Us der alemannische Wikipedia, der freie Dialäkt-Enzyklopedy
Hochmittelalterligi Darstellig vo dr Höll im Hortus Deliciarum Manuskript (öbbe 1180)
Höll isch religionsgschichtlig d Bezeichnig für d Dotewält. In eschatologische Religione, d. h. Religione, won e zuekümftigs Wältändi lehre wie zum Bischbil s Christedum, isch s dr Ort im Jensiits, wo sonigi, wo Dodsünde begange hai, noch em Dod anechömme. Das si gfalleni Ängel (Düüfel), aber au menschligi Übeldäter und hüfig au sonigi, wo nit dä speziell Glaube hai. Dr Ufenthalt isch für alli Ewikeit und wird vo schregglige Quale begleitet.
Die christlige Chille stütze sich uf s Neue Testamänt (Matth. 13, 41-42; Mark. 9, 42-43; 2. Thess. 1, 8-9; Hebr.10, 26-31; Offb. 20, 15). D Duur vo dr Höllestrof isch ewig, d Strofe si ungliich und d Apokatastasis, wo sait ass d Apostate (die Abgfallene) schliesslig mit Gott widerversöhnt wärde, wird abglehnt. Au vili Protestante akzeptiere das, au wenn s Gfüehl, ass me das schwerlig mit em Glaube an d Liebi vo Gott und si Gnad cha veriibare, wiiter verbreitet isch as in dr katholische Chille.
In dr Kunst isch d Höll sehr vil spöter as dr Himmel dargstellt worde. Es chunnt hüfig vor in Verbindig mit em Jüngste Gricht. Sit em 8. Johrhundert kennt die obeländisch Kunst dr Höllerache, wo d Sünder verschluggt. Es git au d Vorstellig vo dr Höllestadt, wo dr Himmelsstadt gegenüber gsetzt isch.
