ֆրանսիայի չեմպիոն և սուպերգավաթակիր։

2009 թվականի օգոստոսի վերջին, տրանսֆերային պատուհանի փակումից անմիջապես առաջ, տեղափոխվել է Թուրինի «Յուվենտուս»։

Գրոսսոն լքեց Յուվենտուսը 2011-12 մրցաշրջանի ավատից հետո միաժամանակ հաղթելով սկուդետտոն։ Պաշտպանին երկար ժամանակ չէր հաջողվում ակումբ գտնել, ինչից հետո նա որոշում կայացրեց ավարտել ֆուտբոլիստի պրոֆեսիոնալ կարիերան։

Իտալիայի հավաքականի մարզաշապիկով առաջին անգամ խաղադաշտ դուրս եկավ 2003թ․ ապրիլի 30-ին Շվեյցարիայի դեմ խաղում։

Ֆաբիո Գրոսսոն 2006 թվականին դարձավ սույն թվականի Աշխարհի առաջնության հերոսը։ Նրա ակտիվում գրանցված է որոշիչ 11-մետրանոցը (որը նա վաստակեց 1/8 եզրափակչում Ավստրալիայի դեմ հանդիպման 90-րդ րոպեին), կիսաեզրափակչում 119-րդ րոպեին Գերմանիայի դարպասը ուղարկած հաղթական գնդակը և Ֆրանսիայի դեմ եզրափակիչ հանդիպման իրացրած հետխաղյա վերջին որոշիչ 11-մետրանոցը։

2013 թվականին Գրոսսոն՝ Ջանլուկա Ձամբրոտայի, Ֆիլիպպո Ինձագիի և Մարկո Մատերացիի հետ ստացավ UEFA Pro մարզչական լիցենզիան^[6]։

2013 թվականի հուլիսի կեսերին Գրոսսոն «Յուվենտուս» վերադառնալու և իտալական գրանդի երիտասարդական ակումբի գլխավոր մարզչի օգնականի պաշտոնը ստանձնելու հրավեր ստացավ «Յուվենտուսի» ղեկավարությունից, իսկ 2013 թվականի հուլիսի 21-ից անցավ գործի։

2014-2017 թվականներին ստանձնել էր «Յուվենտուսի» երիտասարդական ակումբի գլխավոր մարզչի պաշտոնը։ 2017-18 մրցաշրջանում «Բարին» գլխավորելուց հետո, զբաղեցրեց «Հելլաս Վերոնայի» գլխավոր մարզչի պաշտոնը։

• Աշխարհի չեմպիոն․ 2006
• Իտալիայի չեմպիոն (2)․ 2006/07, 2011/12
• Ֆրանսիայի չեմպիոն․ 2007/08
• Իտալիայի սուպերգավաթակիր․ 2006
• Ֆրանսիայի սուպերգավաթակիր (2)․ 2007, 2008